Σκοπός των 200 στελεχών wealth management της Μerrill Lynch είναι να ανακαλύψουν νέες μεθόδους και νέες θεωρίες για το πως να διαχειρίζονται αποτελεσματικότερα τον πλούτο των πελατών τους. Μίλησαν με τους έλληνες πελάτες τους, συμβουλεύτηκαν και μερικούς έλληνες τραπεζίτες.
Οσον αφορά τις προβλέψεις τους: Τα σημάδια επιβράδυνσης της οικονομικής ανάπτυξης στις ΗΠΑ γίνονται ολοένα και πιο ξεκάθαρα. Η καμπύλη αποδόσεων ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου έχει αναστραφεί και στο παρελθόν κάθε αναστροφή της καμπύλης ακολουθήθηκε από μείωση των κερδών (πτώση της κερδοφορίας των εταιριών επί δύο συνεχή τρίμηνα). Τα υψηλότερα επιτόκια αποδυνάμωσαν τομείς όπως η στέγαση και η κατασκευή αυτοκινήτων. Η Merrill Lynch προβλέπει μέτριο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ των ΗΠΑ της τάξης του 3,4% για το έτος 2006 και πολύ μικρό αντίστοιχο ποσοστό της τάξης του 1,9% για το έτος 2007. «Αυτές οι συνθήκες καθιστούν περισσότερο αναγκαίο παρά ποτέ για τους επενδυτές να αναζητήσουν προσεκτικά επενδυτικές ευκαιρίες σε όλο τον κόσμο», δήλωσε ο Richard Bernstein, Επικεφαλής Επενδυτικής Στρατηγικής της Merrill Lynch στη Νέα Υόρκη. «Οι επενδυτές θα πρέπει να επικεντρώσουν την προσοχή τους σε περιφερειακά ή τοπικά θέματα, αντί των διεθνών μακροοικονομικών στρατηγικών»,
Σήμερα το πρωι μίλησε στο συνέδριο, ο Ashvin B. Chhabra, Διευθύνων Σύμβουλος και Υπεύθυνος Στρατηγικών Αναλύσεων Περιουσιακών Στοιχείων, ο οποίος παρουσίασε ένα νέο μοντέλο διαχείρισης το οποίο ξαναδίνει έμφαση στην επιμόρφωση των επενδυτών αναφορικά με τα οφέλη της διαφοροποίησης χαρτοφυλακίου. «Πέντε δεκαετίες μετά το πρωτοποριακό έργο του Harry Markowitz το οποίο έθεσε τα θεμέλια της Θεωρίας Σύγχρονου Χαρτοφυλακίου, οι περισσότεροι επιμέρους επενδυτές δεν εφαρμόζουν την αρχή της διαφοροποίησης. Παραδοσιακά, αυτή η έλλειψη διαφοροποίησης (διασποράς) απορρίπτεται επειδή θεωρείται ότι αποκλίνει από τη σώφρονα επενδυτική τακτική.»
Κατά την ανάπτυξη του Πλαισίου Καταμερισμού Περιουσιακών Στοιχείων, ο Ashvin Β. Chhabra εξέτασε τους λόγους για τους οποίους τα επιμέρους άτομα δεν εφαρμόζουν την αρχή της διαφοροποίησης και τόνισε ότι οι προτιμήσεις των επιμέρους επενδυτών περί κινδύνου και κερδών διαφέρουν από εκείνες των αγορών. Προκειμένου να αντιμετωπιστεί αυτό, εισήγαγε την έννοια του Καταμερισμού του Κινδύνου. Το ευρύτερο, τρισδιάστατο πλαίσιο που περιλαμβάνει τον Προσωπικό Κίνδυνο, τον Κίνδυνο Αγοράς και τον Κίνδυνο Φιλοδοξιών βασίζεται πάνω στην τυπική προσέγγιση του κινδύνου αγοράς της Θεωρίας Σύγχρονου Χαρτοφυλακίου και την συμπληρώνει.
Χρήστος Ν. Κώνστας