Το φάντασμα του πληθωρισμού, επέστρεψε στην Wall Street.

Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, η αμερικανική κεντρική τράπεζα αντιμετωπίζει σοβαρά το ενδεχόμενο να ορίσει ένα συγκεκριμένο στόχο πληθωρισμού, όπως ακριβώς κάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με τον περιβόητο 2% που θεωρεί ως Price Stability αλλά και η Bank of England.

H συζήτηση αυτή είναι πολύ οδυνηρή για τους Αμερικανούς, οι οποίοι γνωρίζουν ότι επιβιώνουν επειδή κάθε μέρα εισρέουν από το εξωτερικό στην οικονομία τους περίπου 2 δισ. δολάρια που χρηματοδοτούν το υπέρογκο έλλειμμα τους...

Αν η FED επιχειρήσει να ποσοτικοποιήσει το πρόβλημα, αν ορίσει ένα συγκεκριμένο στόχο πληθωρισμού, τότε θα πρέπει κάθε μήνα να αναπροσαρμόζει τη νομισματική της πολιτική ανάλογα με τις εξελίξεις στην υπερκαταναλωτική και ιδιαιτέρως νευρική αμερικανική αγορά σε μια οικονομία που τα ¾ του ΑΕΠ προέρχονται από την κατανάλωση...

Τι σημαίνουν όλα αυτά για μας τους ευρωπαίους επενδυτές και καταναλωτές;

Πολύ απλά: Εκτός από την γεωπολιτική ανασφάλεια με την οποία έχουμε μάθει να ζούμε τα τελευταία χρόνια, θα πρέπει να ενσωματώσουμε έναν ακόμη παράγοντα κινδύνου:

Την σύγχυση στόχων και προοπτικών που καταλογίζουν οι αμερικανοί διαχειριστές στον δικό τους Κεντρικό Τραπεζίτη...

Χρήστος Ν. Κώνστας