Κατηφορίζοντας κανείς πρωϊνές ώρες της Τρίτης από το έρημο Κοινοβούλιο, είχε μπροστά του πολλές ανοιχτές εκδοχές.

Εκ πρώτης όψεως, ήταν εύληπτο το πρωθυπουργικό μήνυμα, όταν απευθυνόμενος στην αξιωματική αντιπολίτευση κυρίως, ο κ. Τσίπρας ρώτησε «Θα στηρίξετε αυτήν την εθνική διαπραγματευτική στρατηγική ή θα παραμείνετε φερέφωνα των πιο ακραίων οικονομικών και πολιτικών κέντρων σε Ελλάδα και Ευρώπη; Αυτό είναι το μεγάλο πολιτικό δίλημμα που πρέπει να απαντηθεί χωρίς μισόλογα».

Όμως δεν ήταν καθόλου βέβαιο, ότι η ερώτηση αφορούσε μόνο τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ακόμα και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αναγνώριζαν ότι τα λόγια του στόχευαν και στη δική τους πλευρά, όπου οι διαθέσεις πολλών αυτές τις μέρες μετεωρίζονται από τις αμφιβολίες που παράγουν τα κυβερνητικά μισόλογα.

Έγινε αυτή η επιδίωξη του πρωθυπουργού, σαφέστερη, όταν παραδέχθηκε «επιδιώκουμε έναν έντιμο συμβιβασμό. Όμως παράδοση άνευ όρων μην περιμένετε από εμάς. Αυτός είναι ο λόγος που δεχόμαστε ανηλεή πόλεμο. Και γι΄ αυτό μας στηρίζει η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας που καταλαβαίνει τι διακυβεύεται αυτές τις ώρες».

Από την άλλη, ανασύροντας την προεκλογική του ρητορική για ρήξη με την εγχώρια διαπλοκή, ο κ. Τσίπρας, επιχείρησε όπως εκτίμησαν κάμποσοι αυτόπτες, να αναθερμάνει το νέο διπολισμό που αναδείχθηκε από τις κάλπες και κινδυνεύει τώρα να χάσει τις ισορροπίες του στα χέρια του Α. Σαμαρά.

Γι΄ αυτό και φρόντισε να μιλήσει με ασυνήθιστα απαξιωτικό τρόπο για τη σημερινή ηγεσία της ΝΔ, η οποία όπως δε δίστασε να διαπιστώσει έχει μετατρέψει έναν ιστορικό πολιτικό χώρο- τον Καραμανλικό προφανώς…- σε φοιτητική παράταξη!..

Όμως η ομιλία του, όπως εκτιμήθηκε, είχε κι ένα δευτερεύον, αλλά, διόλου επουσιώδες μήνυμα και προς την πλευρά του κυβερνητικού του εταίρου, των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Με ιδιαίτερη αβρότητα, όπως κάποιοι πρόσεξαν, ο κ. Τσίπρας, υποδέχθηκε την πρόταση του Σταύρου Θεοδωράκη από «Το Ποτάμι», προκειμένου να κατατεθεί στη Βουλή ταυτόχρονα σχεδόν με το νομοσχέδιο για την ανασύσταση της δημόσιας τηλεόρασης και η προκήρυξη του διαγωνισμού για τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες.

Ο κ. Τσίπρας φάνηκε να αποδέχεται επίσης το σκεπτικό του κ. Θεοδωράκη για τον διαγωνισμό των αεροδρομίων, τα οποία όπως είπε καταλήγουν στο δημόσιο άλλων χωρών, ενώ την ίδια στιγμή και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης σε σχετική απορία, εξήγησε στον κ. Θεοδωράκη επίσης, ότι συζητά ένα κοινοπρακτικό σχήμα με τους Κινέζους για το λιμάνι του Πειραιά.

Όλα αυτά, θα μπορούσαν να θεωρηθούν, μια μίνι προγραμματική συμφωνία, αν οι καιροί επιβάλλουν άλλους συσχετισμούς. Τουλάχιστον, όμως, δείχνουν, ότι κάθε άλλο, παρά έχουν κοπεί οι γέφυρες…

«Μιλώντας από το Κοινοβούλιο», όπως επισήμανε εμφατικά ο ίδιος, ο κ. Τσίπρας έστειλε ένα μήνυμα στους πιστωτές ότι δεν μπορεί να αποστεί από ένα ύστατο πλαίσιο προγραμματικών αρχών, το οποίο δεν περιλαμβάνει νέες μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις, ομαδικές απολύσεις σε μια καθημαγμένη αγορά εργασίας καθώς και σε νέα μέτρα λιτότητας.

Ίσως το μήνυμά του να στελνόταν καθαρότερα, αν δεν μεσολαβούσε η διαδικαστική εμπλοκή. Η άνοστη συζήτηση για τις περιπτώσεις Παπασταύρου- Κατρούγκαλου, σε συνδυασμό με την άτεγκτη εφαρμογή του Κανονισμού από την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου- συνοδευόμενη πάντα από επιτιμητικά σχόλια…-οδήγησαν την εκνευρισμένη ΝΔ σε αποχώρηση από την αίθουσα.

Έπεσε έτσι στο κενό του πανδαιμόνιου, μια ακροτελεύτια παρατήρηση του πρωθυπουργού, όταν αναφερθείς στους πρώην συγκυβερνήτες, διαπίστωσε προειδοποιητικά «ακόμα κι αν εμείς αποτύχουμε, δε θα ξανάρθετε στα πράγματα. Θα΄ ρθουν άλλες δυνάμεις…».