Η αναμόρφωση της Νέας Ζηλανδίας, το βελούδινο διαζύγιο Σλοβακίας Τσεχίας και η πορεία ανάπτυξης των δύο χωρών, το «θαύμα» Λούλα στη Βραζιλία, η αναμόρφωση της οικονομίας του Ισραήλ τη δεκαετία του '90 ( με το ΔΝΤ να έχει ενεργό ρόλο) είναι ορισμένα παραδείγματα. Ωστόσο και στην καθ΄ ημάς ανατολή υπάρχει το πλέον ενδεικτικό.

Πολλοί θυμούνται ότι μέχρι και πριν από λίγα χρόνια ο ΟΤΕ ήταν «καθρέπτης» μιας Ελλάδας γεμάτη παθογένειες. Εστία φημών για σκάνδαλα, κλειστός στον ανταγωνισμό, υπερδανεισμένος και γεμάτος θύλακες συμφερόντων που απομυζούσαν χρήμα. Η αλλαγή διοίκησης και η ανάληψη της ευθύνης της πορείας του Οργανισμού από ένα στέλεχος που είχε δοκιμαστείς τα δύσκολα στις δραστηριότητες των θυγατρικών του στα Βαλκάνια και δη στο δύσκολο έδαφος της Ρουμανίας σήμανε την αλλαγή ρότας.

Η νέα διοίκηση έχτισε γέφυρες με δάση κινήσεις με τον κολοσσό της DT, η οποία ελέγχει την εταιρία και προχώρησε σε ένα συγκροτημένο σχέδιο του κομβικού και καθοριστικού μετασχηματισμού που δημιούργησε σήμερα ένα άκρως ανταγωνιστικό όμιλο. Έτσι σήμερα ο ΟΤΕ έχει έσοδα περίπου ύψους 4 δισ. Ευρώ, ταμειακά διαθέσιμα 1 δισ. ευρώ,, είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα, ενισχύει την καινοτομία και προχωρεί σε πρωτοποριακά προγράμματα κατάρτισης και σύνδεσης της Πανεπιστημιακής κοινότητας με την αγορά.

Ουσιαστικά έγινε εφικτή η μεταμόρφωση του πρώην κρατικού μονοπωλίου των τηλεπικοινωνιών σε μια σύγχρονη, ανταγωνιστική και βιώσιμη επιχείρηση με ηγετικό ρόλο στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Αν δεν είναι αυτό το μοντέλο που πρέπει να διεκδικήσει η χώρα τότε ποιο;

Γ.Α.