Κι’ αυτό διότι, όπως «ομολογείται» στο ίδιο το Ψήφισμα που εγκρίθηκε, ανάλογο αίτημα είχε διατυπώσει η Ευρωβουλή και τον Φεβρουάριο του 2016, με το οποίο καλούσε (sic) την επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Φεντερίτσα Μογκερίνι να ξεκινήσει μια πρωτοβουλία για την επιβολή εμπάργκο όπλων της ΕΕ κατά της Σαουδικής Αραβίας.

Όπως δε προκύπτει από το περιεχόμενο του νέου αυτού Ψηφίσματος της Ευρωβουλής, η κυρά Μογκερίνι δεν ανταποκρίθηκε στο «κάλεσμα» ενώ, όλο αυτό το διάστημα, τα κράτη μέλη της ΕΕ πουλούσαν αβέρτα όπλα στη Σαουδική Αραβία μετά την κλιμάκωση της σύγκρουσης, κατά παράβαση της κοινής θέσης που είχε πάρει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, για ελέγχους στις εξαγωγές όπλων.

Με λίγα λόγια, τα κράτη μέλη της ΕΕ αγνόησαν  το Ψήφισμα της Ευρωβουλής το 2016, καθόσον αυτό, όσον και το σημερινό, ήταν μη νομοθετικού περιεχομένου και ουδείς είχε και έχει την υποχρέωση να το σεβαστεί και να πειθαρχήσει στα κελεύσματα του.

Το είπε, εξάλλου και ο αρμόδιος Επίτροπος Στυλιανίδης στην αγόρευση του στην συζήτηση που προϋπήρξε της έγκρισης του Ψηφίσματος ότι, για να υπάρξει αποδοχή και εφαρμογή των όσων ζητάει το Ευρωκοινοβούλιο, θα πρέπει να συμφωνήσουν κατ’ ομοφωνία όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Τα ίδια δηλαδή, που είχαν συμφωνήσει και ενάμισυ χρόνο πριν, αλλά σ’ όλο αυτό το διάστημα, τα ευρωπαϊκά όπλα πήγαιναν στην Σαουδική Αραβία, που συνεχίζει τον πόλεμο με την Υεμένη.

Κατά τα άλλα, οι διάφορες εκκλήσεις που διατυπώθηκαν στο Ψήφισμα, για νέες ειρηνευτικές συνομιλίες και άμεση και πλήρη πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια, προς την Υεμένη που αντιμετωπίζει ήδη τον μεγαλύτερο λιμό στον κόσμο, ήταν το «κερασάκι» στην τούρτα της υποκρισίας των ευρωπαίων.

Πως το είδες εσύ αυτό, ρώτησα πεπειραμένο και κάποιας ηλικίας Γάλλο συνάδελφο μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας.

Ε σκέφθηκαν οι άνθρωποι, μου απάντησε

«Βρε τι καθόμαστε? Δεν βγάζουμε κι’ ένα Ψήφισμα για την Υεμένη.»

Νίκος Ρούσσης-Στρασβούργο