Η διαρροή από τους σκοπιανούς της πρότασης να ονομαστεί το κράτος «Ιλιντέντσκα Μακεντονίγια» είναι η χειρότερη δυνατή, ίσως χειρότερη από και το σκέτο «Μακεντονίγια».

Και αυτό επειδή μία τέτοια ονομασία εμπεριέχει όλο το εύρος και βάθος του αλυτρωτισμού στην γειτονική χώρα.

Η ονομασία βασίζεται στο εθνικό ορόσημο των Σκοπιανών, το Ίλιντεν (ετσι ονομάζεται ο άγιος/προφήτης Ηλίας στην γλώσσα τους).

Ανήμερα της εορτής του Αγίου Ηλία, στις 20 Ιουλίου το 1903 στην πόλη Κρούσεβο, έγινε εξέγερση εναντίον των Οθωμανών από αντάρτες. Κατά την κυβέρνηση των Σκοπίων τα ένοπλα τμήματα που εξεγέρθηκαν ήταν «μακεδονικά». Κατά την κυβέρνηση της Σόφιας ήταν «βουλγαρικά».

Η εξέγερση κατεστάλη από του Οθωμανούς. Όμως για τα Σκόπια πρόκειται για ένα ορόσημο ως προς την διαμόρφωση της σλαβομακεδονικής συνείδησης. Ο εορτασμός εξάλλου της επετείου έως και προσφάτως ήταν σημείο τριβής στις σχέσεις πΓΔΜ-Βουλγαρίας.

Η εξέγερση της 20ης Ιουλίου του 1903 θεωρείται κάτι σαν ιδρυτική πράξη του «μακεδονικού κράτους» και γι’ αυτό αποκαλείται «πρώτο Ιλιντεν» και εορτάζεται με λαμπρότητα. Το «δεύτερο Ιλιντεν» εντοπίζεται στην ίδρυση από τον Τίτο το 1944 της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», ομόσπονδου κράτους της Γιουγκοσλαβίας. Το «τρίτο Ιλιντεν», θεωρείται η ανακήρυξη της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητου κράτους το 1991.

Είναι άγνωστο αν η Ελλάδα έχει αποδεχθεί ή θα αποδεχθεί και ένα τέταρτο Ίλιντεν, καθώς επίσημη επιβεβαίωση της πληροφορίας δεν υπάρχει. Πάντως σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μαξιμαλιστική αξίωση των Σκοπίων, που ικανοποιεί όλες τις εθνικιστικές τάσεις στην χώρα. Δεν αποκλείεται να είναι μία κλασική μέθοδος διεκδίκησης μέσω της προβολής ακραίων προτάσεων προκειμένου να υπάρξει κατάληξη σε κάτι δήθεν ηπιότερο ή ακόμη και ναυάγιο των διαπραγματεύσεων. Τι από όλα αυτά ισχύει θα το δούμε τις επόμενες εβδομάδες