Πέραν του ότι η αντιπολίτευση εμφανίζεται με αναπτερωμένο ηθικό (που θα πρέπει και να επαληθευτεί με την στρατηγική της στη συνέχεια και κυρίως με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών), οι παράπλευρες απώλειες και οι παραιτήσεις δύο κεντρικών στελεχών του επιτελείου του Μαξίμου (Παπασταύρου-Μπρατάκος), φανέρωσαν κάτι που ψιθυριζόταν εδώ και καιρό. 

Ότι η λειτουργία του στενού πρωθυπουργικού επιτελείου (που καταχρηστικά και κατά παρανόηση αποκαλείται «επιτελικό κράτος», αλλά δεν είναι της παρούσης), δεν είχε την αποτελεσματικότητα της προηγούμενης πολιτικής περιόδου και συγκεκριμένα της εποχής πριν την διάσπαση της, έστω ετερόκλητης, ομάδας Δημητριάδη-Γεραπετρίτη. 

Και τότε γίνονταν λάθη, όμως ήταν φανερό ότι οι μηχανισμοί του «μαζέματος» ήταν ταχείς και αποτελεσματικοί. Στη δεύτερη περίοδο δόθηκαν αλλού προτεραιότητες και κάποια πράγματα παραμελήθηκαν, μεταξύ των οποίων και ο έλεγχος της εικόνας της κυβέρνησης, που σημαίνει πολλά, πέραν της επικοινωνίας. 

Η απροσεξία των δύο παραιτηθέντων που οδήγησε και στην απομάκρυνση τους ήταν μία ένδειξη γι΄αυτό και, προφανώς, πρώτο μέλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πλέον να ξαναμαζέψει το «μαγαζί»…