Τα τελευταία 15 χρόνια, η Αλβανία βρίσκεται στο επίκεντρο των αμερικανικών κυρίως σχεδιασμών για τα Βαλκάνια, Ευνοήθηκε από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και οι επικείμενες εξελίξεις γύρω από το Κόσοβο συνεχίζουν να την ευνοούν. Τα σχετικά γεγονότα τρέφουν τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό και οι προσδοκίες για τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας παραμένουν ανέπαφες, αν δεν μεγεθύνονται. ΄Αλλωστε η κυβέρνηση του πρωθυπουργού, κ. Σάλι Μπερίσα, στηρίζει και τον μεγαλοϊδεατισμό και τις ανάλογες προσδοκίες, όπως έχει δείξει το παρελθόν. Η ιστορία των τσάμηδων στην Ελλάδα είναι γνωστή. Επρόκειτο για αλβανούς μουσουλμάνους που κατοικούσαν στις περιοχές της Πάργας και της Παραμυθιάς, στη Θεσπρωτία. Εκδιώχθηκαν από τον ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα Ζέρβα κάποια στιγμή στη διάρκεια της κατοχής και με τρόπο βίαιο. Κατηγορήθηκαν, μάλλον βάσιμα, ότι συνεργάστηκαν με τα στρατεύματα κατοχής και, σύμφωνα με ελληνικές πηγές, η δράση των οπλισμένων ομάδων τους κόστισε την ζωή περισσοτέρων των 1500 ελλήνων. Οι τσάμηδες εγκαταστάθηκαν στη Νότια Αλβανία, κυρίως στο διαβόητο για την έκνομη δράση των κατοίκων του κατά τα γεγονότα 1996-1997, χωριό Λαζαράτι, κοντά στο Αργυρόκαστρο, καθώς και σε αρκετά άλλα χωριά κοντά στους Αγίους Σαράντα. Μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος των Ενβέρ Χότζα και Ραμίζ Αλία, οι τσάμηδες ανέπτυξαν έντονη αλυτρωτική δραστηριότητα –ιδιαίτερα σε επίπεδο προπαγάνδας- με κύρια αιτήματα την «απελευθέρωση της Τσαμουριάς», δηλαδή των περιοχών της Θεσπρωτίας όπου κατοικούσαν στο παρελθόν και την επιστροφή των περιουσιών τους. Ανάλογα αιτήματα στα αιματοβαμμένα Βαλκάνια υπάρχουν πάμπολλα. Από όλες σχεδόν τις χώρες ξεριζώθηκαν πληθυσμοί και εγκαταστάθηκαν σε όμορες χώρες και η αναβίωση τέτοιων αλυτρωτικών αιτημάτων θα ξαναβουτούσε την ευρύτερη περιοχή στο αίμα, όπως αποδείχθηκε με τον κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας. Πολύ απλά, η υποστήριξη τέτοιων αιτημάτων από τις κυβερνήσεις ή από τα «βαθιά κράτη» τέτοιων δραστηριοτήτων υπονομεύει την σταθερότητα όλης της περιοχής. Το κέντρο του προβλήματος βρίσκεται σήμερα στο Κόσοβο και στη διαδικασία που έχει κινηθεί γύρω από την αυτονομία του ή την ανεξαρτησία του. Είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ θέλουν την ανεξαρτησία του Κοσόβου, αλλά είτε επιλεγεί αυτή η λύση, είτε άλλη, είναι φανερό ότι θα λειτουργεί υπό την αιγίδα των Τιράνων. Αντιδρά έντονα η Σερβία, η οποία διατηρεί ιστορικά δικαιώματα στην περιοχή, αλλά παράλληλα φοβάται ότι οι επιπτώσεις θα πάρουν την μορφή «ντόμινο». Υπάρχουν ακόμη αλβανόφωνοι πληθυσμοί στη Νότια Σερβία και κυρίως υπάρχει ισχυρότατη μειονότητα –γύρω στο 35-40%- στην πΓΔΜ. Το Βελιγράδι προσπαθεί να πείσει ότι οι επιπτώσεις θα είναι υπονομευτικές για τη σταθερότητα και στην προσπάθειά τους προσπαθούν να εμπλέξουν και την Ελλάδα. Μόλις πρόσφατα, υψηλόβαθμος αξιωματούχος της Σερβίας, διατεινόταν σε εκπομπή του ΒΒC ότι αν ανεξαρτητοποιηθεί το Κόσοβο, θα ενθαρρύνει τον αλυτρωτισμό των αλβανοφώνων στη Νότια Σερβία, την πΓΔΜ και στη…Βόρεια Ελλάδα, όπου, όμως, δεν υπάρχουν αλβανόφωνοι πληθυσμοί… Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι τελευταία αμερικανοί αξιωματούχοι μιλούν περί ύπαρξης αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα, η οποία μάλιστα υφίσταται «κακομεταχείριση». Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» της 10ης Οκτωβρίου, η αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), κα Γκάνερ δήλωσε σε ομιλία της στη Βαρσοβία, στις 28 Σεπτεμβρίου, ότι «η εκ μέρους της Ελλάδας κακομεταχείριση των εθνικής καταγωγής τουρκικής, αλβανικής και μακεδονικής μειονοτήτων της εξακολουθεί να προκαλεί ανησυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες». Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός, πάντα σύμφωνα με το ρεπορτάζ της ίδιας εφημερίδας, ότι ο υφυπουργός Πολιτικών Υποθέσεων κ. Μπέρνς πρόσφερε πλήρη κάλυψη στην κα Γκάνερ και σε όσα ξεστόμισε! Ετσι λοιπόν μάθαμε ότι εκτός από «μακεδονική» έχουμε και «αλβανική» μειονότητα στη χώρα μας και μένει να διευκρινισθεί τι εννοεί το Στέητ Ντηπάρτμεντ. Γιατί αν εννοεί «αλβανική μειονότητα» τους οικονομικούς μετανάστες από την Αλβανία, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε δυνάμει μεγάλο πρόβλη