Η σημερινή άτυπη σύνοδος κορυφής πραγματοποιείται σε μία στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται, αν όχι σε κρίση, σε φανερή αμηχανία. Νοιώθει την πίεση της παγκοσμιοποίησης και του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού για να γίνει ανταγωνιστική, υπάρχουν σοβαρές λαϊκές δυνάμεις που θέλουν να διατηρηθεί η παράδοση του κοινωνικού κράτους, προβληματίζεται από το μέγεθος και το κόστος της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, αλλά υπάρχουν χώρες με μεγάλη αγροτική τάξη, δεν ξέρει ακόμη προς ποια κατεύθυνση θα στραφεί η νέα γερμανική κυβέρνηση υπό την Κα Μέρκελ, αισθάνεται την προσπάθεια της Βρετανίας να σπάσει τον γαλλογερμανικό άξονα, παραμένει ανοιχτό το θέμα του προϋπολογισμού 2007-2013, χωρίς σύνταγμα και άλλα πολλά. Γενικά το ερώτημα που πλανάται πάνω από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση είναι κατά πόσο παραμένει πιστή στο όραμα της πολιτικής ενοποίησης, ή αν μετατρέπεται με σταθερά βήματα σε μία ζώνη ελεύθερων συναλλαγών. Η Βρετανία που έχει την προεδρία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης επιθυμεί προφανώς την δεύτερη πορεία. Η Γαλλία, σύμφωνα με δέλωση του κ. Σιράκ, επιμένει ότι την ενδιαφέρει η πολιτική ενοποίηση. Πολλά θα κριθούν από την Γερμανία που έχει Καγκελάριο μία κυρία με σαφώς νεοφιλελεύθερες τάσεις στον οικονομικό τομέα και πολλούς σοσιαλδημοκράτες υπουργούς στην κυβέρνησή της. Μένει να δούμε ποια είναι η άποψή της για την Ευρώπη. Στην ατζέντα της άτυπης συνόδου κορυφής, ο κ. Μπλερ έχει βάλει προς συζήτηση ζητήματα που είχε προβάλει όταν η χώρα του ανέλαβε την προεδρία. Στόχος του είναι η αύξηση της αποτελεσματικότητας και της ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο παγκόσμιο περιβάλλον, η αντιμετώπιση του δημογραφικού και ασφαλιστικού προβλήματος, η προώθηση της πανεπιστημιακής παιδείας και έρευνας, αλλά και ο περιορισμός της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Προτείνει ακόμη την δημιουργία ενός ταμείου για την υποστήριξη των ανέργων και των απολυμένων. Ο κ. Μπλέρ έχει δίκιο σε πολλά από τα ζητήματα που θέτει. Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι αναγκασμένη να προχωρήσει σε αλλαγές, για να μη μείνει στο περιθώριο ως γηραιά κυρία που θα περιμένει κάθε χρόνο με αγωνία τους νεοαστούς κινέζους και ινδούς τουρίστες για να ζήσει. Από την άλλη πλευρά όμως, ο κ. Μπλερ δεν προσπαθεί να πείσει ότι αποτελεί όραμά του η ενοποιημένη Ευρώπη. Η τελευταία διεύρυνση με δέκα νέα μέλη και αυτές που θα ακολουθήσουν, ιδιαίτερα αν γίνει μέλος και η Τουρκία, οδηγούν αντικειμενικά στη ζώνη ελεύθερων συναλλαγών. ΄Όλα δείχνουν ότι αυτό εκμεταλλεύεται και ο βρετανός πρωθυπουργός, που ήταν και είναι φανατικός υποστηρικτής των διευρύνσεων (δεν ξέρουμε αν αύριο θα υποστηρίξει ενδεχόμενη ένταξη και της Ρωσίας, αν υποθετικά υπήρχε τέτοιο θέμα…) γι αυτό ακριβώς τον λόγο. Ωστόσο, η Γαλλία προτείνει τώρα την Ευρώπη των δύο και περισσοτέρων ταχυτήτων για να κρατήσει το ζωντανό το όραμα της πολιτικής ένωσης. Η θέση της δεν αποκλείει τις "μεταρρυθμίσεις" που προτείνει ο κ. Μπλερ. Μπορεί κάλλιστα να προχωρήσει η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση προς την ενοποίηση, τουλάχιστον κάποιων χωρών και το κοινωνικο-οικονομικό μοντέλο να είναι αγγλοσαξωνικό, σκανδιναβικό, ή κάποιο άλλο. Και πάντως, να προωθεί τις αλλαγές που είναι αναγκαίες για να παραμείνει ανταγωνιστική. Είναι άγνωστο αν από την άτυπη σύνοδο κορυφής θα προκύψει κάτι χειροπιαστό, αν θα γίνει κάποιο βήμα, αν υιοθετηθούν μερικές μεταρρυθμίσεις που εισηγείται ο κ. Μπλερ. Εξίσου άγνωστη είναι και η θέση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία ως σήμερα δεν μας έχει δείξει τι είδους Ευρώπη προτιμά και οραματίζεται, έστω και παίζει πλέον ελάχιστο ρόλο στη διαμόρφωση των αποφάσεων. Για να τη βοηθήσουμε πάντως, αν η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση εξελιχθεί σε απλή ζώνη ελεύθερων συναλλαγών, θα είναι καταστροφή για μας. Το γιατί ας το σκεφθούν οι κ.κ. Βαληνάκης και Μολυβιάτης για να βοηθήσουν και τον πρωθυπουργό. Αγγελος Στάγκος