Πολλά τα θέματα που πραγματεύεται η έκθεση του ΟΟΣΑ και ένα από αυτά είναι το συνταξιοδοτικό. Μεγάλο θέμα και μεγαλύτερο πρόβλημα, του οποίου μία πτυχή είναι η ηλικία συνταξιοδότησης. Διαπιστώνει λοιπόν η έκθεση ότι στην Ελλάδα, η μέση ηλικία συνταξιοδότησης είναι περί τα 60. Είναι δηλαδή περίπου στον μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι ο μέσος όρος σύρεται προς το 60ο έτος από τους συνταξιούχους του ΟΓΑ, που στο σύνολό τους συνταξιοδοτούνται στα 65 τους χρόνια. Επομένως, η αλήθεια είναι ότι ο μέσος όρος στην ηλικία συνταξιοδότησης για τους υπόλοιπους, εκτός ΟΓΑ, έλληνες κατεβαίνει γύρω στα 57-58 και αυτό είναι πραγματικά απαράδεκτο. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσες πολλές αναπηρικές συντάξεις, λές και είμαστε χώρα αναπήρων. Δεν είναι δυνατόν οι μισοί έλληνες να θεωρείται πλέον ότι δουλεύουν στα βαρέα και ανθυγιεινα επαγγέλματα και να παίρνουν νωρίς -νωρίς σύνταξη. Δεν είναι δυνατόν να διατηρείται στο στράτευμα το σύστημα της αποστρατείας ολόκληρης σειράς όταν την ξεπερνάει βαθμολογικά χαμηλότερος αξιωματικός. Δεν είναι δυνατόν να ισχύει ακόμη καθεστώς πρόωρης συνταξιοδότησης για μανούλες, που όταν φθάνουν στο συγκεκριμένο όριο, τα παιδιά τους είναι πλέον μαντράχαλοι ή κορίτσια της παντρειάς. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνουν συνεχώς προγράμματα πρόωρης συνταξιοδότησης, κυρίως στις ΔΕΚΟ, από τα οποία επωφελούνται υπάλληλοι και επιβαρύνονται επιχειρήσεις και ταμεία. Δεν είναι τέλος, δυνατόν να υπάρχουν ευγενή ταμεία που να ενθαρρύνουν ουσιαστικά την πρόωρη συνταξιοδότηση. Για λόγους που έχουν να κάνουν με την ανασφάλεια, αλλά και με το βόλεμα προκειμένου να ασχοληθούν με μία δεύτερη δουλειά, πολλοί έλληνες, ιδιαίτερα εκείνοι που προσλαμβάνονται στο δημόσιο, προσβλέπουν από την αρχή της καριέρας στο όνειρο της σύνταξης. Να την πάρουν και να αράξουν στο χωριό ήταν το όνειρο παλιότερα, κάτι ανάλογο είναι και σήμερα. Το ταχύτατο ψυχολογικό μαράζωμα που υφίσταται ο άνθρωπος όταν συνταξιοδοτείται και σταματά να είναι δραστήριος δεν τους απασχολεί. ΄Ισως γιατί πολλοί από αυτούς πέρασαν μία ζωή "αραχτοί και λάϊτ" στο δημόσιο, έχουν συνηθίσει στην αδράνεια και επιζητούν την πλήρη αδράνεια. Όπως και να έχει το πράγμα, η συνταξιοδότηση εργαζομένων πριν από τα 60 σε τέτοια μεγάλη κλίμακα, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, δεν συμφέρει ούτε στην Ελλάδα, αλλά δεν είναι υγιεινό για τους ίδιους. Από την άλλη πλευρά υπάρχει και μία ακόμη παράμετρος. Ότι έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, οι άνω των 45-50 ετών εργαζόμενοι κινδυνεύουν σοβαρά να απολυθούν, να μην έχουν ωριμάσει φυσικά τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα και να μη βρίσκουν δουλειά, γιατί κανένας δεν θέλει μεγάλους και σχετικά υψηλόμισθους, όταν μπορεί να προσλάβει νέους και σε σύγκριση με τους προηγούμενους, χαμηλόμισθους. ΄Οσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα την ξέρουν πολύ καλά αυτή την πραγματικότητα και την τρέμουν. Αυτά δεν τα αναφέρουν στις εκθέσεις τους ο ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ και οι διάφοροι, κατά τα άλλα σεβαστοί, κ.κ. Κοτίς. ΄Όταν ερωτώνται ιδιωτικά συνιστούν την… ιδιωτική ασφάλιση, αλλά βεβαίως, αυτοί που τους ρωτούν είναι υψηλόμισθοι που έχουν σχέση μαζί τους και μπορούν να δαπανούν χρήματα και για ιδιωτική ασφάλιση. Οι άλλοι; Συμπέρασμα: Ναι βεβαίως, είναι απαράδεκτη η κατάσταση της συνταξιοδότησης σήμερα στην Ελλάδα. Πως θα εξασφαλισθεί όμως οι εργαζόμενοι να φθάνουν στα αυξημένα χρονικά όρια συνταξιοδότησης; Και κάτι άλλο, πως συνδυάζεται η καταπολέμηση της ανεργίας με την αύξηση των χρονικών ορίων συνταξιδότησης; Αγγελος Στάγκος