Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, πορεία προς την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης είναι αργή. Εχουν γίνει αρκετά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και είναι φυσικό πλέον το κάθε νέο βήμα να γίνεταιόλο και πιο δύσκολα, όταν μάλιστα απαιτείται η βούληση και η σύγκλιση τόσων πολλών κρατικών οντοτήτων, με διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικά ήθη, διαφορετικές προσδοκίες και όνειρα και διαφορετικά επίπεδα ζωής. Ειδικά στη σημερινή συγκυρία λείπουν και οι μεγάλοι ηγέτες που θα μπορούσαν να δώσουν την απαραίτητη ώθηση στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Οι δυσκολίες που υπάρχουν, οι ανταγωνισμοί, η ανασφάλεια πού νοιώθουν πολλοί ευρωπαίοι, καθώς και οι άστοχες αποφάσεις που έχουν ληφθεί κατά καιρούς, έχουν ενισχύσει το στρατόπεδο των ευρωσκεπτικιστών. Χωρίς να ξεχνάμε βέβαια τον αρνητικό ρόλο που παίζουν οι Η.Π.Α και η Βρετανία, οι οποίες δεν επιθυμούν την πολιτική ένωση της Ευρώπης. Την θεωρούν απειλή για τον άξονα των αγγλοσαξωνικών χωρών που με επικεφαλής τις ΗΠΑ κυριαρχούν σήμερα στον κόσμο.
Το μεγάλο σφάλμα έγινε με την απόφαση της διεύρυνσης με τις δέκα νέες χώρες. Η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πρώην κομμουνιστικές χώρες, κάποιες αποσχίστηκαν από την πρώην Σοβιετική ΄Ενωση και το γεγονός αυτό τις έσπρωξε στην αγκαλιά της Ουάσινγκτον. Λειτουργούν ακόμη και σήμερα περισσότερο σαν υποτελείς των ΗΠΑ και λιγότερο σαν μέλη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης με ακραία περίπτωση την Πολωνία. Η διεύρυνση αυτή συνέβαλε αποφασιστικά στην αύξηση το αισθήματος ανασφάλεια των υπολοίπων ευρωπαίων, που ήδη ένοιωθαν και την απειλή της παγκοσμιοποίησης. Αυτή την ανασφάλεια τηνεξέφρασαν οι γάλλοι και οι ολλανδοί απορρίπτοντας στα αντίστοιχα δημοψηφίσματα το Ευρωσύνταγμα.
Η υιοθέτηση του Ευρωσυντάγματος αποτελεί ένα πολύ μεγάλο βήμα προς την πολιτική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό το γνωρίζουν όλοι και ευτυχώς η γερμανική προεδρία που ανέλαβε τώρα δείχνει ότι έχει την διάθεση να αναβιώσει την υπόθεση του Ευρωσυντάγματος, ώστε να γίνει αποδεκτό από τους πολίτες των χωρών που θα το εγκρίνουν με δημοψήφισμα. Ισως γίνουν και κάποιες αλλαγές, με κυριότερη την αφαίρεση των άρθρων που αφορούν την οικονομία. Εξ αρχής δεν ήταν ανάγκη να υπάρχουν και η αφαίρεσήτους τώρα ελπίζεται ότι θα μειώσει τις αντιδράσεις. Όπως θα έκανε τους ευρωπαίους να αισθάνονται πιο ασφαλείς, αν η Ευρωπαϊκή Ενωση ξεκαθάριζε από τώρα στην Τουρκία ότι η ένταξή της δεν είναι εφικτός στόχος και της πρότεινε μία ειδική σχέση.
Για την Ελλάδα και τους έλληνες, η προσχώρηση στην ΕΟΚ το 1979 ήαν ευλογία. Οποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό ή έχει αντίθετη άποψη είναι ή ανόητος,ή απατεών . Είτε ως ΕΟΚ , είτε ως Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, η Ευρώπη έθρεψε κυριολεκτικά την χώρα μας και συνέβαλε τα μέγιστα στην όποια ανάπτυξή της. Δυστυχώς όμως, ή ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον οθωμανισμό και τον επαρχιωτισμό που κουβαλάει μέσα του και δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν. Το αποτέλεσμα είναι να βρισκόμαστε πολύ πίσω από τον πυρήνα της Ευρώπης σε νοοτροπία, σε παιδεία, σε ορθολογισμό, σε γνώσεις. Η μοναδική μας ελπίδα είναι να ενοποιηθεί πολιτικά η Ευρώπη και η Ελλάδα να γίνει μία επαρχία της . Και αν η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προχωρήσει με ομόκεντρους κύκλους, να βρισκόμαστε στον εσωτερικό κύκλο.
Αμήν και πότε! Απλά σκεφθείτε που θα βρισκόμασταν αν δεν είμαστε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής και δεν είχαμε μπει στην ΟΝΕ
Αγγελος Στάγκος