Αυτή είναι η σημερινή είδηση και περιλαμβάνει το αδιέξοδο πλέον στο οποίο έχει φτάσει ο θεσμός των πανελληνίων εξετάσεων, τηναπόλυτη εμπορευματοποίηση της γνώσης που προωθεί η παραπαιδεία, την απαξίωση των δημόσιων λυκείων, την εκτεταμένη διαφθορά της κοινωνίας που εκδηλώνεται σε απίθανες περιστάσεις και με πρωτοφανή ευρηματικότητα και πολλά άλλα. Επιπλέον είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα έχουμε και διαρροή των θεμάτων, πριν αυτά δοθούν στους υποψήφιους, αφού είναι φανερό ότι τα λεφτά που κυκλοφορούν γύρω από την κατά τα άλλα «δωρεάν παιδεία» είναι πάρα πολλά, όπως πάρα πολλά και μεγάλα είναι και τα συμφέροντα. Εκεί έχουμε φτάσει και φώς στην άκρη του τούνελ δεν φαίνεται ακόμη.
Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα όπου κάθε τέτοια εποχή οι πανελλήνιες εξετάσεις αποτελούν ένα από τα πολύ βασικά θέματα των μήντια. Και μόνο του αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, που για πολλούς είναι και πλαστό. Στη χώρα που το «δήθεν» αποτελεί τρόπο ζωής, το δημόσιο λύκειο είναι «δήθεν», η ανώτατη παιδεία στο σύνολό της είναι «δήθεν», πολλά από τα πτυχία είναι «δήθεν» και ένα τεράστιο ποσοστό των λειτουργών της παιδείας είναι «δήθεν». Γι΄ αυτό ανθεί η παραπαιδεία, αλλά το καταπληκτικό είναι ότι οι πάντες βολεύονται με αυτό το «δήθεν» σύστημα και πολύ λίγοι αντιδρούν.
Το χειρότερο είναι ότι η ίδια η κοινωνία δεν αντιδρά, παρά το γεγονός ότι ένας πολύ μεγάλος συγκριτικά αριθμός ελλήνων γονέων θέλουν το παιδί τους να αποκτήσει ένα «χαρτί», έστω και δήθεν. Γι αυτό και δεν διστάζουν να αναλάβουν τα πολύ μεγάλα έξοδα που συνεπάγεται στις περιοσσότερες περιπτώσεις η απόκτηση του «χαρτιού». Κάποτε αυτό το «χαρτί» αποτελούσε διαβατήριο εισόδου σε άλλη κοινωνική τάξη για πολλούς και όποιος το είχε εξασφάλιζε την επιβίωσή του. Τώρα κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου σίγουρο και απόδειξη είναι το ποσοστό ανεργίας που μαστίζει τους νέους και το χειρότερο, δεν αποτελεί όπλο για τα ελληνόπουλα ώστε να μπορούν να ανταγωνιστούν σε επίπεδο διεθνούς αγοράς, τώρα που επικρατεί η λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση» και η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Αρα, η μόνη λογική εξήγηση για τις προσδοκίες που έχουν τα παιδιά από το οποιοδήποτε «χαρτί», ακόμη και από «δήθεν» ανώτατες σχολές, αποκτήσουν, είναι να βρουν μία θέση στο δημόσιο. Γιαυτό μάλλον επιμένουν οι γονείς τους, γι αυτό κανείς σχεδόν δεν διαμαρτύρεται για το «δήθεν» σύστημα παιδείας, γιαυτό ανθεί η παραπαιδεία και γιαυτό κόμματα και πολιτικοί δεν θέλουν ή δεν τολμούν να αλλάξουν τίποτα. Και ας πνέει το «δήθεν» σύστημα τα λοίσθια, τώρα μάλιστα που άρχισαν και οι ρωγμές στο περίφημο «αδιάβλητό» του. Δυστυχώς, με την επικρατούσα νοοτροπία, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί το «αδιάβλητο» αν άλλαξει το σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων και δοθεί στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ το δικαίωμα να αξιολογούν και να επιλέγουν φοιτητές. Με αυτή την έννοια, υπάρχει πραγματικά «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».
Αγγελος Στάγκος