Τα μέτρα του υπουργού δεν είναι καταστροφικά. Δεν επιβαρύνουν σημαντικά τους μισθωτούς - με εξαίρεση την αύξηση των τελών κυκλοφορίας -, δεν καταστρέφουν το Χρηματιστήριο - απλώς το παραδίδουν αμαχητί στον απόλυτο έλεγχο των τραπεζών και των μεγάλων θεσμικών επενδυτών -, αλλά δεν είναι ούτε δίκαια ούτε σημαντικά. Δεν είναι δίκαια διότι θίγουν βαριά και αδιακρίτως τους ελεύθερους επαγγελματίες, για τους οποίους καταργείται το αφορολόγητο, διότι αυξάνουν την προκαταβολή φόρου από τις επιχειρήσεις, διότι ευνοούν τα αμοιβαία κεφάλαια έναντι των ιδιωτών επενδυτών και διότι ευνοούν τους κακοπληρωτές που αντιλαμβάνονται πλέον ότι δεν χρειάζεται να πληρώνουν τίποτε. Δεν είναι σπουδαία διότι δεν θα έχουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα πέραν της αυξημένης προείσπραξης στα έσοδα του κράτους. Δεν πλήττουν τη φοροδιαφυγή, δεν ευνοούν την ανάπτυξη της οικονομίας, δεν διευκολύνουν τη ζωή των φορολογουμένων. Είναι μια λύση ανάγκης, μια λύση που απαντά απλώς στο ερώτημα που προαναφέρθηκε - και προφανώς σε αυτό και μόνο απήντησε ο Αγιος -, δηλαδή στο «πού θα βρω λεφτά να κλείσω την τρύπα».
Το λάθος όμως δεν βρίσκεται στην απάντηση, βρίσκεται στην ερώτηση. Το σωστό ερώτημα θα έπρεπε να είναι: «Ποια φορολογική πολιτική θα οδηγήσει την οικονομία σε ανάπτυξη, θα περιορίσει τη φοροδιαφυγή, θα δώσει κίνητρα για αύξηση των επενδύσεων και θα διευκολύνει τη ζωή των πολιτών;».
Αν κρίνουμε από τα μέτρα που πήρε ο υπουργός, αυτό το ερώτημα δεν ετέθη ποτέ στον Αγιο Φανούριο.
Το ευχάριστο είναι ότι η εφετινή φοροεπιδρομή δεν ακουμπά ευθέως την τσέπη των μισθωτών. Από την άλλη μεριά, οι έμποροι και οι άλλοι ελεύθεροι επαγγελματίες επίσης δεν μπορούμε να πούμε ότι βρίσκονται σε ιδιαίτερα καλή οικονομική κατάσταση, εκτός από αυτούς που φοροδιαφεύγουν και τώρα με τα μέτρα Αλογοσκούφη όποιος δεν φοροδιαφεύγει θα νιώθει ακόμη πιο κουτός απ' ό,τι στο παρελθόν.
Εκτός αυτών, όμως, τα νέα φορολογικά μέτρα του κ. Αλογοσκούφη είναι μια ομολογία της αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής. Η οικονομική πολιτική που είχε οραματιστεί ο υπουργός ήταν: να περιορίσει τη σπατάλη του Δημοσίου κατά 10 δισ. ευρώ τον χρόνο, να φέρει ξένες επενδύσεις και να πατάξει τη γραφειοκρατία και τη φοροδιαφυγή. Δεν έκανε κανένα από τα τρία. Οι δαπάνες του Δημοσίου αυξάνονται αλματωδώς, οι ξένοι απέχουν από οποιαδήποτε δραστηριότητα στην Ελλάδα - με εξαίρεση τους επενδυτές που φέρνει ο κ. Βγενόπουλος -, η γραφειοκρατία και η φοροδιαφυγή ακμάζουν και η διαφθορά βρίσκεται στο απόγειό της. Η απελπισμένη προσπάθεια λοιπόν του υπουργού να βρει λεφτά για να κλείσει τις τρύπες τον οδήγησε σε αυτά τα ημίμετρα που ταμειακά μπορεί εφέτος να τον διευκολύνουν αλλά κανένα απολύτως πρόβλημα της οικονομίας δεν λύνουν.
Ο Αγιος Φανούριος απάντησε σωστά στον υπουργό αλλά ο υπουργός είχε θέσει λάθος ερώτημα. Κρίμα. Του χρόνου πάλι, μια νέα φανουρόπιτα, συνοδευόμενη αυτή τη φορά από το σωστό ερώτημα, μπορεί να λύσει το πρόβλημα....
Γρηγόρης Νικολόπουλος
[email protected]