Προφανώς δεν τον είχαν πληροφορήσει από το Μέγαρο Μαξίμου, γιατί είναι βέβαιο ότι τελικά ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να ζητήσει από τον κ. Βουλγαράκη την παραίτησή του. Οι πιέσεις κομματικών και κυβερνητικών παραγόντων που ζητούσαν να πέσει το κεφάλι του τέως υπουργούς Εμπορικής Ναυτιλίας ήταν πλέον αφόρητες και ο κ. Καραμανλής ένοιωθε ότι η κυβέρνηση, η κοινοβουλευτική ομάδα, το κόμμα, η παράταξη κινδύνευαν να διαλυθούν. Πέρα από την εντύπωση που είχε σχηματισθεί ότι ο κ. Καραμανλής δεν τολμούσενα τα βάλει με τον κ. Πελέκη, τον πεθερό του κ. Βουλγαράκη που δήλωσε με οργή ότι όποιος πείραζε τον Γιώργο θα είχε να κάνει μαζί του και ότι γνώριζε πολλά.
Η παραίτηση του κ. Βουλγαράκη αναμένεται να εκτονώσει κάπως την κατάσταση στην κυβέρνηση και στους βουλευτές. Δεν ξέρουμε όμως αν θα αλλάξει το κλίμα στην κοινή γνώμη και αν θα ανακουφίσει τον «κολλητό του» κ. Ρουσσόπουλο που πολλοί τον θεωρούν βασικό παράγοντα της ευνοϊκής μεταχείρισης που είχε η Μονή Βατοπαιδίου, λόγω της ειδικής σχέσης που διατηρούσε με τον ηγούμενό της. Όπως είναι γνωστό πάντως, ό κ. Ρουσσόπουλος αποτελεί ταυτόχρονα το δεξί και το αριστερό χέρι του κ. Καραμανλή και πάρα πολύ δύσκολα θα αντέξει να τον αποχωριστεί ο πρωθυπουργός.Από την άλλη πλευρά, αρκετοίθα αρχίσουν να μιλάνε όταν θα αντιμετωπίσουν τον σοβαρότατο κίνδυνο να κατηγορηθούν ως υπεύθυνοι και συμμέτοχοι του σκανδάλου, αν βέβαια η εισαγγελική έρευνα είναι σοβαρή.
Αλλά πέρα από την παραίτηση του κ. Βουλγαράκη, υπάρχει ένα ζήτημα πολύ γενικότερο και ίσως και πολύ σοβαρότερο για τη χώρα και την ελληνική κοινωνία. Θα μπορούσε άραγε να δημιουργηθεί τέτοιο σκάνδαλο με τη Μονή Βατοπεδίου, αν δεν ήταν τέτοιας έκτασης και τόσης έντασης η ανάμειξη της Εκκλησίας με την καθημερινότητα και τα κοινά; Από εκεί ξεκινούν όλα, ακόμη και αυτό το σκάνδαλο, γιατί είναι βέβαιο ότι η Μονή Βατοπεδίου δεν θα είχε αυτή την ευνοϊκή αντιμετώπιση από το κράτος και την κυβέρνηση, αν δεν υπήρχαν υπουργοί πουθεωρούσαν «πνευματικό» τους τον ηγούμενο Εφραίμ, αν δεν υπήρχαν άλλοι υπουργοί που νοιώθουν δέος μπροστά σε καλόγερους καιπαπάδες, αν δεν υπήρχαν τόσοι κρατικοί και δικαστικοί παράγοντες που θέλουν να τα έχουν καλά η εξαρτώνται από την Εκκλησία.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι αυτή η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έχουν κάνει κατά καιρούς τα πάντα για να έχουν την εύνοια της Εκκλησίας. Μίας Εκκλησίας που πάρα πολύ συχνά ξεπερνάει τον ρόλο της, απαιτεί συνδιοίκηση, θέλει θεσμικό ρόλο στα κοινά και κυρίως επιθυμεί να ελέγχει όσο είναι δυνατό περισσότερο την παιδεία, μεταξύ άλλων. Και τα καταφέρνει, άσχετα αν ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος προσπαθεί να δείξει σύνεση. Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει τέτοια συμμετοχή παπάδων σε επίσημες τελετές, αρχίζοντας από την ορκωμοσία μας κυβέρνησης και μιας Βουλής και φτάνοντας στην τελετή εγκαινίων της ΔΕΘ και ακόμη περισσότερο, στους αγιασμούς στην πρώτη ημέρα κάθε σχολικής χρονιάς. Και πουθενά στην Ευρώπη η Εκκλησία δεν έχει τόσα προνόμια, από το αφορολόγητο της περιουσίας της μέχρι το δικαίωμα να κτίζει ναούς όπου θέλει.
Αυτό είναι το κλίμα μέσα στο οποίο θέριεψε το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, χωρίς να αποκλείεται φυσικά το ενδεχόμενο «της μάσας» από διάφορους. Αλλά και αυτό να ισχύει, πάλι βρήκε πρόσφορο έδαφος στην γενική διαπλοκή εκκλησίας και κράτος που χαρακτηρίζει την Ελλάδα. Την Ελλάδα που είναι το Ιράν της Ευρώπης.
Αγγελος Στάγκος