Με αυτή την έννοια είναι σαφές ότι ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και αυτό φαίνεται από πολλές -και πανικόβλητες, θα λέγαμε- κινήσεις που κάνουν τα κυβερνητικά στελέχη με πρώτο τον πρωθυπουργό. Απανωτές συναντήσεις του κ. Καραμανλή με τον κ. Αλογοσκούφη, τον κ. Ζαγορίτη, ακόμη και με τον κ. Τραγάκη, υπαναχωρήσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας στα διάφορα μέτρα που σκεπτόταν να επιβάλει για να αυξήσει τα έσοδα, πρωτοβουλίες του ιδίου με στόχο να αποσείσει η κυβέρνηση από πάνω της το άγος της Μονής Βατοπεδίου και ποιος ξέρει τι άλλο θα δουν τα μάτια μας.
Η πρώτη επίπτωση της ανατροπής του πολιτικού σκηνικού είναι ότι ο πρωθυπουργός χάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε σχέση με τις εκλογές. Αν η τάση που καταγράφεται στις δημοσκοπήσει εμπεδωθεί και μεγαλώσει αν εμπεδωθεί θα μεγαλώσει οπωσδήποτε- ο κ. Καραμανλής θα καταδικαστεί να παραμείνει στην εξουσία περιμένοντας απλά το τέλος, χωρίς να μπορεί να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές, εκτός και αν η κυβέρνηση πέσει. Η εναλλακτική λύση είναι να επιχειρήσει φυγή προς τα εμπρός«σπάζοντας αυγά»,αλλά με ποια αξιοπιστία, με ποιους συνεργάτες, σε ποιες συνθήκεςκαι με ποιoυς στόχους
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το μοναδικό «ατού» της κυβερνητικής παράταξης ήταν ως τώρα το πρόσωπο του κ. Καραμανλή, γιατί βέβαια δεν μπορούμε να μιλάμε για υψηλές επιδόσεις μίας κυβέρνησης που διακρινόταν για την ανικανότητάκαι τα σκάνδαλά της. Τώρα, το κύρος του πρωθυπουργού έχει πληγεί σοβαρά, καθώς ταυτίστηκε με την οικονομική αποτυχία του κ. Αλογοσκούφη και συμπεριφέρθηκε σαν επικεφαλής παρέας και όχι σαν πρωθυπουργός στην κάλυψη υπουργών που κατηγορούνται για περίεργες πρακτικές και ανήκουν στον στενό του κύκλο. Αν θα μπορέσει να ανακάμψει, μένει να το δούμε, αλλά οι προοπτικές της οικονομίες είναι ιδιαίτερα σκοτεινές.
Το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του μπορεί να χαμογελά γιατί πέρασε μπροστά, αλλά δεν δικαιούται να πανηγυρίζει. Η «πρωτιά» του οφείλεται κυρίως στην κατάρρευση της κυβέρνησης και δευτερευόντως στις δικές του ενέργειες. Πέρα από το γεγονός ότι η ατμόσφαιρα είναι εξόχως ρευστή, οπότε τα πράγματα μπορεί και πάλι να αλλάξουν αν δεν διαχειριστούν προσεκτικά και σοβαρά τη νέα κατάσταση ο κ. Γ. Παπανδρέου και τα στελέχη του, η επίτευξη αυτοδυναμίας παραμένει ακόμη μακρινός στόχος. Αν πάλι υπολογίζουν ότι αυτόν τον στόχο θα τον πετύχουν σε συνεργασία με τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., τότε θα χρειαστεί και πάλι ο καλός Θεός της Ελλάδας να βάλει το χέρι του.
Και πάντως, κάθε νουνεχής άνθρωπος στης θέση τους -ενν. των ΠΑΣΟΚων-θα αντιμετώπιζε με τρόμο την προοπτική ανάληψης της εξουσίας στους εξαιρετικά δύσκολους αυτούς καιρούς, με ένα κράτος σε πλήρη διάλυση και με τη γνωστή νοοτροπία της ελληνικής κοινωνίας που δεν υποτάσσεται σε καμία λογική!
Αγγελος Στάγκος
[email protected]