Η σκοπιμότητα της κατά βάση επικοινωνιακής αυτής εκστρατείας του Αλ. Τσίπρα είναι προφανής και έχει επισημανθεί (πολύ συνοπτικά: τίθεται ένας υπερβολικά φιλόδοξος στόχος, η κυβέρνηση πιθανώς θα εισπράξει αρνήσεις ή το πολύ κάποιες ενδείξεις καλών προθέσεων και έτσι θα έχει κάποιον να κατηγορεί - τους ξένους - αν αποφασίσει να πάει σε πρόωρες εκλογές).
Το θέμα είναι ότι χωρίς να το καταλαβαίνει (;), ο Πρωθυπουργός έχει πέσει σε μία σειρά παγίδες που η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ δημιούργησε και που έχουν πλέον καταστήσει την Ελλάδα τον Νο 1 αναξιόπιστο και αφεφέγγυο συνομιλητή.
Η απόπειρα του Αλ. Τσίπρα να παρουσιάσει με κάποιον τρόπο το δικό του success story προσκρούει πλέον στην πολύ καλή γνώση που έχουν οι ξένοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, για την ελληνική πραγματικότητα.
Οσο λοιπόν ο Πρωθυπουργός και διάφοροι υπουργοί του προσπαθούν να ψελλίσουν κάτι για το χρέος, ή για την αποκατάσταση της επενδυτικής εμπιστοσύνης («ένα νεύμα χρειάζεται», είπε μόλις προ ημερών ο κ. Τσίπρας), τόσο οι αντφάσεις των λόγων τους μεγαλώνουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όλο το δράμα με τις τηλεοπτικές άδειες, το παιχνίδι με την Δικαιοσύνη και το ΣτΕ και οι επιπτώσεις τους ως προς το κλίμα που διαμορφώνεται στην χώρα και για αυτήν. Είναι προφανές και θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι οι διεθνείς παρατηρητές έχουν μία πολύ καλή εικόνα των όσων συμβαίνουν. Φαίνεται άλλωστε στα δημοσιεύματα.
Οπως αυτό της Frankfurter Allgemeine Zeitung την Τρίτη.
Η γερμανική εφημερίδα μετέφερε σε ανταπόκρισή της την εξής «φωτογραφία» της χώρας και της κυβέρνησης:
«Η κυβέρνηση Τσίπρα δημιούργησε μέσα σε λίγες εβδομάδες μια ολόκληρη σειρά σκανδάλων γύρω από την τηλεόραση, τις τράπεζες και τη δικαιοσύνη.
Ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας, που διακήρυσσε περισσότερη δημοκρατία και τον αγώνα κατά της διαφθοράς, κάθε άλλο παρά άμωμος αποδεικνύεται. Η αντιπολίτευση και ο κόσμος των μίντια στην Ελλάδα παραλληλίζουν τα πεπραγμένα του περισσότερο με τις μεθόδους κομμουνιστών που αναλαμβάνουν την εξουσία και θέλουν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την τηλεόραση».
Αναφέρεται δε στο ίδιο άρθρο: «Ο Τσίπρας ωστόσο είχε προνοήσει, προωθώντας σε ανώτατες θέσεις δικαστικούς φίλα προσκείμενους προς την κυβέρνηση».
Μία τέτοια περιγραφή θα έπρεπε να λύσει τις απορίες όσων ευελπιστούν ότι κάποιος θα συζητήσει με αυτόν τον Πρωθυπουργό την μείωση τυς χρέους.
Ή ακόμη, το αν η Ελλάδα έχει πραγματικές ελπίδες υπό αυτούς τους όρους και συνθήκες να βγει στις αγορές. Ποιος θα δανείσει και γιατί μία χώρα στην οποία δεν λειτουργεί ένας θεσμός όπως η Δικαιοσύνη;
Ή αν πράγματι αρκεί ένα νεύμα προκειμένου να συρρεύσουν οι επενδυτές…
Είναι βέβαια εξαιρετικά πιθανό η κυβέρνηση να αρχίσει σε λίγο να διακηρύττει ότι δημοσιεύματα όπως αυτό της FAZ είναι υποβολιμιαία και υπονομευτικά και ότι μία νέα συνωμοσία εξυφαίνεται σε βάρος της.
Οταν αυτή ρητορική επανέλθει, τότε μάλλον θα ξέρουμε ότι έχει αρχίσει η αντιστροφη μέτρηση για τις πολιτικές εξελίξεις.