Το πρωινό της Δευτέρας, στην συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου ο Πρωθυπουργός ανέφερε πομποδώς: «Μετά από επτά χρόνια σχεδόν καταστροφικής ύφεσης, η χώρα έχει επιστρέψει ήδη σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Και έχει επιστρέψει ήδη από την προηγούμενη χρονιά, από το 2016 υπερβαίνοντας, μάλιστα, θετικά όλες τις προβλέψεις για το προηγούμενο έτος. Η αντοχή, λοιπόν, της πραγματικής οικονομίας, η ανάκαμψη της οικονομίας είναι τα στοιχεία εκείνα που μας έχουν ήδη οδηγήσει στην υπέρβαση της ύφεσης και μας οδηγούν σιγά-σιγά και στην υπέρβαση της κρίσης».
Επρόκειτο για ένα τεράστιο ψέμα, με το οποίο ξεκίνησε η εισήγηση του κ. Τσίπρα.
Και η διάψευση ήλθε σχεδόν ταυτόχρονα με τον πλέον επίσημο τρόπο: «Με βάση τα διαθέσιμα εποχικά διορθωμένα στοιχεία, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) σε όρους όγκου, κατά το 4o τρίμηνο 2016, παρουσίασε μείωση κατά 1,2%, σε σχέση με το 3o τρίμηνο 2016, έναντι της μείωσης 0,4% που είχε ανακοινωθεί στην πρώτη εκτίμηση του 4oυ τριμήνου στις 14/02/17. Σε σύγκριση με το 4ο τρίμηνο 2015 παρουσίασε μείωση κατά 1,1% έναντι της αύξησης 0,3% που είχε ανακοινωθεί στην πρώτη εκτίμηση του 4ουτριμήνου».
Ηταν η ανακοίνωση αυτή της ΕΛΣΤΑΤ που ακύρωσε τον Πρωθυπουργό, με τρόπο που σπάνια έχει κανείς την ευκαιρία να παρακολουθήσει.
Οι απορίες που μπορούν να διατυπωθούν είναι πολλές. Από το αν ο κ. Τσίπρας και οι επιτελείς του πραγματικά ασχολούνται με το τι συμβαίνει στην χώρα, έως το αν υπάρχει οποιαδήποτε επικοινωνία της κυβέρνησης με την διοίκηση και τις αρχές.
Η δραματική αυτή διάψευση του Πρωθυπουργού δεν είναι αποτέλεσμα απλώς μίας αναπάντεχης στατιστικής ανατροπής. Είναι ένδειξη παντελούς έλλειψης επαφής με την πραγματικότητα. Μιλά για αντοχή της πραγματικής οικονομίας, ενώ όσοι έχουν την ατυχία να δραστηριοποιούνται σε αυτή βλέπουν τι είναι αυτό που συμβαίνει.
Το χειρότερο από όλα ίσως να είναι πως η συνεδρίαση αυτή του υπουργικού συμβουλίου, έγινε για να συζητηθεί ένα νέο παραγωγικό μοντέλο για την ανασυγκρότηση της χώρας. Κάτι που σημαίνει ότι αυτό δεν υπάρχει και μόλις τώρα αναζητείται.
Ισως ούτε καν αυτό. Απλώς έγινε μία συνεδρίαση για να διαπιστώσουμε και πάλι την βαρυθυμία του Πρωθυπουργού.
Πάντως η ομιλία του είχε και κάποιες χαριτωμένες νότες. Όπως αυτή: «Τώρα όμως είμαστε πια σε θέση, ίσως για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, να συνθέσουμε εμείς τη μουσική».
Μήπως είναι αυτό κάτι σαν «θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν»;
Το πιθανότερο είναι ότι ο πολιτικός Κακοφωνίξ δεν έχει την παραμικρή συναίσθηση της αμουσίας του.