Η επικράτηση του Μακρόν και η πιθανολογούμενη νίκη του στον β’ γύρο, έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά εξελίξεις που κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση από την τάση που έφερε τον Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ ή την Βρετανία στην πόρτα εξόδου από την Ενωση.
Προ μηνών, η Αυστρία γύρισε την πλάτη στην ακροδεξιά και ανέδειξε έναν μετριοπαθή πολιτικό και ένθερμο φιλοευρωπαϊστή, τον Αλεξάντερ βαν ντερ Μπέλεν στο προεδρικό αξίωμα.
Στις βουλευτικές εκλογές στην Ολλανδία, ο επίσης μετριοπαθής Μαρκ Ρούτε αναδείχθηκε νικητής πριν από έναν μήνα. Ο ακροδεξιός λαϊκιστής Γκερντ Βίλντερς ήταν μεν δεύτερος, αλλά δύσκολα μπορεί πλέον να ισχυριστεί ότι διαθέτει δυναμική που τον οδηγεί στην εξουσία.
Η Γαλλία έδειξε επίσης, ότι η κρίση των παραδοσιακών κομμάτων μπορεί να βρει διέξοδο σε μία θετική ψήφο, όπως αυτήν στον Μακρόν, που περιέγραψε κάποιο όραμα. Αποδείχθηκε και απομένει να επιβεβαιωθεί και στον β’ γύρο ότι η ψήφος αυτή είναι ισχυρότερη από την αντιδραστική, ξενοφοβική και αντιευρωπαϊκή.
Στην Γερμανία, οι εξελίξεις του Σαββατοκύριακου προμηνύουν επίσης μία ισχυροποίηση των ευρωπαϊστών έναντι του αντιδραστικού κύματος που εκφράζεται από το κόμμα της Εναλλακτικής για την Γερμανία, AfD. Στο συνέδριο του ακροδεξιού, λαϊκιστικού κόμματος στην Κολωνία, η επικεφαλής Φράουκε Πέτρυ επιχείρησε μία στροφή προς μετριοπαθέστερες και ρεαλιστικές θέσεις, με την φιλοδοξία να προσδώσει στο κόμμα χαρακτηριστικά που θα του επέτρεπαν να γίνει κυβερνητικός εταίρος έπειτα από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Η προσπάθειά της έπεσε στο κενό, οι σκληροπυρηνικοί επικράτησαν και αυτό ενδέχεται να αποδειχθεί καθοριστικής σημασίας εξέλιξη. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, η περιχαράκωση αυτή σε ακραίες θέσεις, μάλλον θα ενισχύσει την Ανγκελα Μέρκελ και θα αφαιρέσει δυναμική από το AfD.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η τάση που διαφαίνεται στην Ευρώπη είναι μία στροφή που αποδοκιμάζει μεν παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις, στρέφεται δε προς εναλλακτικές από τις οποίες λείπει το ακραίο στοιχείο και θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν δυνάμεις του πολιτικού κέντρου.
Η Ελλάδα, έχοντας ήδη δοκιμάσει και πειραματιστεί με την περιπέτεια της δήθεν αντισυμβατικής ψήφου, πιθανώς θα κληθεί στους επόμενους μήνες να επανατοποθετηθεί πολιτικά στο νέο ευρωπαϊκό σκηνικό. Ισως να είναι μία ευκαιρία που δεν θα πρέπει να πάει χαμένη και αυτό οφείλουν να το σκεφτούν καλά οι δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως μεταρρυθμιστικές και κεντρώες, αν θέλουν να απευθυνθούν στους πολίτες και όχι στα στενά κομματικά τους ακροατήρια.