Όπως για παράδειγμα, η άποψη ότι ο διπλωματικός εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον στην Αθήνα έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είπε μεταξύ άλλων ο αμερικανός διπλωμάτης στο Βήμα της Κυριακής: «Πιστεύω ότι ο πρωθυπουργός Τσίπρας έχει πλέον μια ευκαιρία να διαμορφώσει ένα νέο αφήγημα. Επί χρόνια πολλοί ανησυχούσαν για το Grexit και αν η Ελλάδα θα τα καταφέρει μέχρι την επόμενη δόση. Υποθέτοντας ότι η διαδικασία θα προχωρήσει και η επόμενη εκταμίευση πραγματοποιηθεί, η Ελλάδα θα πλεύσει σε ήρεμα νερά για περίπου δύο χρόνια. Θα είναι μια περίοδος οικονομικής και χρηματοδοτικής προβλεψιμότητας και μια ευκαιρία για την κυβέρνηση να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία».
Ας φανταστούμε αν θα μπορούσε να πει κάτι άλλο. Όπως για παράδειγμα: «Πιστεύω ότι ο Πρωθυπουργός Τσίπρας έχει χάσει το τρένο και δεν είναι σε θέση να βγάλει την χώρα από την κρίση. Η επόμενη εκταμίευση θα γίνει στο παρά πέντε και θα ήταν πολύ καλύτερο να μην έχει χαθεί ολος αυτός ο πολύτιμος χρόνος. Τώρα η κατάσταση είναι κρίσιμη και ελπίζω να μην έχουμε προβλήματα τα επόμενα δύο χρόνια. Η κυβέρνηση πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να κυβερνήσει».
Θα επρόκειτο για μία εξωφρενική παρέμβαση στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της χώρας, που θα φούντωνε και πάλι τον αντιαμερικανισμό και θα έφερνε τον Βούτση με τον Λαφαζάνη και πάλι παρέα στο πεζοδρόμιο, έξω από την αμερικανική πρεσβεία.
Ο αμερικανός πρεσβευτής είπε με λίγα λόγια τα αυτονόητα. Κάθε διπλωμάτης διαμηνύει ότι επιθυμεί την καλή συνεργασία με την κυβέρνηση της χώρας στην οποία βρίσκεται. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες και μετά την πτώση της χούντας.
Στην ουσία των όσων είπε όμως ο κ. Πάιατ, το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα και μεγάλο. Πόσο μπορεί πράγματι ο κ. Τσίπρας να αλλάξει το αφήγημα;
Από κάποιους κυβερνητικούς κύκλους αρχίζει να διακινείται η αίσθηση ότι μετά και την υπογραφή του τέταρτου μνημονίου, ο Αλ. Τσίπρας θα επιδιώξει μία «πολιτική διεύρυνση» και θα επιχειρήσει μία μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατική πολιτική δύναμη με φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Όσοι το πιστεύουν αυτό, ας αναλογιστούν: μόλις πριν από λίγες ημέρες ο Πρωθυπουργός έλεγε «οι δανειστές δεν είναι φίλοι μας». Καθημερινώς σχεδόν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται το καθεστώς Μαδούρο. Φιλοξενούν την πρώην πρόεδρο της Αργεντινής, εκπρόσωπο του νεο-περονισμού και υπόδικη για διαφθορά, εναγκαλίζονται πολιτικά με τον Ιβάν Σαββίδη και στήνουν παραστάσεις στα χειρουργεία των περιφερειακών νοσοκομείων.
Ο Αλ. Τσίπρας δεν μπορεί να αλλάξει το αφήγημα ακόμη και αν υποθέσουμε ότι θα το ήθελε.
Από την άλλη πλευρά, ακόμη και αν το άλλαζε και το έπαιζε σοσιαλδημοκράτης, είναι ήδη αργά.
Με την πολιτική αλλαγή που συντελείται στην Ευρώπη και με αφετηρία την Γαλλία, η σοσιαλδημοκρατία είναι ένα όραμα μπαγιάτικο και ξέπνοο και οι εκπρόσωποί της δεν εμπνέουν και δεν πείθουν.
Οπότε αν ο Τσίπρας σκοπεύει να αλλάξει αφήγημα, μάλλον τα οράματα της Κίρχνερ θα πρέπει να έχει κατά νου. Του ταιριάζουν και περισσότερο.