Το θεμελιώδες από αυτά απαντιέται από το ίδιο το Σύνταγμα και το άρθρο 110, το οποίο ορίζει με σαφήνεια ποια είναι η αναθεωρητική διαδικασία.
Είναι θεμιτή συνεπώς μία τέτοια μεθόδευση; Σαφώς και όχι. Η αρμοδιότητα ανήκει αποκλειστικά στην Βουλή και πουθενά δεν πρόβλέπεται δημοψήφισμα για να ερωτηθούν οι πολίτες.
Ομως, στον βαθμό που τα σχέδια αυτά της κυβέρνησης επιβεβαιωθούν, η επιδίωξη θα είναι σαφής. Θα πρόκειται ξεκάθαρα για ένα ακόμη πολιτικό τέχνασμα, μέσω του οποίου ο Αλ. Τσίπρας θα επιχειρούσε να υποκλέψει μία έμμεση επιβεβαίωση από το εκλογικό σώμα, προκειμένου να ανανεώσει τον πολιτικό του χρόνο χωρίς να προσφύγει σε εκλογές.
Ό, τι ερώτημα και να έθετε σε μία τέτοια περίπτωση δεν θα είχε σημασία.
Δεν πρέπει να λησμονούμε και μία ατυχή σύμπτωση. Δημοφήφισμα για την αλλαγή του Συντάγματος προκήρυξε και έκανε πριν από λίγο καιρό και ο τακτικός συνομιλητής του κ. Τσίπρα, Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία. Το ίδιο βέβαια έκανε και ο Ρέντσι, μόνο που αυτός το έχασε και παραιτήθηκε.
Η μετατροπή του δημοψηφίσματος σε πολιτικό εργαλείο δεν συνιστά τόσο δημοκρατική επιλογή όσο θέλει να την διαφημίζει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Και αυτό, επειδή οι πολίτες δεν είναι νομοθέτες και υπό αυτήν την έννοια η γνώμη τους για τα νομοθετικά ζητήματα δεν μπορεί να έχει κάποια βαρύτητα.
Ας υποθέσει για παράδειγμα κανείς το εξής: ένα δημοψήφισμα στο οποίο το ερώτημα θα ήταν «Συμφωνείτε να μην πληρώνει κανείς φόρους;» ή
«Συμφωνείτε να πληρώνουν φόρους μόνο οι πλούσιοι;». Οι απαντήσεις θα ήταν οι προφανείς. Μόνο που αυτό δεν είναι δημοκρατία, είναι μία μορφή οχλοκρατίας, την οποία δεν νομιμοποιείται να υποθάλπτει καμία κυβέρνηση.
Η συζήτηση περί κάποιου νέου δημοψηφίσματος μπορεί και να είναι προς το παρόν υποθετική. Το ότι μία κυβέρνηση σαν και την σημερινή θα μπορούσε να εξετάζει κάτι τέτοιο δεν εκπλήσσει, όμως.
Το ζήτημα πιθανώς και να λυνόταν με άλλο τρόπο, τον οποίο κάποιοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο έχουν υπόψη τους και γι’ αυτό έχουν τις επιφυλάξεις τους για την ενδεχόμενη δρομολόγηση μία τέτοιας διαδικασίας.
Και εκεί προκύπτει ένα ακόμη ερώτημα. Πόσοι θα πήγαιναν να ψηφίσουν σε ένα ακόμη δημοψήφισμα του Τσίπρα, ο οποίος ένα συντριπτικό ποσοστό της τάξεως του 62% το αγνόησε με τον γνωστό τρόπο το καλοκαίρι του 2015; Ίσως τελικά τέτοιες σκέψεις και να είναι απλώς επιβεβαιωτικές της νευρικότητας της κυβέρνησης και της ηγετικής της ομάδας.