Αντιμνημονιακοί τότε ήταν όλοι. Η διοίκηση της ΠΟΕ-ΟΤΑ που πάλι απεργούσε, οι άτακτοι κουκουλοφόροι στις οδομαχίες της Κερατέας, που δεν ήθελαν τον ΧΥΤΑ, η ίδια η μετέπειτα περιφερειάρχης, ο Λαφαζάνης, ο Τσίπρας, όλοι…

Σήμερα με τον ΣΥΡΙΖΑ των δύο μνημονίων στην κυβέρνηση, την ΠΟΕ-ΟΤΑ πάλι στους δρόμους και τα βουνά των σκουπιδιών στις πόλεις, κάποια πράγματα έχουν «ξεκαθαρίσει».

Πράγματι, η Δούρου είχε δίκιο. Αλλιώς μαζεύει τα σκουπίδια ο μνημονιακός και αλλιώς ο αντιμνημονιακός.

Ο αντιμνημονιακός απλώς δεν τα μαζεύει. Τα χρησιμοποιεί ως μέσο πίεσης για να διοριστεί, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και με την απειλή της δημόσιας υγείας.

Και ο πρώην αντιμνημονιανός Πρωθυπουργός, ο οποίος έγινε μνημονιακός με πόνο ψυχής, βρίσκει ευκαιρία και υπόσχεται αυτό που ξέρει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο: χιλιάδες προσλήψεις στο δημόσιο, επειδή κάποιοι άφησαν τα σκουπίδια να μας πνίξουν.

Αντιθέτως, κάποιοι μνημονιακοί αντί να κάνουν τόση φασαρία, απλώς μαζεύουν τα σκουπίδια. Όπως ο δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Διον. Χατζηδάκης, ο οποίος έχει μεριμνήσει εγκαίρως και έχει επανδρώσει τις υπηρεσίες καθαριότητας και αποκομιδής με μονίμους υπαλλήλους, ή ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρης που πάνω στην κρίση καταφεύγει σε συνεργασία με ιδιώτες για να λύσει έστω προσωρινά το πρόβλημα.

Οι σκουπιδομαχίες στην Ελλάδα δυστυχώς δεν θα σταματήσουν τα επόμενα χρόνια. Ενας τομέας που αντικατοπτρίζει το επίπεδο πολιτισμού μίας χώρας, εξακολουθεί να είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, ρουσφετολογίας και εξάσκησης πρακτικών του ευδοκιμούν περισσότερο στην Μέσα Ανατολή.

Και πάντως, οι αντιμνημονιακοί εξακολουθούν να μαζεύουν «αλλιώς» τα σκουπίδια. Και να γίνονται με προθυμία εκλογική πελατεία, επειδή οι μνημονιακοί («οι ιδιώτες εργολάβοι», που λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ), απλώς θα έκαναν την δουλειά και δεν θα ασχολιόταν κανείς.