Αυτό που συνέβη πριν από δύο χρόνια, αποκαλύπτεται σήμερα μπροστά στα μάτια μας με τρόπο θλιβερό. Ο διχασμός και η εθνική διαίρεση που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2015 συνεχίζεται και υποδαυλίζεται, ενώ ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επικροτεί κάθε διχαστικό σχόλιο και πρακτική.
Η πλήρης ταύτιση Τσίπρα- Καμμένου – Πολάκη όπως φανερώνεται πλέον με κάθε ευκαιρία, είναι ένα από τα μοιραία αποτελέσματα του δημοψηφίσματος. Εδώ και δύο χρόνια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν κάνει τίποτε άλλο από το να χτίζει στο μίσος και να υπονομεύει την ομαλότητα στην χώρα.
Τα τελευταία κρούσματα με τις επιθέσεις στην Δικαιοσύνη, την αργκό που υιοθετεί ο Πρωθυπουργός, φτάνοντας να χαρακτηρίσει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης «μπακαλόγατο» και «τσάμπα μάγκα», τον Πολάκη να απειλεί τους πάντες, τον Καμμένο να δηλώνει ότι σώζει τα παιδιά που πεθαίνουν «με την σύριγγα στο χέρι» και τόσα άλλα, είναι η εικόνα που άρχισε να φιλοτεχνείται πριν από δύο ακριβώς χρόνια, σε εκείνο το δημοψήφισμα – οπερέτα.
Ας προσθέσουμε στην εικόνα και τα δείγματα πολιτικής συμπεριφοράς όπως αυτά: ο Πρωθυπουργός δεν επισκέφθηκε ούτε για πέντε λεπτά τον μέχρι πρότινος νοσηλευόμενο πρώην Πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, έπειτα από την τρομοκρατική επίθεση που δέχθηκε, ενώ η Ελλάδα δεν είχε την δέουσα πολιτική εκπροσώπηση στην κηδεία του Χέλμουτ Κολ στο Στρασβούργο. Όμως ο κ. Τσίπρας είχε σπεύσει στις κηδείες του Τσάβες και του Κάστρο και ο Ν. Παππάς έτρεχε στην Γαλλική Γουιάνα για να παρακολουθήσει την εκτόξευση του ελληνικού δορυφόρου που θα κατακτήσει το διάστημα.
Οι περισσότεροι θυμούνται πλέον την 5η Ιουλίου 2015 ως μία από τις πιο σκοτεινές (παρά την καλοκαιρία) της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Οι Ελληνες κλήθηκαν να ψηφίσουν για ένα κείμενο στα αγγλικά και το χειρότερο είναι ότι «μετρηθήκαμε». Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος διαμόρφωσε το σκηνικό «εμείς απέναντι σε αυτούς». Μετά ανακαλύψαμε και πάλι τον Μπελογιάννη και την κυβέρνηση του βουνού..
Οποια και να είναι η τύχη αυτής της κυβέρνησης, η πληγή που άνοιξε με το δημοψήφισμα του ’15 θα μείνει ανοιχτή για πολλά χρόνια. Και θα υποσκάπτει κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής, υπονομεύοντας κάθε δυνατότητα πραγματικής προόδου της χώρας.