Η υπεραισιοδοξία του οικονομικού επιτελείου εκφράζεται για μία ακόμη φορά στις εκτιμήσεις του. Μεταξύ αυτών και για τον ρυθμό ανάπτυξης του 2017, τον οποίο η κυβέρνηση βλέπει στο 1,8%.
Κάποιοι φαίνεται όμως ότι δεν πιστεύουν στα θαύματα.
Όπως προειδοποίησε και εξήγησε ο επικεφαλής του Γραφείου Παρακολούθησης του κρατικού Προϋπολογισμού της Βουλής, Π. Λιαργκόβας, μιλώντας στην επιτροπή του Απολογισμού και του Γενικού Ισολογισμού του Κράτους, η επίτευξη του 1,8% προϋποθέτει το εξής σημαντικό: ρυθμό ανάπτυξης στο τελευταίο τρίμηνο του έτους, που θα υπερβαίνει το 3%.
Και αυτό σε μία περίοδο όπου θα συσσωρεύονται οι ασφυκτικές φορολογικές υποχρεώσεις.
Με λίγα λόγια, στο πεδίο αυτό υπάρχει ένα σκοτεινό σημείο:
Είτε οι πολίτες θα πληρώνουν φόρους, οπότε η ανάπτυξη δεν θα έρχεται, είτε δεν θα πληρώνουν φόρους και τα φορολογικά έσοδα θα καταρρεύσουν.
Μοιάζει να είναι μία εξίσωση δυσκολότερη από ποτέ.
Την ίδια στιγμή και ενώ ο Πρωθυπουργός δείχνει να έχει πιστέψει ότι έχει μειώσει την ανεργία και ότι όπου να ‘ναι μπαίνουμε σε φάση εκτόξευσης της οικονομίας, το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, περιγράφει μία ζοφερή εικόνα.
Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, η πραγματική ανεργία το β’ τρίμηνο του 2017 έφτασε στο 28,7%, ενώ το 35% των πλήρως απασχολουμένων και το 42% των μερικώς απασχολουμένων δεν παίρνουν κάν τον κατώτατο μισθό.
Με τους ρυθμούς αυτούς, το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ εκτιμά ότι βελτίωση πριν από τις αρχές του 2030 δεν θα πρέπει να περιμένει κανείς…
Τα στοιχεία αυτά έρχονται να ανατρέψουν την ειδυλλιακή εικόνα που φιλοτεχνούν τα κέντρα της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Υπό τις συνθήκες αυτές, το τι νομίζει ο Ντάισλεμπλουμ για τον χρόνο των εκλογών λίγη σημασία έχει. Μπορεί να λέει ό,τι θέλει, επειδή προφανώς και δεν επιθυμεί αναταράξεις στην Ελλάδα, τώρα που ο Τσίπρας κοντεύει να τελειώσει όλην την βρώμικη δουλειά.
Το θέμα είναι ότι με αυτά τα δεδομένα, όταν και αν ο Τσίπρας τελειώσει την δουλειά θα έχει τελειώσει και την χώρα.
Και πάντως, ας μην είμαστε τόσο βέβαιοι ότι οι επιθυμίες του Ντάισελμπλουμ θα επαληθευτούν.
Μπορει τα νούμερα να επιβάλλουν μία άλλη πραγματικότητα.