Με αφορμή την αλλαγή ταυτότητας φύλου ήταν σαν να ανέβηκε η κουρτίνα: η ΔΗΣΥ είπε ότι θα ψηφίσει «παρών», όμως η Φώφη Γεννηματά απουσίασε από την Βουλή, ο Κωνσταντινόπουλος, επίσης απουσίασε για λόγους υγείας, ο Ανδρουλάκης έκανε να μιλήσει κάτι ημέρες, ο Καμίνης μάλωσε την Φώφη για την ουδέτερη στάση που τήρησε, ο Θεοχαρόπουλος, ο Θεοδωράκης και το Ποτάμι ψήφισαν το νομοσχέδιο, ο Ραγκούσης είχε επίσης ξεκάθαρη θέση υπέρ.
Στην ουσία όμως, όλοι έπεσαν σε μία παγίδα που έστησε ο Τσίπρας, έστω και αν εν τέλει και αυτός ο Πρωθυπουργός βγήκε πολιτικά τραυματισμένος από την ψηφοφορία.
Η κεντροαριστερά θα μπορούσε να έχει επιλέξει μεταξύ δύο δρόμων: είτε να πει ξεκάθαρα όχι, με την τεκμηρίωση ότι δεν είναι διατεθειμένη να δώσει προοδευτικό άλλοθι στον Τσίπρα, είτε – ακόμη καλύτερα - να πει ναι, επειδή το συγκριμένο θέμα δεν προσφέρεται για πολιτική αντιπαράθεση. Δεν έκανε τίποτε από τα δύο. Και όλα έγιναν ακόμη χειρότερα, αφού είχαν αποφασίσει να ψηφίσουν «παρών» και κάποιοι ήταν απόντες…
Η εικόνα αυτή φανερώνει το πρόβλημα. Αντιλήψεις, πολιτικές θέσεις ακόμη και ιδεολογικές αναζητήσεις, κοσμοθεωρίες και νοοτροπίες, πρέπει να συγκεραστούν, να συμβιβαστούν και να συγκλίνουν, ώστε να διαμορφωθεί ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής του νέου κόμματος.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το εγχείρημα μοιάζει ολοένα και πιο δύσκολο. Στην ουσία επιχειρείται να συγκολληθούν στοιχεία τόσο ετερόκλητα, που η συνοχή θα είναι πάντα ένα ζητούμενο. Μοιάζει σαν να προσπαθεί κάποιος εκ των υστέρων να δημιουργήσει ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, το οποίο θα μοιάζει με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα – τουλάχιστον ως προς την πολυσυλλεκτικότητα. Αυτό ήταν άλλωστε το μόνο κόμμα έως σήμερα, στο οποίο χωρούσαν ο ίδιος ο Ανδρέας, ο Σημίτης, ο Κουτσόγιωργας, ο Τρίτσης, ο κομουνιστοφάγος Δροσογιάννης και ο κουμμουνιστής Μάρκος Βαφειάδης και πόσοι άλλοι, τόσο διαφορετικών πολιτικών προελεύσεων και προσανατολισμών…
Αν η εικόνα που δίνεται σε ένα νομοσχέδιο για την αλλαγή ταυτότητας φίλου είναι αυτή, είναι να απορεί κανείς τι θα γίνεται και πώς θα διαμορφώνονται πολιτικές θέσεις για θέματα άλλα, όπως η ασφάλεια, η προστασία του περιβάλλοντος, η φορολογία, η εκπαίδευση, η σχέση με την Εκκλησία, το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Φανερώνεται έτσι η παραδοξότητα και της επιλογής να προηγηθεί η εκλογή αρχηγού του προσδιορισμού της πολιτικής ταυτότητας του νέου κόμματος.
Και έτσι μοιάζει σχεδόν βέβαιο ότι τα δύσκολα θα ξεκινήσουν αφότου λήξει η εκλογική διαδικασία.