Η εικόνα της χώρας τις τελευταίες εβδομάδες είναι αυτή. Ένα κλίμα γενικευμένης ανομίας, με πολλά πλοκάμια και πολλές εκφάνσεις. Είτε στο κοινωνικό πεδίο, είτε σε υψηλότερο, είτε σε επί μέρους τομείς.
Αν αυτή είναι η εικόνα που περιγράφει ο Πρωθυπουργός λέγοντας ότι βλέπει γύρω του χαρούμενα πρόσωπα, ή αν αυτό είναι που χαροποιεί την Ελενα Κουντουρά, όταν δηλώνει ικανοποιημένη επειδή ο κόσμος δεν τρώει από τα σκουπίδια, η συνέχεια θα είναι με βεβαιότητα ζοφερή. Θα μοιάζει είτε με κάποιας λατινοαμερικανικής μπανανίας, ή θα θυμίζει τα όσα συνέβαιναν με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη.
Η χώρα, με την ανοχή της κυβέρνησης μετατρέπεται αργά αλλά σταθερά σε έναν χώρο όπου το δίκαιο δεν εφαρμόζεται, η ανομία εξασφαλίζει την ατιμωρησία και ο κοινωνικός διχασμός που έχει επιβληθεί εκ των άνω, έχει διαχυθεί και ήδη διαμορφώνει μία νέα πραγματικότητα.
Αν θέλει κάποιος να θεωρεί ότι όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την νοοτροπία του «ε, και τι έγινε;», την οποία ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είχε υπηρετήσει πιστά και είχε εκφράσει ώσπου να έλθει στην εξουσία, αλλά και μετέπειτα ή με την αισθητική και τις αντιλήψεις του Πολάκη και όλων των υπολοίπων, προφανώς και αρνείται να δει την πραγματικότητα.
Εφόσον τα πράγματα συνεχίσουν να εξελίσσονται έτσι και με τέτοιες εκδηλώσεις, το περιβάλλον που θα διαμορφωθεί θα είναι πλέον μη ελεγχόμενο. Ήδη φαίνεται πως ομάδες και γκρουπούσκουλα έχουν αυτονομηθεί από τους πολιτικούς χώρους με τους οποίους κάποτε συνομιλούσαν. Ενεργούν με άλλους όρους και η μετάβασή τους από τον ακτιβισμό στο έγκλημα είναι ήδη σε εξέλιξη.
Η ανοχή που επιδεικνύει η κυβέρνηση σε όλα αυτά είναι φανερή. Και επικίνδυνη.
Και υπό αυτήν την έννοια, η μεγαλύτερη πρόκληση για την ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη εντοπίζεται ακριβώς σε αυτό το πεδίο. Είτε θέλει κάποιος να μιλήσει συνθηματολογικά με τον όρο «Νόμος και Τάξη», είτε ουσιαστικά με την συναίσθηση της διατήρησης της κοινωνικής συνοχής, αυτή είναι η δυσκολότερη αποστολή για την αξιωματική αντιπολίτευση και τον αρχηγό της, εφόσον θέλουν να αναλάβουν την διακυβέρνηση.
Τα προβλήματα αυτά είναι μεν απόρροια μίας νοοτροπίας και των πρακτικών που την συνόδευσαν επί δεκαετίες, όμως μπορούν να λυθούν, εύκολα ή δύσκολα, αν κάποιος το επιθυμεί. Για την ακρίβεια, αν δεν λυθούν γρήγορα, δεν θα λυθούν ποτέ.
Και η ΝΔ, εφόσον επιθυμεί να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, σε αυτό το πεδίο θα δώσει εξετάσεις. Και θα είναι δυσκολότερες και από αυτές στα Eurogroup και τα Συμβούλια.