ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Γιατί πρέπει να ανησυχούμε μετά την επίσκεψη Ερντογάν

08:15 - 11 Δεκ 2017
Πολλά ειπώθηκαν για την επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα και την Θράκη. Όμως, καλό είναι να κατανοήσουμε ότι τα αρνητικά αποτελέσματα της παρουσίας του τούρκου προέδρου στην Ελλάδα δεν περιορίζονται στον εκτοπισμό του Προκόπη Παυλόπουλου στην άκρη του καναπέ στο Προεδρικό Μέγαρο, ούτε στην επανάληψη, μετά την επίσκεψη Ομπάμα, της θλιβερής στάσης του σώματος του Αλέξη Τσίπρα στην πολυθρόνα του Μεγάρου Μαξίμου.

 Τα πρώτα και καταφανώς αρνητικά στοιχεία από την επίσκεψη μπορούν να εντοπιστούν σε δύο πεδία: 

 

  • Κατ’ αρχάς στην επιδίωξή του Ερντογάν να ανοίξει θέμα για την περιοχή της Θράκης και το νομικό status της μειονότητας. Όποια και αν είναι η εξέλιξη στο νομικό πεδίο, ακόμη δηλαδή και αν δεν υπάρξει ανατροπή του χαρακτήρα και του ορισμού της μεινότητας ως μουσουλμανικής, ο κ. Ερντογάν έχει ήδη πετύχει τον πολιτικό του στόχο: να παρουσιάσει επισήμως τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Θράκης ως ζώνη δικής του επιρροής, να εμφανιστεί ως «πατερούλης» τους και να επιτύχει με την ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης μία αναβάθμιση του δικού ρόλου, ως παράγοντα που θα έχει λόγο στα εσωτερικά της Ελλάδος. Πέραν όλων των άλλων φάνηκε αυτό και από τον έμμεσο τρόπο με τον οποίο αναφέρθηκε στον ρόλο των μουσουλμάνων βουλευτών της περιοχής. Ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα λοιπόν, η Θράκη και η μειονότητα εντάχθηκαν και επισήμως στην διμερή συζήτηση μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας. Και αυτό δεν είναι προάγγελος καλών εξελίξεων. 
  • Το δεύτερο στοιχείο, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ορατό (και αρνητικό) αποτέλεσμα της συνάντησης της Αθήνας, είναι μία εγκατάλειψη πάγιας ελληνικής θέσης ως προς την κυριαρχία στο Αιγαίο. Κατά τρόπο πρωτοφανή, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανέφερε στο πλαίσιο των κοινών δηλώσεών του με τον Πρόεδρο Ερντογάν στο Μέγαρο Μαξίμου: «συμφωνήσαμε να ξαναρχίσουμε, υπό τη δική μας εποπτεία, τις συνομιλίες για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και ασφάλειας, αλλά και οι διερευνητικές συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα». 

Πρόκειται για δραματική ανατροπή θεμελιώδους αρχής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, από την εποχή που η Αγκυρα άρχισε να επιδεικνύει τις επεκτατικές της διαθέσεις στο Αιγαίο. Για την Αθήνα, ανέκαθεν, η υφαλοκτηπίδα και η οριοθέτησή της δεν αποτελεί διμερές ζήτημα, παρά μόνον θέμα εμπίπτον στην δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. 

 

Σε άλλες εποχές, τέτοιου είδους υποχωρήσεις από τις εθνικές γραμμές, θα χαρακτηρίζονταν - και από την Αριστερά - με πολύ βαρείς όρους. Προς το παρόν, η ψυχραιμία είναι η πλέον ενδεδειγμένη επιλογή. 

 

Πλην όμως, η ανησυχία για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά έπειτα από την παρουσία του Ερντογάν στην Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από βάσιμη και δικαιολογημένη.

Τελευταία τροποποίηση στις 08:34 - 11 Δεκ 2017
Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.