Ξεπερνώντας τις πυρκαγιές του καλοκαιριού, τις πλημμύρες του χειμώνα και την διοικητική ανεπάρκεια, την υπόθεση Καμμένου, την ανάπτυξη που δεν έρχεται και τους πλειστηριασμούς που έσκασαν σαν βόμβα, οι εξελίξεις στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων μπορεί να αποδειχθούν μία καθοριστική παράμετρος και στο πολιτικό σκηνικό.
Για το Ελληνικό και τις Σκουριές δεν έχει νόημα να γράφουμε, είναι όλα γνωστά. Τις τελευταίες ημέρες όμως με φιάσκο απειλείται η επένδυση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, έπειτα από την κατάπτωση της εγγυητικής επιστολής της ρωσικής τράπεζας, που παρουσίασε η κοινοπραξία-μυστήριο στην οποία ρόλο έχει ο Ιβάν Σαββίδης.
Η προθεσμία για την προσκόμιση νέας εγγυητικής είναι η 21η Δεκεμβρίου και πηγές της αγοράς εκτιμούν ότι τέτοια δεν θα υπάρξει. Το ζήτημα είναι αν κάτι τέτοιο θα σημάνει προκήρυξη νέου διαγωνισμού, ή παραχώρηση του ΟΛΘ στον δεύτερο πλειοδότη και κατά πόσο εκεί θα υπάρξουν άλλες περιπλοκές.
Τώρα, σύννεφα εμφανίζονται και στην πώληση του ΔΕΣΦΑ, όπου οι ενδιαφερόμενες κοινοπραξίες έχουν ζητήσει παράταση της προθεσμίας για την κατάθεση προσφορών από τις 22 Δεκεμβρίου στις 22 Ιανουαρίου.
Ποιο είναι το θέμα; Ότι η κυβέρνηση αρχίζει να βλέπει ότι οι προσφορές θα είναι χαμηλές (ίσως και κάτω από 300 εκατ. για το 66% του ΔΕΣΦΑ), ενώ επιδιώκει πάνω από 400, όσα είχε προσφέρει η αζερική Socar στον προηγούμενο διαγωνισμό, ο οποίος ακυρώθηκε.
Τέτοιες εξελίξεις, αρχίζουν πλέον και εμπίπτουν στην κατηγορία του πολιτικού ατυχήματος, με απρόβλεπτες συνέπειες. Κανένα από τα σενάρια της κυβέρνησης δεν επαληθεύεται, τα αλλεπάλληλα ναυάγια σε όλα επενδυτικά σχέδια διαμορφώνουν μία άλλη εικόνα και εν τέλει, η πολυδιαφημιζόμενη έξοδος από τα μνημόνια μπορεί να μετεξελιχθεί σε ηρωική έξοδο από την παγίδα που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έστησε, όταν παραδιδόταν στις σειρήνες της εξουσίας.