Με φόντο την (μία ακόμη) δήθεν κρίσιμη ψηφοφορία της Δευτέρας για το μνημονιακό πολυνομοσχέδιο, Τσίπρας και Καμμένος ασχολούνται μόνο με το εκλογικό τους πελατολόγιο. Και αυτό φανερώνεται σε πολλές κινήσεις τους.

Ο μεν Πρωθυπουργός εισπράττει τάχα τα εύσημα των δανειστών, επειδή τα έκανε όλα πιο εύκολα (Γερούν Ντάισελμπλουμ). Και ο φιλικός του Τύπος επιχαίρει. Η σύζυγός του δίνει συνεντεύξεις και υπενθυμίζει την αριστερή παραμυθία του παρελθόντος.

Παράλληλα όμως, ο Τσίπρας εμφανίζεται επισπεύδων μία λύση για το Μακεδονικό με άγνωστο περιεχόμενο.

Ο δε κυβερνητικός εταίρος, εμφανίζεται αμετακίνητος από την θέση «με τίποτε δεν δέχομαι τον όρο Μακεδονία», ενώ την ίδια στιγμή λέει ότι έχει εμπιστοσύνη στον Κοτζιά και ζητεί δημοψήφισμα. Το οποίο αν γινόταν σαφώς και θα ήταν απορριπτικό σε μία λύση με τον όρο Μακεδονία, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.

Όσο συμβαίνουν όλα αυτά, η κυβέρνηση ταυτίζει την Εκκλησία με την Χρυσή Αυγή, επειδή υποστηρίζει αυτά που υποστηρίζει και ο Καμμένος. Όμως τον Καμμένο δεν τον ταυτίζει με την Χρυσή Αυγή…

Και παράλληλα μία φιλοκυβερνητική εφημερίδα (Εφ.Συν), διαπιστώνει την Δευτέρα ότι «Κάτι τρέχει με τους ΑΝ.ΕΛΛ.».

Τι μπορεί να τρέχει με τους ΑΝ.ΕΛΛ και πού να οδηγήσει αυτή η «αρρυθμία», που διαπιστώνεται με αφορμή τις χυδαιολογίες του Ζουράρι;

Κατά βάση τίποτε και αυτό επειδή αν τρέχει κάτι θα πρέπει να τα σπάσουν και αν τα σπάσουν θα πέσει η κυβέρνηση, κάτι που κανείς τους δεν θέλει.

Συνεπώς – και μέχρις ότου προχωρήσουν ή δεν προχωρήσουν οι εξελίξεις στο Μακεδονικό, που μπορεί να αποδειχθεί καταλύτης – αυτό που τρέχει είναι το εξής απλό: Τσίπρας και Καμμένος κάνουν ότι διαφωνούν, επειδή έτσι αναθερμαίνουν τις σχέσεις με τα κομματικά τους ακροατήρια. Και όταν έλθει η ώρα των εκλογών, όποτε και αν είναι αυτή, θα μπορούν να ισχυριστούν και οι δύο ότι «έμειναν πιστοί στις αρχές τους».

Και όποιος τους πιστέψει…