Από την στιγμή κατά την οποία η πρόθεση της κυβέρνησης σχετικά με το Σκοπιανό έχει ομολογηθεί, θα πρέπει να αναμένουμε κάποιες εξελίξεις στο διάστημα των επόμενων εβδομάδων και μηνών.
Όπως είπε προσφάτως ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, «γύρω από το ζήτημα της επίλυσης της ονομασίας της FYROM θα αναδιαμορφωθεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό και οριζοντίως, ενδεχομένως, το σύνολο του πολιτικού συστήματος».
Συνεπώς, το εθνικό θέμα έχει αποφασιστεί να χρησιμοποιηθεί για εσωτερικούς λόγους και προκειμένου να αποκομίσει ο ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά οφέλη – ή μάλλον, να προκαλέσει ζημιά στους αντιπάλους του.
Σπανίως στην Ιστορία συντελούνται τεκτονικές πολιτικές αλλαγές κατά παραγγελία ή βάσει διαταγής. Τις περισσότερες φορές αυτά συμβαίνουν συνεπεία κοινωνικών μεταβολών οι οποίες έχουν προηγηθεί. Όμως ως γνωστόν στην Αριστερά πάντοτε πίστευαν ότι μπορούν να γράψουν μόνοι τους την Ιστορία.
Τι είναι αυτό που φαντασιώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν;
Αν εξετάσουμε τις πρώτες αντιδράσεις μετά την ανακίνηση του Σκοπιανού, παρατηρούμε μία οχύρωση της ΝΔ και του Μητσοτάκη στην εθνικιστική ρητορική και στην απόρριψη κάθε συνεργασίας με την κυβέρνηση.
Την ίδια στιγμή το Κίνημα Αλλαγής εμφανίζεται μετριοπαθέστερο, αλλά επίσης απέναντι στην κυβέρνηση.
Ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, η ουσία για την επίλυση του ζητήματος παραμένει απροσδιόριστη και το μόνο που παρατηρείται είναι μία διαρκής πολιτική σπέκουλα.
Με τις θέσεις που έχουν καταληφθεί μέχρι στιγμής, η Αριστερα φαίνεται να φαντάζεται τις πολιτικές εξελίξεις ως εξής:
Ένα νέο κόμμα θα δημιουργηθεί στο δεξιό πολιτικό φάσμα, με επικεφαλής ενδεχομένως τον στρατηγό Φράγκο. Κάτι τέτοιο, αφενός θα αφαιρέσει ψηφοφόρους από την σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, αφετέρου θα αποδυναμώσει ενδεχομένως την Χρυσή Αυγή και πάντως θα δημιουργήσει εσωτερικό πρόβλημα στην ΝΔ.
Ταυτόχρονα, κατά την αντίληψη που επικρατεί στην κυβέρνηση, μία τέτοια εξέλιξη θα ενισχύσει τα αντιδεξιά σύνδρομα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ-ΔΗΣΥ-Κινήματος Αλλαγής και θα φέρει τον μεσαίο χώρο πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην ΝΔ, η άποψη που κυριαρχεί στην δεξιά της πτέρυγα είναι η εξής: ό,τι οφέλη ήταν να αποκομίσει από τον χώρο του Κέντρου, τα έχει αποκομίσει. Και το κρίσιμο είναι να μην έχει απώλειες προς τα δεξιά. Εξ ου και η ισορροπιστική απόπειρα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος φαίνεται να ξεχνά προς το παρόν το φιλελεύθερο, κεντροδεξιό προφίλ του.
Στον χώρο του ΠΑΣΟΚ προτιμούν να μιλούν για το ίδιο το θέμα και όχι για τις πολιτικές του παρενέργειες.
Αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός ότι τέτοιου είδους διεργασίες είναι πολύ πιο σύνθετες από ό,τι περιγράφονται, το κρίσιμο ερώτημα εφόσον όλα αυτά εξελιχθούν έτσι θα είναι το εξής:
Αν η ΝΔ έχει πλέον την προσοχή της στραμμένη δεξιά, θα κατορθώσει να διατηρήσει τους κεντρώους/κεντροδεξιούς ψηφοφόρους και να παραμείνει η δύναμη στην οποία θα στραφούν οι απογοητευμένοι, εξοργισμένοι και αγανακτισμένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ; Ή θα συγκρατεί διαρροές προς τα δεξιά και θα έχει απώλειες προς το Κέντρο;
Όποια και αν είναι η απάντηση, το πιθανότερο είναι πως ακόμη και αν έχει απώλειες η Δεξιά, δεν θα έχει κέρδη η Αριστερά, αλλά μάλλον ο μεσαίος χώρος.
Και πάντως, αυτό που εμφανίζονται να λησμονούν αυτήν την στιγμή στην κυβέρνηση, είναι πως ένα εθνικό θέμα μετατρέπεται σε πολιτική παράμετρο, είτε υπάρξουν εξελίξεις εθνικά επιζήμιες είτε εθνικά επωφελείς. Αν απλώς χρησιμοποιείται για μικροκομματικούς σκοπούς, η τιμωρία στις εκλογές θα έλθει για όλα τα άλλα.
Εχουμε όμως κάποιο δρόμο να διανύσουμε ακόμη έως ότου επαληθευτούν ή διαψευστούν όλα αυτά.