Είναι όμως ανεπαρκής ως τακτική αποφυγής μίας απάντησης ξεκάθαρης στο ερώτημα: «Με ποιον θα πας μετά τις εκλογές και γιατί;».
Πέραν του ότι υπάρχει ένα ανυπέρβλητο ζήτημα, το οποίο έχει να κάνει με τα σχετικά απλά μαθηματικά των εκλογών (κυβέρνηση μπορεί να σχηματίσει μόνο το πρώτο κόμμα με κάποιο από τα άλλα…), η θέση αυτή δεν είναι παρά μία προσπάθεια της ηγεσίας του ΚΙΝΑλ να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα.
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να ψιθυρίζει κάτι αόριστα περί προοδευτικής συμμαχίας και άλλα χαριτωμένα, κάποιοι στον ενδιάμεσο χώρο εξακολουθούν να «τσιμπάνε» και να εμφορούνται από αντιλήψεις και να υπηρετούν διαχωρισμούς του παρελθόντος. Κατά τρόπο μάλιστα εξόχως υποκριτικό, αν αναλογιστούμε τις απουσίες σε ψηφοφορίες «προοδευτικών» νομοσχεδίων, όπως εκείνο για το σύμφωνο συμβίωσης.
Υπό τις συνθήκες που διαμορφώνονται στην χώρα και όσο κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει απαντήσει στο ερώτημα «πώς θα είναι η επόμενη ημέρα;», ο δρόμος προς τις εκλογές θα αναδείξει ελλείμματα, προβλήματα και ανίατες ασθένειες των πολιτικών δυνάμεων και προσώπων.
Μπορεί μέσα από τα όσα θα αποκαλυφθούν να προκύψουν όμως και δυσάρεστες εκπλήξεις. Οι οποίες αν και όταν παρουσιαστούν, θα είναι πολύ αργά για δάκρυα.
Ένα παράδειγμα και ένα ενδεχόμενο, το οποίο καλά θα έκαναν να το λάβουν υπόψη τους οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας, αν όντως πιστεύουν αυτά που λένε: Ας υποθέσουμε - και δεν είναι αβάσιμη μία τέτοια ανησυχία – ότι παρουσιάζεται μία νέα έξαρση των προσφυγικών ροών ή μία έκρηξη των εθνικιστικών διαθέσεων στην χώρα, είτε λόγω Σκοπίων είτε λόγω Τουρκίας, είτε με οποιαδήποτε άλλη αφορμή. Δεν θα ήταν σε μία τέτοια περίπτωση απίθανη μία ενίσχυση των ποσοστών της μηδενιστικής, ναζιστικής ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να την χαρακτηρίσει ακροδεξιάς.
Εχουν σκεφτεί κάποιοι κάπου το ενδεχόμενο να αυξηθεί το 7,27% της Χρυσής Αυγής, με το οποίο αναδείχθηκε τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη το 2015; Και έχουν σκεφτεί τι θα σήμαινε κάτι αντίστοιχο στις σημερινές συνθήκες, με ενδεχομένως και μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό;
Το κατασκεύασμα της ομάδας της κυρίας Γεννηματά θα πήγαινε πολύ απλά περίπατο και τότε θα άρχιζε μία άλλη ωραία (ή μήπως εφιαλτική;) περιπέτεια…