Η παραπαίουσα κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει ότι έχει μετατρέψει την χώρα σε μία μεσογειακή Ελβετία.
Ο Πρωθυπουργός με την γνωστή αυταρέσκεια και αλαζονεία του εμφανίζεται την μία ως εκκολαπτόμενος σοσιαλδημοκράτης και την άλλη ως συνεχιστής του Ζαχαριάδη.
Επιμένει να περιγράφει ως εθνική επιτυχία την συμφωνία με τα Σκόπια, την στιγμή που ο ίδιος και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εισπράττουν κάθε είδους αποδοκιμασίες όπου βρεθούν και όπου σταθούν.
Επιμένει επίσης να χαρακτηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ακροδεξιό και φασίστα, δίχως να αντιλαμβάνεται πώς το παράδοξο μπορεί εύκολα να γίνει γελοίο.
Χαίρεται την ίδια στιγμή για τους επαίνους και τα εγκώμια κάποιων ξένων συνομιλητών του, χωρίς να αντιλαμβάνεται πόσο τον εκθέτουν. Ικανοποιείται ο κ. Τσίπρας σήμερα, επειδή τον συγχαίρουν για αυτά που κανείς από τους προκατόχους του δεν είχε τολμήσει ούτε να διανοηθεί.
Με την συμπλήρωση τριών ετών από το καταστροφικό εκείνο δημοψήφισμα του 2015, ο Πρωθυπουργός θέλησε να υπερασπιστεί την θλιβερή εκείνη επιλογή. Λίγες ημέρες νωρίτερα όμως, είχε δηλώσει σε γερμανική εφημερίδα ότι σήμερα θα αξιολογούσε διαφορετικά την κατάσταση – φυσικά, αυτό θα ήθελε να διαβάσουν οι Γερμανοί…
Όσο πλησιάζει η έξοδος από τα μνημόνια, ο κ. Τσίπρας δεν αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται ενώπιον μίας αποκάλυψης. Η πολιτική του γύμνια θα φανεί με τρόπο ενοχλητικό για τους οπαδούς και τους ακολούθους του. Μνημόνια δεν έχει πλέον (έτσι ισχυρίζεται τουλάχιστον ο ίδιος), όμως αυτό σημαίνει ότι τελειώνουν και όλα τα πολιτικά άλλοθι.
Από εδώ και πέρα στην χώρα θα πρέπει κάτι να συμβεί, με σχέδιο που θα έχει αρχή μέση και τέλος.
Τέτοιο σχέδιο ο Τσίπρας δεν διαθέτει και ούτε πρόκειται να αποκτήσει, πολύ απλά επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει την επάρκεια για τέτοιες δουλειές.
Βγαίνοντας από τα μνημόνια, πάλι τον διχασμό και την αναστάτωση καλλιεργεί, όσο προσπαθεί να εμφανιστεί ως υπεύθυνος ηγέτης. Είναι φανερό: Τσίπρας χωρίς μνημόνιο δεν υπάρχει, όπως και αυτό το μνημόνιο δεν θα υπήρχε χωρίς Τσίπρα
Το καλοκαίρι αυτό του 2018 πιθανότατα θα είναι το τελευταίο του στην πρωθυπουργία. Όταν έλθει η ώρα, θα υποστηρίζει ότι η χώρα που θα παραδώσει στους επόμενους είναι ένας παράδεισος. Και επειδή δεν θα είναι, θα αρχίσει αμέσως να κατηγορεί τους επόμενους για τα χάλια.
Μόνο θα πρέπει να βρει καινούργια πελατεία και αυτό μοιάζει κομμάτι δύσκολο.