Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αυτό συνέβη, εξελίχθηκε σε έναν πολιτικό κύκλο που διήρκεσε περίπου μία δεκαετία και φανέρωσε πολλά. Οι ρομαντικοί επιμένουν να λένε «αυτό δεν είναι αριστερά», άλλοι το βλέπουν διαφορετικά και μιλούν για την παγκόσμια εμβέλεια της πολιτικής παρουσίας του Αλέξη Τσίπρα.
Λίγη σημασία έχουν πλέον αυτά και το μόνο σίγουρο είναι ότι η αποχώρηση του προσώπου που, καλώς ή κακώς, έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, έχει μία ιστορική διάσταση. Το τι θα επακολουθήσει δεν είναι αδιάφορο. Να προβλεφθεί με ακρίβεια είναι πάντως δύσκολο και μάλλον οι εξελίξεις δεν θα είναι γραμμικές.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι με την ολοκλήρωση αυτού του περιπετειώδους πολιτικού κύκλου, η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μία συνολική πολιτική αναδιάταξη.
Η ΝΔ είναι η κυρίαρχη πολιτική δύναμη και είναι φανερό ότι παρά τις άκυρες και ασύμμετρες κατηγορίες, ούτε ακροδεξιά είναι, ούτε από αυταρχισμό και αναλγησία χαρακτηρίζεται. Κάτι πολύ διαφορετικό συμβαίνει και σύντομα θα δούμε πώς θα εκφραστεί αυτό που ο ίδιος ο Μητσοτάκης έχει προαναγγείλει ως «νέα ΝΔ».
Από την άλλη, με την αποχώρηση του Τσίπρα φαίνεται πώς ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλώς ένα πολιτικό κολάζ, μία ασύνταχτη ομάδα ετερόκλητων προσώπων, με μοναδική συγκολλητική ουσία την ευκαιριακή της άνοδο στην εξουσία, λόγω των μνημονίων και δίχως άλλες πραγματικές κοινωνικές αναφορές. Κάθε άλλη ανάλυση και θεωρητική προσέγγιση, είναι απλώς μία ωραιοποιημένη εικόνα της πραγματικότητας.Η σκληρή (για το ΣΥΡΙΖΑ) αλήθεια, είναι ότι αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια, δεν θα υπήρχε και ο ίδιος ως κυβερνητική δύναμη. Και τώρα που τα μνημόνια λείπουν, έχει καταστεί ένα περιττό πολιτικό προϊόν.
Με την εξέλιξη αυτή, η Ελλάδα μπαίνει σε έναν νέο πολιτικό κύκλο, όπου πιθανώς όλη η πολιτική ορολογία θα πρέπει να επανεξεταστεί συνολικά. Δεν μπορεί να χαρακτηρίζεις τον Μητσοτάκη «ακροδεξιό», πολύ απλά επειδή όταν σου «σκάνε» στη Βουλή οι Σπαρτιάτες και η Νίκη, θα σου λείπουν οι λέξεις για να τους προσδιορίσεις. Και δεν μπορεί να περιφέρεσαι ως αντιπολίτευση δίχως προτάσεις και πειστικό κυβερνητικό σχέδιο, πολύ απλά επειδή έτσι δεν έχεις ρόλο και λόγο ύπαρξης. Κάθε αντιπολίτευση είναι δυνάμει κυβέρνηση και έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Αυτό είναι κάτι που τώρα θα πρέπει να το δουν σοβαρά στο ΠαΣοΚ.
Είναι γνωστό ότι η πολιτική εξελίσσεται με βάση τα γεγονότα και όχι τις επιθυμίες του καθενός. Τι είναι σωστό και τι λάθος, προκύπτει συνήθως αιφνιδιαστικά και αξιολογείται στις εκλογές από τους πολίτες.
Υπό αυτήν την έννοια, η νέα κυβέρνηση μπορεί να εμφανίζεται τώρα πανίσχυρη και ανενόχλητη, όμως θα είναι λάθος να πιστέψει κανείς ότι αυτό είναι μία μόνιμη και απαράλλαχτη συνθήκη.
Η χώρα μπορεί να έχει αλλάξει πίστα, αλλά το θέμα είναι να παραμείνει στην καινούργια. Δεν είναι ούτε αυτονόητο, ούτε δεδομένο και πρόκειται για κάτι που θα πρέπει να διαφυλαχθεί από όλους.
