Σαμαράς και Τσίπρας, κυβέρνηση και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ανταγωνίζονται με πάθος ποιος θα δείξει τη μεγαλύτερη ανυπακοή απέναντι στην Τρόϊκα και τους δανειστές, ποιος θα ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στους μπαγάσηδες τους ξένους, ποιος θα μας πρωτο-απαλλάξει από δαύτους και τελικά ποιος την έχει πιο … μεγάλη (ντροπή, αλλά η μισή ντροπή δική μας και η μισή δική τους με τις γελοιότητες που λένε και κάνουν αυτοί και τα τσιράκια τους όπως ο Γεωργιάδης και ο Ντινόπουλος από τη μία πλευρά και η Δούρου από την άλλη).
Φορο-ελαφρύνσεις παντός είδους και καιρού, στις οποίες βάζει και την κατάργηση τεκμηρίων διαβίωσης, είτε γιατί θέλει να ενισχύσει τη φοροδιαφυγή, είτε γιατί δεν τα έχει πια ανάγκη για να ελέγξει μέσω των στοιχείων για περιουσιακά στοιχεία, υποχρεώσεις, καταθέσεις και άλλα πολλά που έχουν μπει πλέον στο σύστημα, υπόσχεται ο Σαμαράς. Τα ίδια και περισσότερα υπόσχεται ο Τσίπρας, αφήνοντας οι επιτελάρχες του να διαρρεύσουν διάφορα περί plan A, plan B, plan C και πάει λέγοντας, σε σημείο που κινδυνεύουμε εμείς οι υπόλοιποι να πλανάρουμε. Πράγμα όχι δύσκολο καθώς παράλληλα διαβάζουμε ότι το plan A, αφορά το κούρεμα ενός μεγάλου μέρους του χρέους, το plan Β την επιμήκυνση της αποπληρωμής του, όπως άλλωστε ζητά και αναμένει η κυβέρνηση και το plan C το κούρεμα των τοκοχρεολυσίων, δηλαδή το plan A ξανά, για όποιον ξέρει τι σημαίνει τοκοχρεολύσιο.
Κατά τον Λαφαζάνη μάλιστα, που φαίνεται ότι είναι φανατικός οπαδός του plan A, αν οι ξένοι δεν δεχτούν αυτά που θα απαιτήσει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αν και όταν γίνει κυβέρνηση, την τελικά απόφαση θα την πάρει ο ελληνικός λαός με δημοψήφισμα επί αυτών που θα δώσουν. Δηλαδή, θα φορτώσουν την ευθύνη της μεγαλειώδους κωλοτούμπας ή της επίσης μεγαλειώδους τυχοδιωκτικής περιπέτειας στον λαό, που υποτίθεται ότι είναι σοφός και πάντα ξέρει τι του γίνεται, τρομάρα του. Ωραίοι μάγκες είναι !
Με λίγα λόγια κυρίες και κύριοι, τόσο η κυβέρνηση, όσιο και η αντιπολίτευση κάνουν σχέδια, υπόσχονται, εξαγγέλλουν και καταγγέλλουν ερήμην των δανειστών, έτσι για να γίνεται δημόσιος διάλογος και να δημιουργούνται εντυπώσεις στο εσωτερικό, σύμφωνα με τις καλύτερες παραδόσεις του ελληνικού πολιτικού και μιντιακού συστήματος… Ούτε φυσικά ενδιαφέρονται πως θα αντιδράσουν οι περιβόητες αγορές στις οποίες αναγκαστικά θα προστρέξουν διώχνοντας τρόϊκες, σκίζοντας μνημόνια, κλωτσώντας το ΔΝΤ ή ζητώντας τη μάνα τους και τον πατέρα τους από τους δανειστές που θα παίζουν «πινακωτή, πινακωτή, από το άλλο μου τ΄ αυτί». Γιατί ποια κυβέρνηση θα τολμήσει να πάει στο κοινοβούλιο της χώρας της και θα ζητήσει έγκριση για να χαριστεί στην Ελλάδα το μισό δάνειο που της έδωσαν, μόλις πριν ένα – δύο χρόνια;
Το σκηνικό έγινε βεβαίως ακόμη πιο γελοίο με το Γεωργιάδη να απειλεί με στριγκή φωνή ότι θα πάει να σηκώσει τα λεφτά του από την τράπεζα αν πλησιάσει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην εξουσία, αξιοποιώντας προφανώς προηγούμενο σαφή υπαινιγμό του Σαμαρά και προτρέποντας έμμεσα στους πολίτες να κάνουν το ίδιο. Αλλά επειδή δεν φτάνουν οι πινελιές γελοιότητας που βάζει ο Γεωργιάδης, προσθέτει και η Δούρου τις δικές της, πάλι με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα. Αυτή κήρυξε την ανυπακοή και σαν νέα Ιωάννα της Λωραίνης , αλλά κυρίως σαν νεοελληνίδα τσαμπουκαλού, τέθηκε επικεφαλής των δημάρχων που έχουν βάλει τα στήθια τους μπροστά για να καλύψουν τους υπαλλήλους τους που πήραν τις θέσεις τους με πλαστά χαρτιά, τουτέστιν τους απατεώνες.
Το κερασάκι στην τούρτα της γελοιότητας που χαρακτηρίζει τα δημόσια πράγματα και το δημόσιο διάλογο των τελευταίων ημερών τον έβαλε ένας γνωστός πρωταθλητής του αθλήματος, ο ανυπέρβλητος Αργύρης Ντινόπουλος, ο άνθρωπος που παρά λίγο να μας πάει σε πόλεμο με την Τουρκία, γιατί θέλησε να βάλει τα μηχανάκια της AGB να δουλεύουν για τη θεαματικότητά του «ρεπορτάζ» του, στήνοντας την ελληνική σημαία στα Ίμια. Του ανθρώπου που ξεκινά το βιογραφικό του με το βιογραφικό του πατέρα του, ταξίαρχου Βασίλη Ντινόπουλου, για να πείσει ότι προέρχεται από πατριωτική γενιά (καλά και μας γεωπόνος ήταν ο πατέρας μας, αλλά δεν κάνουμε έτσι…), προσθέτοντας ότι όταν πήγαινε στο γυμνάσιο, πήγαινε παράλληλα στο κατηχητικό (!!!!) και άρα δεν είναι μόνο πατριώτης, αλλά χριστιανός. Επομένως το λουλούδι είναι γνήσιο τέκνο της Ελλάδας των ελλήνων χριστιανών.
Αυτός ο γίγαντας λοιπόν της δημοσιογραφίας και της πολιτικής, που ο Σαμαράς τον έβαλε υπουργό Εσωτερικών ( άλλη μία μεγάλη επιτυχία του Σαμαρά που έχει αποδειχθεί μανούλα στις επιλογές του –ούτε ένας σχεδόν δεν του βγήκε, πλην Στουρνάρα, αν ήταν δική του επιλογή) συντάχθηκε με τη Δούρου και την συντήρηση της ανομίας, βάζοντας τη μεγαλοπρεπή σφραγίδα του στην έξαρση της γελοιότητας. Και μετά γκρινιάζουμε, καταριόμαστε και κλαίμε. Τέτοιοι όμως μας αξίζουν, καθώς βρίσκουν και κάνουν…
Άγγελος Στάγκος