Κανονικά επίσης, θα έπρεπε να ασχοληθούμε με τις δηλώσεις και τις επιστολές του Γιώργου Παπανδρέου, καθώς είναι σαφές μεν ότι δεν συμφωνεί με τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή τον Ευ. Βενιζέλο και την πορεία που δείχνει να έχει καθορίσει ια το κόμμα, αλλά εντελώς ασαφές τι θα ήθελε ίδιος για το κόμμα και τον εαυτό του. Και μεταξύ μας, αυτή η κόντρα, οι συνεχείς επιθέσεις –ασφαλώς κατευθυνόμενες – από κάποια μήντια εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά και οι θολές δηλώσεις και προθέσεις του, όπως τις εκφράζει ο ίδιος, αποτελούν πια μία πολύ βαρετή ιστορία. Εξαιρετικά βαρετή, μα την αλήθεια…
Ωστόσο, εκείνο που καίει και γι’ αυτό δεν ασχολούμαστε κανονικά με τα παραπάνω συγκεκριμένα θέματα, είναι το μπουρδούκλωμα με την Τρόϊκα και που θα καταλήξει. Γιατί είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς που το πάει η Τρόϊκα και που το πάει η κυβέρνηση από την πλευρά της. Τώρα λέει, μετά τις τηλεδιασκέψεις, τα e-mails, τα τηλεφωνήματα του Σαμαρά προς διαφόρους ηγέτες, τη δραματική διακήρυξη του Χαρδούβελη ότι η χώρα θα παραμείνει στο ευρώ, τις κόκκινες γραμμές που βάζει η κυβέρνηση μέσω διαρροών, την άκαμπτη στάση των Τροϊκανών και των δανειστών, την πρόβλεψη του Τσίπρα ότι μέχρι τον Φεβρουάριο θα γίνουν εκλογές, θα πραγματοποιηθεί πάλι συνάντηση στο Παρίσι. Δηλαδή αύριο συναντώνται στη γαλλική πρωτεύουσα Τρόϊκα και αντιπροσωπεία της κυβέρνησης.
Το ερώτημα λοιπόν είναι αν οι δύο πλευρές θα τα βρουν. Η απάντηση είναι ότι πολύ δύσκολα και όχι χωρίς η κυβέρνηση να κάνει πίσω σε διάφορα, ενώ μόνο ως προς το μέγεθος του περίφημου δημοσιονομικού κενού και της κάλυψής του, προβλέπεται να βρεθεί κοινός τόπος. Επομένως το σενάριο της παράτασης του σημερινού προγράμματος, δηλαδή του μνημονίου μετά επιτήρησης, παίζει δυνατά έως πολύ δυνατά. Οσο και αν αυτό δεν βολεύει καθόλου, μα καθόλου, την κυβέρνηση, αφού δεν θα μπορεί να διαλαλεί εν όψει εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ότι καθάρισε με την Τρόϊκα και τα μνημόνια (όχι βέβαια ότι θα μπορούσε να ισχυριστεί το ίδιο για την επιτήρηση). Από την άλλη πλευρά, είναι επίσης δύσκολο να παραδεχθεί κανείς ότι πάμε για ναυάγιο…
Στο μεταξύ κυκλοφορούν διάφορα σενάρια που υποτίθεται ότι ερμηνεύουν τη σκληρή στάση της Τρόϊκας. Λέγεται ακόμη ότι ο πιο σκληρός είναι ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, πίσω απ΄τον οποίον κρύβεται και το Βερολίνο, αλλά σιγά – σιγά αποκαλύπτεται ότι εξίσου σκληρός είναι και ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το βέβαιο είναι ότι πρόκειται για την τελευταία αξιολόγηση και δεν ήταν εύκολο να αποχωρήσουν οι Τροϊκανοί αφήνοντας πίσω ένα σωρό εκκρεμότητες, μια και η ελληνική πλευρά δεν είχε υλοποιήσει δεσμεύσεις, ούτε είχε προχωρήσει σε σοβαρές μεταρρυθμίσεις, ενώ πλησιάζουν αδιέξοδα, στο ασφαλιστικό ας πούμε. Ένα καίριο ζήτημα είναι ακόμη αν οι δανειστές έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στη σημερινή κυβέρνηση, βλέποντας τη συμπεριφορά της μετά τις ευρωεκλογές, με κομβικό σημείο την απομάκρυνση του Θεοχάρη από τη θέση του Γενικού Γραμματέα Εσόδων. Αυτό τους έκανε έξαλλους και παραμένουν, γιατί διαπιστώνουν ότι υπονομεύεται πλήρως η ανεξαρτησία της Αρχής. Τέλος, πολλοί υποστηρίζουν ότι οι δανειστές βλέπουν να υπάρχει μεγάλη ρευστότητα και αβεβαιότητα στο ελληνικό πολιτικό τοπίο, δεν θέλουν να ολοκληρώσουν τις διαπραγματεύσεις με τη σημερινή κυβέρνηση και μετά να πρέπει να τις επαναλάβουν με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και γι’ αυτό τα στυλώνουν. Στη συγκεκριμένη υπόθεση χωράει και η εκτίμηση ότι με τη στάση τους στέλνουν ένα μήνυμα και στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όπου ήδη επικρατεί φόβος, μετά την τελευταία επίδειξη ισχύος που έκαναν οι αγορές σε βάρος μας.
Όπως και νάχει το πράγμα, η συνάντηση στο Παρίσι φαίνεται να είναι και εκείνη που θα κρίνει αν τα χρονικά περιθώρια μέχρι τις 8 και τις 16 Δεκεμβρίου είναι αρκετά για να ολοκληρωθεί ομαλά η σημερινή φάση του μνημονίου και της επιτήρησης.
Σ.Συντ. Φυσικά, ούτε ο Καμένος, ούτε ο Παπανδρέου θα έπρεπε να απασχολούν αυτή τη χώρα και τα μήντια της, στο βαθμό που τα απασχολούν. Η κατάσταση στα πανεπιστήμια όμως είναι πολύ μεγάλο θέμα, αλλά ποιος ενδιαφέρεται στα κόμματα και στα μήντια.
Άγγελος Στάγκος