Από τη μία ο Βαρουφάκης με τις συνεχείς συνεντεύξεις που τελειωμό δεν έχουν, από την άλλη οι επιδόσεις της στη βάφτιση του κρέατος σε ψάρι και σε συνδυασμό με τη συγκρουσιακή ρητορική της σε συνδυασμό με υποχωρήσεις φωνάζοντας “αέρα”, αλλά και την πολυγλωσσία, έχει επιβάλλει ανεπανάληπτη αβεβαιότητα.
Κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται και του ξημερώνει, αν θα ανήκει στο τάδε κοινωνικό στρώμα ή στο δείνα, αν θα διευκολυνθεί από ρυθμίσεις, αν θα δει αύριο τον ουρανό σφοντύλι, ή τον Χριστό φαντάρο, στην καλύτερη περίπτωση. Όλοι βρίσκονται στο έλεος του δόγματος της “δημιουργικής ασάφειας” που έχει αντικαταστήσει τον Μεγαλοδύναμο Δημιουργό.
Το αποτέλεσμα είναι φανερό. Οι δυσλειτουργίες του όποιου συστήματος πολλαπλασιάζονται και φτάνουν γοργά στο σημείο της γενικής παράλυσης κράτους και κοινωνίας, ενώ το φως στην άκρη του τούνελ απομακρύνεται σταθερά. Ήδη είναι πολλοί εκείνοι που διαθέτουν τις γνώσεις για να μπορούν να υποστηρίξουν ότι το πράγμα δεν βγαίνει...
Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο θα χειροτερεύει η κατάσταση. Οπότε, αν και όταν φτάσουμε στον Ιούνιο και θα φτάσει η ώρα της νέας συμφωνίας - μνημόνιο, θα απαιτούνται από τους δανειστές μέτρα που καμία κυβέρνηση δεν θα μπορεί να πάρει, ούτε καν μία οικουμενική ή εθνικής ενότητας.
Αυτά ως προς εμάς γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά, των ξένων. Θα χρειαστεί όλη τους η καλή διάθεση και η πολιτική βούληση για να βάλουν πλάτη. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα και όπως διαμορφώνονται, μόνον αν η Ελλάδα συνεχίζει να αποτελεί συστημικό κίνδυνο γι’ αυτούς, θα αποτολμήσουν οτιδήποτε που να μοιάζει με στήριξη.
Και αν δεν το κάνουν, τότε θα δούμε τι σημαίνει “ανθρωπιστική κρίση”. Ως τότε πάντως, είναι σαφές ότι η χώρα θα βουρλίζεται μεταξύ μίας συγκρουσιακής ρητορικής και μίας γενικής παραλυσίας που θα παγώνει όχι μόνο τις επενδύσεις, αλλά και την αγορά.
Ο μεγάλος φόβος δε είναι ότι μόνον έτσι η κυβέρνηση θα στέκεται, εφόσον δεν τολμά να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Άρα θα συνεχίσει τα ίδια.
Άγγελος Στάγκος