Τον πήραν μυρωδιά στην Ευρώπη, με πρώτο και καλύτερο τον Σόϊμπλε που δεν μπορεί να τον μυρίσει και του κάνει και πλάκα πια με κάθε ευκαιρία, τώρα τον κατάλαβαν και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στην Ευρώπη έφτασε στο απόγειο, βάζοντας υπογραφή στο κοινό ανακοινωθέν της 20ης Φεβρουαρίου, που στη συνέχεια το τύλιξε σε μία κόλλα χαρτί «δημιουργικής ασάφειας» και το έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια. Με τη σύμφωνη γνώμη του Τσίπρα και των άλλων, για να είμαστε δίκαιοι. Άλλωστε ο πρωθυπουργός έκανε ακριβώς το ίδιο στις 20 Μαρτίου στη λεγόμενη «επταμερή», πάλι υπό τις επευφημίες της υπόλοιπης κυβέρνησης.
Οι υπόλοιποι όμως, Φλαμπουράρηδες, Δραγασάκηδες, Βούτσηδες Λαφαζάνηδες, Στρατούληδες, Σκουρλέτηδες και οι άλλοι δευτεράντζες είναι επαρχιώτες και αποπνέουν επαρχιώτικο τσαρλατανισμό, ενώ ο Μπαρουφάκης έχει αναβαθμίσει το εμπόρευμά του. Ο τύπος είναι άλλης κατηγορίας γιατί πουλάει με άνεση και απαράμιλλο θράσος κοσμοπολίτικο τσαρλατανισμό.
Μεθυσμένος από επιτυχία, ο Μπαρουφάκης επιχείρησε να πουλήσει το εμπόρευμά του και στις ΗΠΑ με τον ίδιο τρόπο. Ανήμερα του Πάσχα των Καθολικών συναντήθηκε με τη Μαντάμ Λαγκάρντ και όταν βγήκε από τη συνάντηση είπε ό,τι ήθελε. Η Μαντάμ του ΔΝΤ όμως φρόντισε να τον στείλει, πρώτα διαρρέοντας ότι της ζήτησε αναβολή για την πληρωμή της δόσης και μετά επιβεβαιώνοντας τη δική της διαρροή. Και σα να μην έφτανε αυτό πρόσθεσε χτες ότι ο Μπαρουφάκης καμία καινούργια πρόταση περί μεταρρύθμισης δεν κουβαλούσε μαζί του.
Μετά ήλθε η σειρά του Προέδρου των ΗΠΑ. Αρχικά ο Μπαρουφάκης μέσα από το γραφείο τύπου του υπουργείου του διαλαλούσε ότι επρόκειτο περί συνάντησής του, δηλαδή Μπαρουφάκης και Ομπάμα τετ α τετ και φας α φας στο όβαλ οφις ή κάπου εκεί. Μετά όμως έγινε γνωστό από την Ουάσιγκτον ότι θα βρίσκονταν στο πλαίσιο μίας καθιερωμένης ετήσιας εκδήλωσης για την ελληνική επανάσταση που τιμά κάθε χρόνο με την παρουσία του ο εκάστοτε αμερικανός πρόεδρος. Στη συνέχεια μας είπαν ότι Ομπάμα και Μπαρουφάκης τα είπαν ιδιαιτέρως 12 ολόκληρα λεπτά για να αποδειχθεί ότι επρόκειτο για ένα 5λεπτο στα όρθια.
Για το τι είπαν σ΄ αυτό το όρθιο 5λεπτο, ο Μπαρουφάκης ξεπέρασε ακόμη και τον εαυτό του. Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο αθεόφοβος είπε ότι ο Ομπάμα μοιράστηκε μαζί του τις ανησυχίες του, του αποκάλυψε ότι ανάλογα προβλήματα τρισκατάρατης λιτότητας είχε κληρονομήσει ο ίδιος όταν ανέλαβε και συνέστησε σε Ελλάδα και Ευρώπη να τα βρουν με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Και βέβαια την επομένη ο Ομπάμα κατά τη συνάντησή του με τον Ρέντζι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους τονίζοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, αναφέροντας και κάποιες συγκεκριμένες, και να τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
Ο Μπαρουφάκης βέβαια ούτε κοκκίνισε και μόνο η χαριτωμένη καισαρική μύτη του μεγάλωσε λίγο, όχι όμως αισθητά. Ο Ομπάμα όμως δεν λογάριασε την αντίδραση του φοβερού Στρατούλη στην Αθήνα, που ύψωσε το ανάστημά του και είπε με φωνή που ακούστηκε σε ολόκληρο τον κόσμο ότι «έχουμε υψώσει σινικό τείχος στις κόκκινες γραμμές και κανείς Ομπάμα ή Σόϊμπλε δεν θα μας πει τι να κάνουμε…».
Αλλά και ο Μπαρουφάκης ήταν αποφασισμένος να μην τους αφήσει έτσι τους αμερικανούς. Τους έπρηξε επί μία ολόκληρη ώρα στη μπαρουφολογία και στη δοκιμασμένη «δημιουργική ασάφεια» στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς, ώστε όσοι ήταν παρόντες θα κάνουν καιρό να συνέλθουν και μετά πήγε να συναντήσει τον αμερικανό υπουργό οικονομικών, τον Τζάκ Λιου.
Ο Μπαρουφάκης βγήκε από τη συνάντηση απειλώντας τους ευρωπαίους γιατί «παίζουν με τη φωτιά». Ο Λιου όμως τα είπε έξω από τα δόνται. Του είπε δηλαδή να αφήσει τις διαλέξεις, τις ομιλίες και τη ρητορική και να βάλει τον κώλο του κάτω να μελετήσει γραμμή προς γραμμή τον προϋπολογισμό , προφανώς για να αντιληφθεί σε ποια κατάσταση βρίσκεται η Ελλάδα, και να συμβάλει στην εύρεση λύσης.
Αλλά γιατί μιλάμε τόση ώρα ια τον Μπαρουφάκη, όταν το Κρεμλίνο έσπευσε να διαψεύσει τις μπαρούφες που διοχέτευαν από την Αθήνα οι δικοί μας για να τρομάξουν τους Γερμανούς (και το φοβερό Σπήγκελ τις πήρε στα σοβαρά) ότι όπου νάναι οι Ρώσοι θα δώσουν 3-5 δις μόνους σε λόγου μας εν όψει κερδών από τον λεγόμενο «τουρκικό αγωγό» που ακόμη δεν έχει μπει στα σκαριά, αν μπει ποτέ.
Μιλάμε για την απόλυτη ξεφτίλα, αλλά μπαρούφα στη μπαρούφα, από στιγμή σε στιγμή πέφτουμε στα βράχια.
Άγγελος Στάγκος
[email protected]