Δεν είναι από χρόνια της μόδας η επίκληση της ιστορίας ως επιχείρημα απέναντι στα συμφέροντα, ιδιαίτερα τα κρατικά. Εμείς, ως Ελλάδα, την έχουμε πατήσει αρκετές φορές από τότε που το κίνημα του Ρωμαντισμού εξαφανίστηκε, δίνοντας τη θέση του στον ρεαλισμό. Δεν βλάπτει όμως μερικές φορές η επιστράτευση της ιστορίας και της συλλογικής μνήμης, που συνήθως είναι “κοντή”, έστω και για το “γαμώ το”, έστω και για τροφή στις κουβέντες του καφενείου. Όχι βέβαια για άσκηση κρατικής πολιτικής...
Με αυτή την περιορισμένη έννοια λοιπόν, καλό είναι να θυμόμαστε ότι το καθεστώς στην Πολωνία πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αυταρχικό και επικρατούσε διάχυτος αντισημιτισμός στη χώρα. Η Πολωνία μάλιστα συμμετείχε στον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας από τον Χίτλερ, καταλαμβάνοντας ένα μικρό μέρος της χώρας. Μέχρις ότου έπεσε και η ίδια θύμα της ναζιστικής Γερμανίας, που σε συνεργασία με τη Σοβιετική Ένωση, την διαμέλισαν με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα για τον πολωνικό λαό στο σύνολό του και ακόμη περισσότερο για τους εβραίους. Βαθιά καθολική χώρα η Πολωνία διακατέχεται από μίσος για τη Ρωσία μετά από αιώνες πολέμων, καταλήψεων και ανακαταλήψεων εδαφών ένθεν και ένθεν. Μετά τον πόλεμο μετατράπηκε σε Σοσιαλιστική Δημοκρατία (το επέβαλε ο Στάλιν, αν και στη συμφωνία της Γιάλτας προβλεπόταν επιρροή 50-50% χωρίς να αντιδράσουν Βρετανία, Γαλλία και ΗΠΑ), αλλά πάντα αποτελούσε το μαλακό υπογάστριο του Σοβιετικού μπλοκ. Αυτό εκμεταλλεύτηκαν οι ΗΠΑ και από εκεί ξεκίνησε η διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της Σοβιετικής Ένωσης στη συνέχεια. Τώρα, το καθεστώς της Πολωνίας χαρακτηρίζεται ημιαυταρχικό και η χώρα έχει παίξει και εξακολουθεί να παίζει σημαντικό ρόλο στην κρίση της Ουκρανίας, φυσικά κατά της Ρωσίας. Ο πληθυσμός της είναι περί τα 40 εκατομμύρια, άρα για τα μεγέθη της Ευρώπης πρόκειται για σχετικά μεγάλη χώρα.
Η Ουγγαρία των δέκα εκατομμυρίων και κάτι βρίσκεται στις παρυφές των Βαλκανίων και έχει αναμειχθεί στην ιστορία της με όσα έχουν συμβεί στην περιοχή δια μέσου των αιώνων. Τόσο όταν τα Βαλκάνια αποτελούσαν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και μετά όταν η Ουγγαρία αποτελούσε τον έναν πόλο της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Μετά τη διάλυση της Αυστροουγγαρίας στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου έγινε ανεξάρτητο κράτος και στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας του μεσοπολέμου είχε φασιστικό καθεστώς υπό τον ναύαρχο Χόρτυ. Πήρε μέρος στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των δυνάμεων του Άξονα, δηλαδή με τη ναζιστική Γερμανία και συμμετείχε στην εισβολή στη Σοβιετική Ένωση. Μετά τον πόλεμο πέρασε στην επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης και μετατράπηκε σε Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Και τότε ακόμη είχε συνεχείς προστριβές με τη Ρουμανία. Το σημερινό καθεστώς της επίσης χαρακτηρίζεται ως ημιαυταρχικό.
Η Τσεχία αποτελούσε μέρος της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας μέχρι το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε έγινε κράτος ως Τσεχοσλοβακία, με αρκετά μεγάλη βιομηχανία. Ο βιασμός της ανεξαρτησίας της το 1938 και η κατάληψή της από τη Ναζιστική Γερμανία ήταν το προανάκρουσμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο προσαρτήθηκε στο Σοβιετικό στρατόπεδο και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ακολούθησε το λεγόμενο “βελούδινο διαζύγιο” με την Σλοβακία και έτσι απέμεινε ως Τσεχία, “απαλλαγμένη” από τον γερμανικό πληθυσμό της Σουδητίας, από όπου ξεκίνησε και η περιπέτεια της στον πόλεμο και στη συνέχεια. Ο πληθυσμός της περί τα 10,5 εκατομμύρια.
Η Σλοβακία αποκολλήθηκε από την Τσεχοσλοβακία μετά την κατάληψη της τελευταίας από τον Χίτλερ, που φρόντισε να την καταστήσει κράτος - μαριονέτα με φασιστική κυβέρνηση. Γι’ αυτό και πήρε μέρος στην εισβολή στη Σοβιετική Ένωση. Μετά τον πόλεμο ενώθηκε πάλι με την Τσεχία και ξανάγινε Τσεχοσλοβακία, για να χωρίσουν εκ νέου με το “βελούδινο διαζύγιο”. Η Σλοβακία έδειξε από νωρίς τις διαθέσεις της κατά της Ελλάδας και το 2010 το Κοινοβούλιό της ήταν το μόνο που ψήφισε κατά της οικονομικής στήριξης της χώρας μας από τους εταίρους. Από τότε ακολούθησαν πολλές σκληρές δηλώσεις Σλοβάκων αξιωματούχων κατά των ελληνικών κυβερνήσεων. Ο πληθυσμός της φτάνει στα 5,5 εκατομμύρια κατοίκους.
Στις παραπάνω χώρες της ομάδας του Βίζεγκραντ συμπαρατάχθηκε στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό και η Αυστρία, όπως είπαμε, που ποτέ δεν έπαψε να αναμειγνύεται στα Βαλκάνια από τότε που ήταν ο βασικός πόλος της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Εξαιρετικά αντιδραστική χώρα, πολέμησε κατά του Ναπολέοντα και ήταν η ψυχή της Ιεράς Συμμαχίας με πρωταγωνιστή τον Μέτερνιχ, που η πολιτική του ήταν φραγμός στα όνειρα των Ελλήνων εκείνη την εποχή. Αυτή η συνεχής ανάμειξή της στα Βαλκάνια προκάλεσε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Με όλη τους την ψυχή οι Αυστριακοί ενώθηκαν με τη ναζιστική Γερμανία και πολέμησαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και μόνο για λόγους γαιοπολιτικούς εξαιρέθηκαν από τις κυρώσεις και την αποναζιστικοποίηση των συμμάχων μετά το τέλος του, με όρο την ουδετεροποίησή της. Εξ ου και δεν μπήκε ούτε στο ΝΑΤΟ, ούτε στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, η Βιέννη έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στο διαμελισμό της χώρας (υπουργός Εξωτερικών ο συντηρητικότατος και εξαιρετικά καθολικός Αλοϊσιους Μοκ) ενισχύοντας με οπλισμό και χρήματα τους Κροάτες. Και την αποχώρηση της Σλοβενίας στήριξαν αλλά στην περίπτωσή της δεν χρειάστηκαν όπλα. Ο πληθυσμός της ξεπερνά τα 8,5 εκατομμύρια.
Η ομάδα του Βίζεγκραντ (μαζί με την Αυστρία στην περίπτωση του Προσφυγικού - Μεταναστευτικού μόνο) έχουν σηκώσει δικό τους μπαϊράκι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εντάχθηκαν στο άψε σβήσε με προτροπή των ΗΠΑ μετά την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ και με τη σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας που νόμιζε ότι θα είναι στη σφαίρα επιρροής της και την πάτησε, όπως και στην περίπτωση Ουκρανίας. Επί Μπους του νεότερου αναγορεύτηκαν σε “Νέα Ευρώπη”, χαρακτηρισμό που τους έδωσε τότε ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Ράμσφελντ, επιχειρώντας να εγκαταστήσει σε αυτές πυραύλους κατά της Ρωσίας, ενώ δεν τους δεχόταν η Γερμανία. Και οι τέσσερεις χώρες συμμετείχαν με μικρές στρατιωτικές αποστολές στον δεύτερο πόλεμο του Ιράκ και από τότε αποτελούν τα προπύργια της Ουάσινγκτον στην Ευρώπη. Στην πραγματικότητα από αυτήν επηρεάζονται και γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως αποδεικνύεται. Προς μεγάλη δυσαρέσκεια των Γερμανών κυρίως, των Γάλλων δευτερευόντως και τελευταία και των Βρετανών, καθώς δικοί τους είναι οι περισσότεροι από τους ευρωπαίους που δουλεύουν στη Βρετανία και θα βλαφτούν από τους όρους που έθεσε ο Κάμερον για να μη προχωρήσει στο Brexit. Αυτοί είναι, μαζί με την Αυστρία, και εκείνοι που θέλουν να μετατοπίσουν τα ευρωπαϊκά σύνορα στην ελληνοσκοπιανή μεθόριο τώρα (εντάσσοντας ντε φάκτο τα Σκόπια στην Ευρωπαϊκή Ένωση), προκαλώντας περισσότερες αντιδράσεις από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, παρά από την Αθήνα.
Ειδική επισήμανση: Να δείτε ότι η Γερμανία και η Γαλλία, ιδιαίτερα η πρώτη, θα βρουν μεγάλο μπελά κάποια στιγμή από την Πολωνία, που ήδη εκμεταλλεύεται, όποτε χρειάζεται, τις ενοχές των Γερμανών για τα περασμένα. Η Πολωνία προορίζεται να γίνει ηγετική δύναμη στην Ευρώπη με την στήριξη των Αμερικανών. Εδώ είστε και εδώ είμαστε...