Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν ότι η συνεδρίαση της Τετάρτης θα είναι η τελευταία πριν από την πρώτη αύξηση επιτοκίων στη μετά την κρίση εποχή. Συγκεκριμένα, η Fed διατηρεί το ίδιο επίπεδο επιτοκίων τα τελευταία επτά χρόνια, καθώς η μείωση στο 0,00-0,25% έγινε στις 16 Δεκεμβρίου 2008, όταν η κρίση βρισκόταν στο χειρότερό της σημείο και οι αγορές βρίσκονταν σε ελεύθερη πτώση, έχοντας περάσει έναν καταστροφικό Οκτώβριο, ο οποίος είχε ακολουθήσει την πτώση της Lehman Brothers.

Οι εξελίξεις γύρω από τις αποφάσεις της Fed, αναμένεται να καθορίσουν την πορεία της αγοράς Forex για τις επόμενες εβδομάδες. Για την ώρα, η εικόνα είναι ότι το δολάριο μετά από ένα απίστευτο ράλι, δείχνει να βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα συνεχώς αυξανόμενο κλίμα πωλήσεων ακόμα και μετά από θετικές μακροοικονομικές ανακοινώσεις. 

Το σπουδαιότερο γεγονός της τρέχουσας εβδομάδας όμως, είναι το Eurogroup της Πέμπτης όπου Ελλάδα και θεσμοί, θα κληθούν να επισημοποιήσουν αυτό που είναι και το πιο επιθυμητό σενάριο. Μια μεταξύ τους συμφωνία. Οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολύ ακραία γεγονότα, αλλά και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει κάτι σημαντικό, το οποίο θα προσπαθήσω να αναλύσω παρακάτω.

Τα όσα διαρρέονται στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, από πολιτικούς κύκλους, σχετικά με την Ελλάδα και μια πιθανή αποπομπή της από την Ευρωζώνη, είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από αυτά τα οποία αποκαλύπτουν οι μεγάλες επενδυτικές τράπεζες σε εβδομαδιαία, πλέον, εσωτερικά τους reports. Μεγάλες τράπεζες δε σταματούν να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου προειδοποιώντας ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα αποτελέσει πραγματικό Αρμαγεδώνα με τις συνέπειες να είναι ανυπολόγιστες. 

Όσοι είναι σε θέση να αποκρυπτογραφήσουν τις συνδέσεις μεταξύ των αγορών, θα καταλάβουν αμέσως ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα δώσει το έναυσμα για μια σειρά κερδοσκοπικών επιθέσεων σε διάφορες χώρες, στη συνέχεια  στις τράπεζες, στις ισοτιμίες και στα επιτόκια των ομολόγων και οι χρεοκοπίες συστημικών οργανισμών μεγέθους μεγαλύτερου από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, θα διαδιέχονται η μια την άλλη. 

Σε μια τέτοια περίπτωση, η παγκόσμια οικονομία θα κλυδωνιστεί και πάλι και θα επιστρέψει βίαια σε μια μεγάλη ύφεση. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι δεν είναι στα σχέδια του τρέχοντος οικονομικού κύκλου ενώ δύσκολα θα μπορούσε να ξεδιπλωθεί μια τέτοιου είδους κερδοσκοπική επίθεση. 

Ο λόγος φαίνεται να είναι προφανής. Οι μεγαλύτερες κεντικές τράπεζες βρίσκονται σε άμεσο συντονισμό μεταξύ τους προκειμένου να κατευθύνουν την παγκόσμια οικονομία και να τη βοηθήσουν να ξεπεράσει την χρηματοοικονομική κρίση του 2008. Αυτή τη στιγμή, η Fed προσανατολίζεται σε μια αύξηση των επιτοκίων την ώρα που BoJ και ΕΚΤ, στηρίζουν τις δικές τους οικονομίες "τυπώνοντας" χρήμα.

Αυτό δείχνει ότι και οι τρεις κεντρικές τράπεζες, συνεργάζονται για την αποφυγή οποιουδήποτε ατυχήματος και την απορρόφηση τυχόν κραδασμών από έκτακτα συμβάντα. 
Για να γίνει περισσότερο κατανοητό το παραπάνω, θα μπούμε πιο βαθιά στη λειτουργία των αγορών. Η έναρξη των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης από τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες, ουσιαστικά σήμαινε ότι για όσα χρόνια τα προγράμματα αυτά διαρκούν, οποιαδήποτε κρίση δεν είναι δυνατό να συμβεί. Και μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί όπως φαίνεται από την ασταμάτητη άνοδο των χρηματιστηριακών αγορών.

Και αν λάβουμε υπόψη ότι ΕΚΤ και BoJ θα στηρίζουν τουλάχιστον μέχρι και το 2016, τότε είναι πολύ πιθανό να μην υπάρξει καμία σοβαρή κρίση και για τους επόμενους 15-18 μήνες. 

Στο σενάριο μιας κρίσης, οι επενδυτές θα έπρεπε να στραφούν στη μαζική αγορά ασφαλών καταφυγίων, με πρώτο απ' όλα το γεν και στη συνέχεια τα αμερικανικά ομόλογα. Και αν και το πρώτο φαίνεται να συμφέρει τις ΗΠΑ γιατί θα έβρισκαν πρόθυμους αγοραστές την ώρα που η Fed θα "ξεφόρτωνε", έρχεται σε κόντρα με την άνοδο του γεν γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να πας κόντρα σε μια κεντρική τράπεζα που απλά "σκουπίζει" ότι περισσεύει. 

Τα παραπάνω είναι οι λόγοι που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάποιου είδους συμφωνία θα επιτευχθεί την Πέμπτη. Δεν έχει σημασία αν θα είναι πλήρης ή τμηματική, αλλά εκτιμώ ότι θα υπάρξει. Τέλος, η απάντηση στο ερώτημα του τέτλου είναι απλή: η επόμενη κρίση θα μας "χτυπήσει" την πόρτα όταν η BoJ θα αρχίσει να προετοιμάζει το έδαφος για την αποχώρησή της από τη στήριξη της ιαπωνικής οικονομίας, δηλαδή όταν θα οδηγηθεί στο δικό της tapering.