Για μια ακόμα φορά, γινόμαστε μάρτυρες της πολιτικής ανικανότητας των Ελλήνων πολιτικών να προσπαθήσουν για το καλύτερο της χώρας. Ένας ολόκληρος επικοινωνιακός μηχανισμός, έχει στηθεί για να μας πείσει ότι παρακολουθούμε μια μάχη των “καλών” με τους “κακούς”. Η μάχη αυτή είναι δεδομένο ότι στο τέλος θα καταλήξει με μερικά δισεκατομμύρια στην πλάτη των Ελλήνων πολιτών και με την οικονομία να εξαφανίζεται στο βάλτο του ελληνικού πολιτικού καιροσκοπισμού και της μικροπολιτικής αρπαχτής.

Στο άρθρο αυτό θα αφήσω τις αναλύσεις, τις εκτιμήσεις και τις προτάσεις και θα δώσω μερικά αποσπάσματα από την πραγματική οικονομία. Από την καθημερινότητα του καθενός μας, η οποία συνέχεια πρέπει να περνάει πάνω από εμπόδια και ακόμα και αν το καταφέρνει στο τέλος να πέφτει.

Οι επενδύσεις δεν θα έρθουν στην Ελλάδα, για πολλά χρόνια ακόμα

Το πιο απλό παράδειγμα που μπορεί κάποιος να αναφέρει είναι ότι η Ελλάδα, δεκαετίες τώρα, δε μπορεί να προσελκύσει την ελληνική ναυτιλία. Βασικός πυλώνας της ελληνικής οικονομίας και πρώτη παγκόσμια δύναμη. Δε μπορούμε ούτε να τη χρησιμοποιήσουμε ως διαφήμιση για τη χώρα.

Πρόσφατα σε έρευνα, τα στοιχεία έδειξαν ότι τα πλοία του ελληνόκτητου στόλου εγκαταλείπουν την ελληνική σημαία. Υπογραμμίζω ότι η αδιαφορία είναι διαχρονική. Χώρες που στο χάρτη δε φαίνονται καν, έχουν γίνει οικονομικά ισχυρές βασιζόμενες μόνο στην ναυτιλία. Την παγκόσμια αλλά και την ελληνική βεβαίως. Και εμείς τη διώχνουμε γιατί έχουμε να ασχοληθούμε με άλλα σοβαρότερα θέματα.

Δε μπορεί κανένας να καταλάβει ότι η χώρα σε κάθε μνημόνιο και σε κάθε διαπραγμάτευση, οδηγείται σε ακόμα πιο άθλια οικονομική θέση. Επιβαρύνει τόσο τους πολίτες της, τις επιχειρήσεις της αλλά και απομακρύνει όλο και περισσότερο τους επενδυτές. Η Ελλάδα είναι σε μια θέση που η προσέλκυση επενδύσεων είναι μονόδρομος. Οι μεταρρυθμίσεις είναι απλώς ένας παράδρομος που βοηθά στο να επιλέξεις την κατάλληλη έξοδο.

Όταν όμως δε μπορείς να κάνεις μεταρρυθμίσεις και όταν αυτές έχουν συνδεθεί με τις αγορές, τότε απογοητεύεις τους επενδυτές. Πριν από τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα αποτέλεσε ένα πολλά υποσχόμενο turn around story. Μεγάλοι επενδυτές έδειξαν εμπιστοσύνη στην ελληνική Πολιτική και έβαλαν μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια σε μεγάλες επιχειρήσεις. Είτε εξαγοράζοντάς τες είτε συμμετέχοντας ως επενδυτές.

Οι τοποθετήσεις αυτές, έχουν ως επί το πλείστον αποβεί ζημιογόνες. Δεν το ξέρει ο κόσμος και πιθανόν δεν τον ενδιαφέρει, αλλά οι άνθρωποι αυτοί, κάθε φορά που έχουν Γενικές Συνελεύσεις στις χώρες τους, αντιμετωπίζονται ιδιαίτερα εχθρικά. Ποιος θα πείσει πάλι αυτούς τους επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα και να επενδύσουν; Όταν ήδη ξέρουν ότι όλα κρίνονται από πολιτικές αποφάσεις αναποφάσιστων πολιτικών; Ποιος θα πάρει το ρίσκο να βρεθεί υπόλογος στους επενδυτές του; Κανένας.

Ακόμα και σήμερα που μιλάμε, υπάρχουν άνθρωποι ξένων επενδυτών που αναζητούν επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα. Πολλές φορές, οι άνθρωποι αυτοί γίνονται μάρτυρες απίστευτων καταστάσεων με απίστευτα προκλητικές συμπεριφορές. Οι άνθρωποι αυτοί, στέλνουν report στους ανωτέρους τους στην Αμερική και γράφουν: “Η Ελλάδα είναι ζούγκλα. Εμείς δεν πρόκειται να επενδύσουμε εδώ”.

Θα αφήσω δεκάδες άλλες περιπτώσεις ελληνικής τρέλας. Όπου επενδυτές έρχονταν με τα χρήματα έτοιμα και με τα στυλό ανά χείρας για να υπογράψουν deals με επιχειρήσεις και όταν έφταναν όλα είχαν αλλάξει. Αυτοί οι επενδυτές δεν θα έρθουν πάλι στην Ελλάδα.

Όσο η Ελλάδα δεν έχει στοιχειώδη σταθερότητα κανένα deal δε μπορεί να έχει ελπίδα. Αν υποθέσουμε ότι μια συμφωνία χρειάζεται μήνες για να ολοκληρωθεί και ένας επενδυτής έχει κάνει το δικό του due dilligence, όταν η Ελλάδα διαπραγματεύεται ατέρμονα, το DD αυτό έχει πάει στον κάλαθο των αχρήστων, γιατί τα μεγέθη της επιχείρησης έχουν σίγουρα επιδεινωθεί.

Κάποιος λοιπόν για να επενδύσει στην Ελλάδα πρέπει να περάσει όλα τα παραπάνω και αν στο τέλος είναι τόσο επίμονος και τα καταφέρει, θα πρέπει να πει κι ευχαριστώ με τη φορολογία να είναι πάνω από τα όρια της δήμευσης εσόδων.

Ένας επενδυτής θα επιλέξει να κάνει τα πράγματα πιο απλά και να μη βάλει στην επένδυσή του άλλους παράγοντες κινδύνου πέρα από τους οικονομικούς. Θα επιλέξει σταθερότητα και φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον. Και αυτά τα δυο στοιχεία, δυστυχώς, υπάρχουν σε κάθε χώρα που συνορεύει με την Ελλάδα η που βρίσκεται λίγο βορειότερα από αυτήν...