Αρχίζει να αφορά όλη την κοινωνία, οι συμπολίτες μας, και ειδικά εκείνοι που επιθυμούν και θέλουν να έχουν ισχυρή άποψη για το μέλλον τους, αρχίζουν να εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους και να μας ακούνε ξανά.

Καταλαβαίνουν όλοι, ανεξάρτητα από το τι έχει ψηφίσει ο καθένας τα τελευταία χρόνια στις βουλευτικές εκλογές, πως είναι πλέον Εθνικά κρίσιμο το αποτέλεσμα των εκλογών στην κεντροαριστερά. Η συμμετοχή των δύο κοινοβουλευτικών αλλά και των μικρότερων κομμάτων και κινήσεων, δείχνει επίσης πως η διαδικασία που εξελίσσεται, υπερβαίνει τα όρια του ενός ή του άλλου υφιστάμενου κόμματος.

Η διαδικασία αυτή, μετά από αλεπάλληλες αναβολές και προφάσεις, τελικά άνοιξε επειδή δε γινόταν αλλιώς... και συμμετέχουν ως υποψήφιοι για την ηγεσία του νέου φορέα όσοι προσήλθαν, με τις όποιες προυποθέσεις.

Και έτσι απλά, έπαψε να είναι εσωτερική διαδικασία ενός κόμματος.

Το εάν ορισμένοι στο ΠΑΣΟΚ ήθελαν -και θέλουν- να κρατήσουν επί της ουσίας τις πόρτες κλειστές, δεν αφορά πλέον κανέναν. Ας έκανε το κόμμα συνέδριο και ας αποφάσιζε εσωτερικά για την αλλαγή ή την επανεκλογή της Προέδρου του, χωρίς κάλεσμα σε άλλα πολιτικά κόμματα, κινήσεις και πρόσωπα εντός ή και εκτός του ΠΑΣΟΚ, χωρίς κάλεσμα στις "άλλες" δυνάμεις... τις εκτός της σημερινής ηγετικής του ομάδας.

Τι θα γίνει όμως, εάν κάποια από αυτές, τις "άλλες" δυνάμεις, βρεθεί στο β' γύρο και διεκδικεί να κερδίσει την ηγεσία του χώρου; Θα ανακαλύψουν ξαφνικά κάποιοι πως τελικά αυτός ο ένας... από τις "άλλες" δυνάμεις, είναι αρκετά ή περίπου, ξένο σώμα προς τα ιερά και τα όσια της παράταξης;

 Όποιος από τους υποψήφιους που είναι σήμερα επικεφαλής κόμματος, εάν επιλεγεί στις κάλπες της πρώτης Κυριακής να βρεθεί και να κριθεί στο δεύτερο γύρο με κάποιον νεοεισερχόμενο, δε θα δικαιούται να καλέσει σε συστράτευση μην και του πάρουν το κόμμα οι "οχτροί".

Κανένας δε δικαιούται να βάλει το δίλημμα "θα (μας) πάρουν το κόμμα οι οχτροί"... βαφτίζοντας τελικά "οχτρούς" και όσους πολίτες στήριξαν έναν υποψήφιο εκτός των σημερινών ηγετικών ομάδων... Όλοι οι υποψήφιοι, δικαιούνται και πρέπει να έχουν θέσεις και προτάσεις για το μέλλον της παράταξης και της χώρας, ενδεχομένως αρκετά ή και εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Για αυτές θα κριθούν στις κάλπες, και δεν είναι -ούτε θα γίνουν- σε καμία περίπτωση "οχτροί", όσοι δε συντάσσονται με τις υφιστάμενες ηγεσίες, ούτε επιτρέπεται να αντιμετωπίζονται ως ξένο σώμα.

Γι αυτό, όλοι όσοι μετέχουν ως υποψήφιοι αρχηγοί, οφείλουν να αποδεχτούν ισότιμα από την αρχή μέχρι το τέλος όλους τους άλλους υποψήφιους, και κατά προέκταση όλους τους συμπολίτες μας που θα τους υποστηρίξουν.

Δεν πρέπει να περιλαμβάνει στα ύστερά της αυτή η διαδικασία, παιδιά και αποπαίδια.

 Όσο πλησιάζει δε η ημέρα της κάλπης, και για να αποκτήσει ουσιαστικό πολιτικό (και τελικά εκλογικό) νόημα αυτή η διαδικασία, πρέπει ο όποιος διεκδικητής της ηγεσίας να μπορεί να εκφράσει τον όλο πολιτικό χώρο, να μπορεί αξιόπιστα να ενώσει όλα τα κομμάτια της βάσης του, και ταυτόχρονα να μπορεί (και να θέλει) να εκφράσει οπωσδήποτε και τα κομμάτια της κοινωνίας που έως σήμερα δεν αισθάνονται πως πολιτικά εκπροσωπούνται.

Πρέπει να μιλάει ειλικρινά και παθιασμένα, για το πόσο Εθνικά κρίσιμο είναι το αποτέλεσμα των εκλογών στην κεντροαριστερά, για τις πολιτικές που μπορούν να διορθώσουν και να βελτιώσουν την καθημερινότητά μας, για την αξιοκρατία, την πραγματική ανανέωση, την αποκοπή από το πελατειακό κράτος, και τη συνολική και απροσχημάτιστη αλλαγή νοοτροπίας.      

 Έτσι μόνο θα καταστεί ο "όλος" πολιτικός χώρος ξανά μεγάλος, υπερβαίνοντας τα μικρά και απολύτως αρχηγικά υφιστάμενα κόμματα, τα οποία είναι βέβαιο πως δεν κατανοούν... γι' αυτό και δε μπορούν να εκφράσουν ούτε καν διψήφιο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας. Έχουμε όλοι ιστορική υποχρέωση να αναδιατάξουμε τα δεδομένα.

Ποιός από τους αρχηγήσιμους υποψήφιους μπορεί να το κάνει αυτό; Ποιός μπορεί να αναδιατάξει τα δεδομένα; Μπορεί ο Ανδρουλάκης; Μπορεί ο Σταύρος; Μπορεί ο Καμίνης; Μπορεί ο Μανιάτης; Μπορεί ο Ραγκούσης;

Σίγουρα δε μπορεί ή δε θέλει, η σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Δε μπορώ να τους καταλογίσω κάτι πολύ κακό, αλλά δεν έχω και τίποτα καλό να περιμένω, γιατί αν είχα, εάν μπορούσε να εμπνεύσει..., δε θα ήταν το ΠΑΣΟΚ καθηλωμένο τα τελευταία δύο χρόνια σε μονοψήφια ποσοστά.

Ρεύμα δηλαδή με το σημερινό ΠΑΣΟΚ βλέπει κανείς; Εγώ πάντως όχι. Και έχω κουραστεί να βλέπω τα μονοψήφια ποσοστά και κάποιους να χαίρονται και να ευλογάνε τα γένια τους κοιτώντας τα...

Η σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ σε αυτή τη συγκυρία είναι δέσμια της εσωτερικής αντίφασης που μόνη της και απολύτως συνειδητά δημιούργησε.

Από τη μία κάνει (τελικά...) μια διαδικασία εκλογής από τη βάση για να διευρύνει το σώμα της κοινωνίας που "ακούει" αυτόν τον πολιτικό χώρο, και από την άλλη κάνει τα πάντα για να μην "ακούσουν"... και ενδιαφερθούν... και έρθουν πολλοί άνθρωποι να ψηφίσουν, ώστε να μπορέσει να επανεκλεγεί εύκολα η σημερινή Πρόεδρος.

Η οποία όμως, την ευκαιρία της τη ζήτησε και την πήρε το 2015.

Για τον Σταύρο και τον Δήμαρχο θα απαντήσει η κάλπη της πρώτης Κυριακής.

Στις εκλογές αυτές, στις 12 & 19 Νοεμβρίου, εκτιμώ πως μόνο εάν εκλεγεί ο Ανδρουλάκης θα αλλάξει η δυναμική όχι μόνο της παράταξης, αλλά όλου του πολιτικού τοπίου. Θα αλλάξει η προοπτική του χώρου και θα μπορεί να γίνει ξανά μεγάλος.

Αυτό δε θα αρέσει ούτε στον Τσίπρα ούτε στον Κυριάκο.
Εμένα όμως μου αρέσει, και αυτό ακριβώς θέλω.

Ας δούμε λοιπόν με καθαρή προοπτική την επόμενη μέρα.

Ζητάμε έναν αναγεννημένο, ευρύ, πατριωτικό, ορθολογικό, προοδευτικό, και φιλοευρωπαϊκό πολιτικό χώρο, που θα υπερβαίνει τα υφιστάμενα μονοψήφια κόμματα και θα εκφράζει και ανεκπροσώπητους μέχρι σήμερα πολίτες.

Αυτή η μετάβαση στο νέο, μπορεί να γίνει μόνο με τη μετάβαση σε ένα νέο φορέα, με νέα ηγετική ομάδα και με έναν νέο επικεφαλής, που θα θέλει και θα μπορεί να συγκρουστεί με τις παθογένειες των κομμάτων του βαθέως ή και του πρόσφατου παρελθόντος, και να τις ξεπεράσει, και να μιλήσει με καθαρά λόγια για τις νέες λύσεις.

Με αυτόν τον βηματισμό, η ελληνική κεντροαριστερά μπορεί να γίνει και πάλι εκλογική επιλογή για ουσιαστική και εποικοδομητική αντιπολίτευση, αλλά προπάντων και σύντομα..., ρεαλιστική επιλογή για αποτελεσματική διακυβέρνηση με κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.

Μια ρεαλιστική προοπτική ελπίδας για όλους μας και κυρίως για τη χώρα.

Δημήτρης Καρέλας

Αρχιτέκτων Μηχανικός

Υπ. Ευρωβουλευτής (2014) - "Ελιά"

Υπ. Βουλευτής (Ιαν 2015) - ΠΑΣΟΚ Α' ΑΘΗΝΑΣ