Οι καταθέσεις του Έθνους των Αυτοχθόνων Ελλήνων Ιθαγενών.

Με αριθμούς λογαριασμών -  που δεν βρέθηκαν ποτέ. Φυσικώ τω λόγω: βρέθηκαν λογαριασμοί του Κράτους των Αυτοχθόνων -σκέτων. Βρέθηκαν λογαριασμοί του Έθνους, αλλά των Ετεροχθόνων. Και ένας θηριώδης – αλλά ήταν των Ανιθαγενών, που πέθαναν όλοι και δεν άφησαν συνδικαιούχο. Του Έθνους των Αυτοχθόνων Ελλήνων Ιθαγενών ούτε ένας. Ούτε στη UBS. Αφήστε που στη συνέχεια του φυλλαδίου οι ανωτέρω Αυτόχθονες κλπ γίνονται Κυρίαρχοι Αυτόχθονες Έλληνες Ιθαγενείς. Άλλη επωνυμία, θα σου πει η τράπεζα. Πώς εκπροσωπούνται οι Κυρίαρχοι και πώς οι σκέτοι Αυτόχθονες;

Tα ποσά, πάντως, ήταν λογικά. Στην Εθνική, ας πούμε, υπήρχαν μόλις 52 τρισεκατομμύρια δολάρια, σχεδόν τρεις φορές το ΑΕΠ των ΗΠΑ (18 τρισ.) ή περίπου 70% του παγκόσμιου ΑΕΠ (74 τρισ.). Peanuts. Όλοι οι λογαριασμοί μαζί κάτι συγκέντρωναν – 115,5 τρισεκατομμύρια. Αλλά, εξαιτίας των παραπάνω ερμηνευτικών δυσκολιών (νομικίστικων, βέβαια) του ποιοι οι αυτόχθονες, ποιοι οι ιθαγενείς, ποιο το έθνος και ποιο το κράτος, κανείς δεν μπορεί να κάνει ανάληψη, να εξοφλήσει το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος – και να πάμε να πλακωθούμε στα γατομπούκια στις ταβέρνες με τον Βαρουφάκη, να τον φωτογραφίσει πάλι το Παρί-Ματς, όχι με θέα την Ακρόπολη και ψάρι για γεύμα και τη σύζυγο αγκαλιά, αλλά στη Χασιά, λαδωμένο με παϊδάκια και ποτήρια γεμάτα Σατό Λαφίτ, με αρνίσια λίγδα στα χείλη (των ποτηριών).

Εγώ πήγα. Για ανάληψη, εννοώ, Έφυγα εγκαίρως, μόλις άκουσα τις σειρήνες των περιπολικών – ή μήπως ήταν ασθενοφόρα; Και δεν είχα ζητήσει κάτι πολύ: το μερίδιό μου, 115,5 τρισεκατομμύρια δολάρια δια 11 εκατ., όσοι οι απλώς διαβιούντες στην Ελλάδα (δεν έκανα θέμα ότι είμαι και αυτόχθων και του έθνους και ιθαγενής – κυρίαρχος δεν θα τολμούσα να πω). Και ούτε καν μετρητά. Στον λογαριασμό μου τα ζήτησα. Να τα κάνω προθεσμιακή.

Μας τα κρύβουν, οι άθλιοι, τα λεφτά. Στη Χασιά, πάντως, όπου κατέφυγα (χωρίς το χρήμα), είχε παϊδάκια. Και δεν ήταν εκεί ούτε ο Σώρρας, ούτε ο Γιάνννης (εγώ τον γράφω με τρία νι – δικαίωμα). Μόνο που ο ταβερνιάρης ήταν πονηρεμένος. Έπαιρνε μόνο μετρητά. Ούτε POS ούτε γιατί, έγραφε η ενημερωτική πινακίδα – διαβαζόταν καθαρά μέσα από τη λίγδα.