Το πρώτο συλλαλητήριο της 21ης Ιανουαρίου στην Θεσσαλονίκη πέτυχε παραδόξως, σε πείσμα του πολιτικού status quo. Μισό εκατομμύριο σε μια πόλη του ενός εκατομμυρίου. Ενας brutal στρατηγός έφθανε για να δώσει μια μικρή σπίθα στο πλήθος, μια προσμονή, ένα ελάχιστο μεσσιανισμό. Αντιθέτως στην Αθήνα ο κόσμος ήταν κάτω του εκατομμυρίου. Πολλοί φοβήθηκαν και δεν κίνησαν να πάνε μετά από μηντιακές διασπορές περί διαβάσεως του Ρουβίκωνος και αντισυγκέντρωσης στα Προπύλαια. Οι ομιλητές τώρα έπρεπε να επιλεχθούν προσεκτικώς. Να νοθεύσουν το μήνυμα και την επίγευση της μάζωξης και να αποσυμπιέσουν τον σοβούντα θυμό. Ωστε από συλλαλητήριο της επιταγής, της απαγορευτικής εντολής και της ενδεχόμενης ανατροπής να μετουσιωθεί σε μια παρέλαση μολυβένιων ανθρώπων και πλαστικών σημαιών.
Ο ξένος παράγων - θορυβηθείς από τα της Θεσσαλονίκης - έκανε πέρα τους ντόπιους και ανέλαβε δράση. Η εργολαβία της διοργάνωσης εκχωρήθηκε στις παμμακεδονικές ενώσεις της Αμερικής. Αυτές έθεσαν κοσμίως στην άκρη τους ανεπιθύμητους εθνικά ευαισθητοποιημένους ( βλ. Θερμαικός ) και επέλεξαν αριστοτεχνικώς ποιός θα μιλήσει. Και εγένετο το εξής, συνάμα ευτράπελο. Σε μια συγκέντρωση εθνικιστών, δεξιών, φιλοπάτριδων, ανθρώπων που δακρύζουν στο άκουσμα του εθνικού ύμνου έβαλαν να απευθυνθούν, ως κεντρικοί, ο συνθέτης και ο καθηγητής. Διεθνιστές, αριστεροί και βιολογικώς στη δύση τους και οι δυό. Και αυτοί με γενικολογίες πέταξαν την μπάλα στην εξέδρα. Εάν δε οι επικυρίαρχοι ήθελαν να το τραβήξουν, θα έβαζαν στο βήμα την σύζυγο Πατούλη με χρυσαφί ταγέρ.
Και έτσι εξατμίστηκε το μεγάλο εθνικό συλλαλητήριο. Σαν ανοιγμένη δίλιτρη coca cola στο ψυγείο μετά απο δυό μέρες. Αρωγοί στην εξάτμιση η ξεδοντιασμένη Χ.Α και η κρυπτόμενη στην Μεγάλη Βρετανία Ν.Δ. Οι πολίτες λοιπόν, αφού έμειναν με την ψευδαίσθηση ότι έπραξαν το εθνικό τους χρέος, μπήκαν με χαμηλωμένα κεφάλια στα πούλμαν της επιστροφής. Αυτό που τους προορίζεται είναι να περιμένουν να συμπέσει η παραχώρηση του ονόματος στη γείτονα χώρα με την απονομή του πρωταθλήματος στον Π.Α.Ο.Κ.
Φανταστείτε τώρα να ανέβαινε στο βήμα ρήτορας των κυβικών ενός Μουσολίνι, ενός Τρότσκι, μιας Ιμπαρρούρι. Το απόγευμα,  με λίγη τόλμη και υποτυπώδη σχεδιασμό, η βουλή από πίσω θα καιγόταν. Και μαζί με αυτήν τα δανεικά, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια.
Ο Άντολφ Χίτλερ, μύστης της πρωτόγονης ανθρώπινης φύσης, είχε ευστόχως προφητεύσει: "...σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχτούν και να πλουτίσουν στην χώρα τους...".