Γιατί η Μέρκελ υποστήριξε τον Τσίπρα στην απόφασή του να κατεβεί σε εκλογές, όταν είχε γυρίσει την πλάτη στον Σαμαρά επί ένα εξάμηνο ώσπου έχασε την εξουσία; Γιατί ο Γιωργάκης έλιωσε εντός μίας νυκτός στις Κάννες, κάτω από το γερμανογαλλικό υβρεολόγιο, ενώ ο Τσίπρας έπινε τσάι με την Μέρκελ κάθε πέντε και λιγάκι, την ίδια ώρα που ο υπουργός του των Οικονομικών έβριζε τον Σόιμπλε και όλο το γερμανοκρατούμενο ευρωζωνικό κατεστημένο;
Υπάρχει άραγε μία λογική συνέπεια ανάμεσα στην δουλοπρέπεια που χαρακτήρισε τους πρώτους τρεις πρωθυπουργούς της ελληνικής κρίσης και της εξωφρενικής αμετροέπειας της «σκληρής» και άκρως αναποτελεσματικής διαπραγμάτευσης του Αλέξη Τσίπρα, από την μία μεριά, και την ιδιαιτέρως περίεργη διαφοροποιημένη αντίδραση της Μέρκελ στους πρώτους τρίτους πρωθυπουργούς έναντι στον τέταρτο και ξανά νυν πρωθυπουργό της Ελλάδας, από την άλλη μεριά;
Μήπως ο σαματάς που δημιούργησε ο Τσίπρας επί έξη μήνες στην Ευρώπη, και όχι μόνο, είχε κάποια επίδραση στην γερμανική πολιτική προς την Ελλάδα; Μήπως αυτός ο εξαμηνίτικός σαματάς, ό τόσο αναποτελεσματικός όσον αφορά τις υποσχέσεις της Θεσσαλονίκης, αλλά και ο τόσο καταστροφικός στην αναχαίτηση της ισχνότατης αναπτυξιακής τάσης που είχε η ελληνική οικονομία, άφησε κάποιες «θετικές» εντυπώσεις στην γερμανική ηγεσία, αλλά και σε σημαντικά ποσοστά του ελληνικού λαού;
Το ελληνικό αστικό κατεστημένο, μιλάμε δηλαδή για τα δύο κεντρώα κόμματα της Μεταπολίτευσης, το κεντροαριστερό των Παπανδρέου, Σημίτη και Βενιζέλου, και το κεντροδεξιό των Μητσοτάκηδων, του Καραμανλή και του Σαμαρά, διάλεξαν την λογική προσέγγιση της αστικής κοινής γνώμης, των καναλιών ΜΕΓΑ, ΣΚΑΙ, κλπ, και αποφάνθηκε από την αρχή, ότι ο Γερμανός Γολιάθ δεν νικιέται, οπότε προς τι η προσπάθεια; Προς τι ο σαματάς! Να, όμως που η κάλπη, και οι τρεις αυτές κάλπες του 2015, τις οποίες το αστικό κατεστημένο είδε, και ακόμα βλέπει, σαν ο διάολος το λιβάνι, χάρισαν στον λαϊκιστή πολιτικό τρείς νίκες, με την τελευταία να χαρακτηρίζεται συντριπτική, όταν οι προκάτοχοι του, όλοι, έχουν πάρει υποχρεωτική σύνταξη από την πολιτική ζωή. Και όταν μίλαγε το αστικό πολιτικό κατεστημένο για αριστερή παρένθεση, υπολόγιζε χωρίς τον ξενοδόχο, τον λαϊκιστικότατο κ. Τσίπρα, που άφησε με μεγάλη ευκολία την αριστερά να γίνει αυτή παρένθεση, προκειμένου να σφυρηλατήσει ο ίδιος τον εαυτό του, σαν πάνω σε γρανίτη, στην ηγεσία της χώρας.
Ο ελληνικός λαός επέλεξε πολύ σωστά, και αρκετά έξυπνα και σοφά, κατά την γνώμη του γράφοντα στις προχθεσινές εκλογές. Κατ’ αρχάς ο μισός λαός, πολύ σωστά, δεν ψήφισε, γιατί κατάλαβε πολύ γρηγορότερα από το πολιτικό σύστημα, ότι οι διαδικασίες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ενός κράτους της Ευρωζώνης, και ειδικά της Ελλάδας, της πρώτης χώρας που είναι απόλυτα εγκλωβισμένη στην Ευρωφάκα του κοινού νομίσματος, δεν μετράνε πια για πολύ, παρά μάλλον δεν μετράνε καθόλου. Ο γράφων, παραδείγματος χάριν, εισήλθε εντός του εκλογικού χώρου χωρίς να έχει κατασταλάξει πώς θα ψήφιζε, και μόλις είδε την λευκή ψήφο, του λύθηκε η απορία, ψήφισε το λευκό και έφυγε με ήσυχη την συνείδηση.
Ο άλλος μισός λαός, που καλώς έκανε και ψήφισε ένα κόμμα, αφού έτσι του έβγαινε του καθένα και της καθεμιάς ψηφοφόρου, ψήφισε πλειοψηφικά την καλύτερη επιλογή, ή, για να το πούμε και αλλιώς, την λιγότερη κακή επιλογή. Και γιατί είναι ο Τσίπρας η λιγότερο κακή επιλογή; Πρώτον διότι δεν είναι ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΝΔ. Έτσι απλά! Δεύτερον, διότι ο Τσίπρας δέχτηκε να σπάσει τα μούτρα του, αλλά και αυτά της χώρας, πολεμώντας απελπισμένα, απροετοίμαστος, με ελλιπέστατο σχέδιο, και με τρομερή αμφιθυμία, έναν άνισο, ανισότατο αγώνα, και όταν είδε τον γκρεμό δεν πήδηξε και δεν πήρε και την χώρα μαζί του. Αυτόν τον απίστευτα κραυγαλέο, ανεπανάληπτα επιθετικό στα χρονικά της γερμανοκρατούμενης Ευρωζώνης αγώνα, τον «εκτίμησαν» και η γερμανική και η ευρωζωνική ηγεσία, αλλά και η πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων, που ξαναέβαλε τον λαϊκιστή πολιτικό στην εξουσία.
Το αστικό κατεστημένο αρνείται να αντιληφθεί ότι η Μεταπολίτευση έχει παρέλθει οριστικά, τουλάχιστον στις εκλογικές προτιμήσεις του ελληνικού λαού. Οι κάτω των 50 ετών ψηφοφόροι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ με μεγάλη διαφορά. Οι νέοι έως τα 34, μιλάμε για την επόμενη γενεά, εψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ συντριπτικά, όπως και έκαναν και οι άνεργοι, μεγάλο μέρος των οποίων είναι φυσικά νέοι.
Είναι άκρως ενδιαφέρον, ότι οι άνεργοι ελπίζουν στον Τσίπρα για βοήθεια, Είτε για επιδόματα, είτε για καλύτερη διαχείριση της ιδιωτικής οικονομίας. Γιατί να πιστέψουν στην ΝΔ ή στην Γερμανία; Η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ, εφεύραν και επηύξησαν και συντήρησαν το κρατικοδίαιτο έθνος. Η Γερμανία αφήνει πολλά εκατομμύρια ευρωπαίους στο έλεος της πολυετούς ανεργίας, την ώρα που πολλοί ωρύονται ότι χάνεται μία ολόκληρη γενιά από το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης. Το κατεστημένο υποστηρίζει ότι αυτές οι επιλογές είναι χαζές, αρνητικές, παθολογικές και άλλα τέτοια.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο ελληνικός λαός γαλουχήθηκε στα τζάμπα λεφτά, στην συστημική διαπλοκή και στην πανδημική διαφθορά από τα δύο κατ’ εξοχήν αστικά κόμματα του κέντρου. Και ο λαός δεν ξεχνάει. Ο ελληνικός λαός θα χρειαστεί πολύ καιρό να αλλάξει χούγια, αλλά είναι αστείο να επιμένει και να περιμένει και να απαιτεί το αστικό κατεστημένο ότι αυτά τα αυτοκαταστροφικά χούγια μπορούν και πρέπει να διορθωθούν από τους ίδιους τους δασκάλους που του τα διδάξανε, και βασικά του τα επιβάλανε. Τώρα είναι αργά. Πριν αλλάξει ο ελληνικός λαός, πρέπει και ίσως μπορεί, να αλλάξει το αστικό κατεστημένο…