Η γνώμη μου είναι ότι ο πρόσφατα επικυρωμένος Ρεπουμπλικανικός υποψήφιος για την αμερικανική προεδρεία είναι απόλυτα σωστός και για αυτό θα έχει την ψήφο μου τον επόμενο Νοέμβρη, παρόλο που η πρώτη μου επιλογή για πρόεδρο της Αμερικής ήταν ο δημοκρατικός Σάντερς στον οποίον και προσέφερα τον προσωπικό μου οβολό για συμπαράσταση στην αποτυχημένη προεκλογική του εκστρατεία.

Ο Τραμπ έχει προκαλέσει σεισμό στο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο της Αμερικής αλλά και σύσσωμου του Δυτικού Κόσμου γιατί αμφισβητεί τους πυλώνες της αμερικανικής Pax Americana, και με την αμφισβήτησή του αυτή ξεσκεπάζει τους πυλώνες της αμερικανικής υποκρισίας. Και εδώ μιλάμε ειδικά και άμεσα για την υποκρισία του αμερικανικού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου προς τον αμερικανικό λαό εν μέσω, αλλά και δια μέσου των εργαλείων χειραγώγησης, του αμερικανικού κοινοβουλευτικού δημοκρατικού πολιτεύματος.

Το παρόν άρθρο θα προσπαθήσει να περιγράψει και να εξηγήσει αυτούς τους πυλώνες της συστημικής υποκρισίας και χειραγώγησης, τους οποίους μόνο ένας οικονομικά αλλά και επαγγελματικά ανεξάρτητος παίκτης της αμερικανικής πολιτικής, όπως τυχαίνει να είναι ο Τραμπ, με ένα υπερτροφικό εγώ και μία εξίσου υπερτροφική ανάγκη για αυτοπροβολή, θα είχε την οικονομική δυνατότητα αλλά και την ψυχική ενέργεια όσο και την ανεξέλεγκτη ορμή και δύναμη, να διατυμπανίσει στους πέντε ορίζοντες, ξέροντας εκ των προτέρων, ή απλώς μη νοιαζόμενος, για την αρνητική αντίδραση στην πολιτική του εκστρατεία και, αντιθέτως, απολαμβάνοντας τον σαματά της παγκοσμιοποιημένης αποδοκιμασίας, αντί να φοβηθεί ή καν να αποκαρδιωθεί.

Ο πρώτος πυλώνας είναι η λαθρομετανάστευση

Σε αυτό το θέμα και τα δυο πολιτικά κόμματα της Αμερικής διατηρούν έκπαλαι υποκριτική στάση απέναντι στον αμερικανικό λαό. Ιδιαίτερα το Ρεπουμπλικανικό κόμμα του Τραμπ, αλλά και το Δημοκρατικό, ωρύονται εναντίον της λαθρομετανάστευσης και εναντίον των λαθρομεταναστών αλλά και τα δυο κόμματα αρνούνται σταθερά να θεσπίσουν νόμους που θα μείωναν αποτελεσματικά και σημαντικά την λαθραία, και ένεκα τούτου πολύ φτηνότερη, εργασία στην χώρα, τιμωρώντας ποινικά και παραδειγματικά τους εργοδότες που προσφέρουν λαθραία εργασία υπό εκμεταλλευτικούς όρους. Το αποτέλεσμα είναι τα 11 εκατομμύρια λαθρομεταναστών στην Αμερική, οι οποίοι προσφέρουν, ως επί το πλείστο, φτηνή εργασία στην αμερικανική οικονομία και βασικά την υποστηρίζουν με τους φόρους που πληρώνουν.

Αλλά το αποτέλεσμα για την πλειοψηφία του εργατικού κόσμου, δηλαδή τους νόμιμους Αμερικανούς ψηφοφόρους στην χώρα, είναι ότι ή αμοιβή της εργασίας πιέζεται προς τα κάτω, διατηρώντας το συνολικό κόστος εργασίας χαμηλό, κάτι που είναι για τους εργοδότες καλό, αλλά για τους εργαζόμενους καταστροφικό, και επιτρέποντας το αμερικανικό κατεστημένο να κρατάει το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης στάσιμο πάνω από μία γενεά, την ίδια ώρα που οι πολιτικοί ενοχοποιούν τους λαθρομετανάστες γιατί έρχονται και βρίσκουν δουλειά στην χώρα, βοηθούμενοι από το γεγονός ότι ή Αμερική αρνείται να πολεμήσει την λαθρομετανάστευση, παρά μόνο με ημίμετρα που είναι αναποτελεσματικά και υπάρχουν μόνο σαν άλλοθι για την πολιτική εξουσία.

Τώρα κατά πόσον ο Τραμπ ψεύδεται όσον αφορά την πραγματική του πρόθεση να σταματήσει την λαθρομετανάστευση ή κατά πόσον το σύστημα θα του το επιτρέψει, εάν και όταν γίνει πρόεδρος της Αμερικής, μόνο το μέλλον μπορεί να δείξει.

Αλλά είναι αξιοσημείωτο και πολύ σημαντικό ότι επί τέλους κάποιος μιλάει την αλήθεια πάνω στο θέμα και ή στάση του Τραμπ εξηγεί την δημοτικότητα του ανάμεσα στους λευκούς, στους άντρες και στους άνω των 65, οι τελευταίοι έχοντας ζήσει άμεσα τα τελευταία 40 χρόνια την πτώση και στασιμότητα του βιοτικού τους επιπέδου.

Δεύτερος πυλώνας: Ο Ισλαμισμός

Ή αμερικανική εξωτερική πολιτική έχει αποτελεσματικότατα αντικαταστήσει τον θανάσιμο εχθρό του Κουμμουνισμού, μετά την άτακτη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, με ένα νέο ισότιμο ή ακόμα πιο θανάσιμο αντίπαλο, τον μάχιμο Ισλαμισμό. Αρχίζοντας από την εισβολή στο Ιράκ για να «σώσει» το Κουβέιτ, και περνώντας μέσα από την ανεξιχνίαστη καταστροφή των Διδύμων Πύργων, για να εξαπολύσει ελεύθερα την εισβολή και καταστροφή των πολιτικών και κοινωνικών συστημάτων του Αφγανιστάν, του Ιράκ, και μέσω μεσαζόντων της Λιβύης και της Συρίας, ή Αμερική προσπάθησε και κατάφερε να έχει και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Δηλαδή, αφενός έχει καταφέρει να διοχετεύσει στον άμοιρο και έρμαιο αμερικανικό λαό το απόλυτο μίσος και το απόλυτο φόβο εναντίον των κακών, βλέπε μαχίμων Ισλαμιστών, την ίδια στιγμή που υποστηρίζει ότι οι Μουσουλμάνοι είναι καλοί άνθρωποι, παρόλο που ή Αμερική έχει καταστρέψει την μισή Μέση Ανατολή. (Και στην άλλη μισή υποστηρίζει φιλικά απολυταρχικά καθεστώτα…).

Και έρχεται τώρα ο Τραμπ, στον ρόλο του μεταμοντέρνου γελωτοποιού να ξεστομίσει την απαγορευμένη αλλά αυτονόητη αλήθεια στον «βασιλιά», δηλαδή στον αμερικανικό λαό και στην ηγεσία του. Δηλαδή, «αφού τους σκοτώνουμε όπου τους βρούμε στις πατρίδες τους, και αφού καταστρέφουμε τις ίδιες τις πατρίδες τους, και αφού αντιστεκόμενοι, αυτοί οι κακοί, βλέπε μάχιμοι, Μουσουλμάνοι, προκαλούν όσες πιο πολλές τρομοκρατικές καταστροφές περνάνε από το χέρι τους, φυσικό είναι να θέλουν να έρθουν να μας χτυπήσουν στην δικιά μας πατρίδα, γιατί, λοιπόν, δεν κλείνουμε τα σύνορα μας σε όλους τους μουσουλμάνους, καλούς και κακούς, τουλάχιστον ώσπου να βρούμε ένα τεστ DNA που να μας ξεχωρίζει τους κακούς από τους καλούς;». Τι το φυσικότερο από αυτήν την πρόταση του Τραμπ, δεδομένης της θεότρελης κατάστασης στην οποία έχει φέρει ή αμερικανική εξωτερική πολιτική τον αμερικανικό λαό, αλλά και τον υπόλοιπο δυτικό, βλέπε χριστιανικό, κόσμο.

Τρίτος πυλώνας: Παγκοσμιοποίηση

Ο τρίτος πυλώνας είναι ίσως ο πιο κεντρικός και πιο άμεσα κατανοητός από το πλατύ κοινό των ψηφοφόρων που υποστηρίζουν τον Τραμπ. Και είναι ίσως το πιο σοβαρό και το πιο χοντροειδές ψέμα του αμερικάνικου κατεστημένου προς τον αμερικανικό λαό. Και είναι ενδεικτικό της αθέμιτης συνεργασίας ανάμεσα στα δύο πολιτικά κόμματα της Αμερικής και του μεγέθους της προδοσίας τους προς τον αμερικανικό λαό, το γεγονός ότι ο πιο αποτελεσματικός ψεύτης του πολιτικού κατεστημένου πάνω στο θέμα της παγκοσμιοποίησης αποδείχτηκε ο δημοκρατικός πρόεδρος Κλίντον, αυτός των απεγνωσμένων ψεμάτων γύρω από τις εξωσυζυγικές του σχέσεις, και σύζυγος της τωρινής δημοκρατικής υποψηφίου για την αμερικανική προεδρία, μιας πολιτικού βαθιά εμπεδωμένης στο πολεμοχαρές αμερικανικό κατεστημένο.

Το ψέμα της παγκοσμιοποίησης είναι ότι είναι ωφέλιμη για τον αμερικανικό λαό και τους λοιπούς λαούς του Δυτικού Κόσμου. Οι αριθμοί της τελευταίας γενεάς αποδεικνύουν το αντίθετο. Το βιοτικό επίπεδο της μεσαίας και εργατικής τάξης στην Αμερική έχει μείνει στάσιμο από την δεκαετία του 70. 48% των Αμερικανών σε πρόσφατη δημοσκόπηση τοποθετούν τον εαυτό τους στην εργατική τάξη! Η αστική τάξη αποδεκατίζεται και η εργατική γίνεται συνεχώς λιγότερο βιώσιμη.

Η εποχή που ένας εργάτης στην αμερικανική βιομηχανία αυτοκινήτων με τον μισθό του είχε δικό του σπίτι και η σύζυγός του δεν χρειαζόταν να δουλεύει παρά φρόντιζε το σπίτι και τα παιδιά τους έχει χαθεί προ πολλού. Στην σημερινή εποχή ο εργαζόμενος στην Wal-Mart, τον μεγαλύτερο εργοδότη της Αμερικής, ως επί το πλείστο, δεν του επιτρέπεται από την εταιρεία να δουλεύει πλήρες 40ωρο, ένεκα τούτου δεν έχει ασφάλιση υγείας, και λόγω της χαμηλής μισθοδοσίας ένα σημαντικό ποσοστό εργαζομένων αναγκάζεται και δικαιούται να δεχθεί επιδόματα κρατικής επιδότησης λόγω φτώχιας. Αυτή είναι η εργαζόμενη Αμερική της Παγκοσμιοποίησης. Και φυσικά το χάσμα της ανισότητας πλούτου στην χώρα έχει σπάσει ιστορικά ρεκόρ, επί πλέον αποδυναμώνοντας τις αναπτυξιακές προοπτικές της αμερικανικής οικονομίας. 

Μετά από σαράντα χρόνια σιγής του αμερικανικού κατεστημένου, και απόλυτα υποκριτικής στάσης της αμερικανικής ηγεσίας προς τον αμερικανικό λαό, επιτέλους ένας αμερικανικός «πολιτικός» αποφάσισε να ξεστομίσει την αυτονόητη αλήθεια ότι η Παγκοσμιοποίηση, όπως αυτή έχει σχεδιαστεί από το παγκόσμιο κεφαλαιοκρατικό κατεστημένο, είναι από φυσικού της βλαβερή για την μέση και την εργατική τάξη της Αμερικής, δηλαδή της τεράστιας πλειοψηφίας του αμερικανικού λαού, που συνεχίζει επί δεκαετίες να ψηφίζει το υποκριτικό αμερικανικό κατεστημένο.

Το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο με τα συναφή και άρτια εμπεδωμένα ΜΜΕ συνεχίζουν να προσφέρουν σαν ισχνή δικαιολογία ότι η Παγκοσμιοποίηση είναι δεδομένη και μη αναστρέψιμη. Ένα απόλυτο ψέμα που υποστηρίζει παγκοσμίως και η εμπεδωμένη παραπληροφόρηση από τα παγκόσμια, κεφαλαιοκρατικά ΜΜΕ.

Και φυσικά και γίνεται να υλοποιηθεί η Παγκοσμιοποίηση με εντελώς διαφορετικό σχέδιο και διαφορετικές προτεραιότητες. Αρκεί να χαλιναγωγηθεί το αθέμιτο κέρδος του κεφαλαίου μέσω δικαιότερης φορολογίας και εξάλειψης σε παγκόσμιο επίπεδο της φοροδιαφυγής των πολυεθνικών εταιρειών, και διασφαλιστεί μία βιώσιμη μισθοδοσία σε όλο τον πλανήτη. Έτσι κτίζεται μία Παγκοσμιοποίηση με δίκαιες βάσεις προς όφελος όλων.

Τέταρτος πυλώνας: Αμερικανική εξωτερική πολιτική

Η Αμερική συμμετείχε του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, σώζοντας την Ευρώπη από το όλεθρο της Ναζιστικής Γερμανίας, με την θυσία αναρίθμητων Αμερικανών στρατιωτών. Το αποτέλεσμα ήταν να στεφθεί η Αμερική προστάτιδα δύναμη της Οικουμένης, και κυρίαρχος οικονομική και στρατιωτική δύναμη. Δυστυχώς, η αμερικανική εξωτερική πολιτική εξακολουθεί να απομυζά το καλό όνομα που της χάρισε η συμμετοχή της στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, συνεχίζοντας πολεμικές εκστρατείες εναντίον διαφόρων, κυρίως δονκιχωτικών σκιάχτρων, πιστευτά διαφημιζομένων από τα εμπεδωμένα ΜΜΕ, τις πρώτες δύο γενεές εναντίον του κουμμουνιστικού σκιάχτρου, και στην παρούσα γενιά εναντίον του Ισλαμικού σκιάχτρου.

Το όφελος αυτών των αλλεπάλληλων, πολλαπλών και πολυποίκιλων (π.χ. Grenada), πολεμικών επιχειρήσεων, ήταν διπλό και, οπωσδήποτε, δεν ήταν προς όφελος του αμερικανικού λαού, ούτε κανενός άλλο λαού. Κάθε άλλο. Δύο μέρη της Οικουμένης ωφελήθηκαν από τις πολεμικές εκστρατείες της Αμερικής από το 1945 έως τώρα. Οι πολυεθνικές εταιρείες της Αμερικής, που μπόρεσαν και ξάπλωσαν τις επιχειρήσεις τους, παραγωγικές, καταναλωτικές και πιο πρόσφατα χρηματοπιστωτικές, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Υφηλίου, και η (απέραντη αλλά επιμελημένα αόρατη) βιομηχανία πολέμου της Αμερικής.

Όλες αυτές τις δεκαετίες που η Αμερικανική εξωτερική πολιτική χαράμιζε αμέτρητες ζωές Αμερικανών στρατιωτών, πολλαπλάσιες ζωές των διαφόρων «ιθαγενών» στις χώρες που πολεμούσε, και αμέτρητα λεφτά του αμερικανικού πολεμικού προϋπολογισμού, στις Κορέες, στα Βιετνάμ, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, και στις άμοιρες χώρες της Μέσης Ανατολής, ο Αμερικανός λαός μάσαγε τον λωτό της χειραγώγησης από τα ΜΜΕ και το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. «Ο καλός Αμερικανός σώζει τον Κόσμο από τους Κακούς».

Ξαφνικά βγαίνει ένα νέο πολιτικό φιντάνι, ο κ. Τραμπ, και λέει, πρώτος και μοναδικός, ανάμεσα στις «υψηλόβαθμες» πολιτικές παρουσίες στην Αμερική, ότι, «ξέρετε κάτι, κάναμε λάθος που ρίξαμε τους δικτάτορες του Ιράκ και της Λιβύης. Τα κάναμε θάλασσα. Και όχι, δεν με ενδιαφέρει το ΝΑΤΟ, τόσο πολύ, ιδίως όταν το ΝΑΤΟ συντηρείται σχεδόν αποκλειστικά από αμερικανικά λεφτά». Και φυσικά σύσσωμο το παγκοσμιοποιημένο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο ξεσηκώθηκε να τον φάει και να το εξαφανίσει από το πολιτικό σκηνικό, αυτόν τον γελοίο γελωτοποιό, αυτόν τον σαλτιμπάγκο, που τολμά να ξεστομίσει τις αυτονόητες αλήθειες, τις οποίες ο Αμερικανικός λαός, αλλά και οι άλλοι λαοί του Δυτικού Κόσμου, έχουν τόσες δεκαετίες στερηθεί.

Μόνο ένας θεότρελος πολιτικός χαρακτήρας, χωρίς τίποτα να χάσει παρά μόνο την ζωή του, αλλά με πολλές προσωπικές ανάγκες να κερδίσει σε αυτοπροβολή, ναρκισσιστική απόλαυση, αλλά και για μία σοβαρή δόση δόξας και μεγαλομανίας, θα μπορούσε, όχι μόνο να αρθρώσει, παρά να βροντοφωνάξει τις αλήθειες αυτές, τους τέσσερεις πυλώνες χειραγώγησης του Αμερικανικού λαού, γιατί αυτές οι αλήθειες ήταν και εξακολουθούν να είναι ακόμα οι δηλητηριώδεις αλήθειες που πρέπει να μένουν χαντακωμένες και ανάρθρωτες. Και ελλείψει επιχειρημάτων εναντίον αυτών των αληθειών, η υφήλιος, μέσω των ΜΜΕ, αλλά και της πολιτικής ηγεσίας του Δυτικού Κόσμου, προσπαθεί απλά και απεγνωσμένα να δολοφονήσει τον αγγελιοφόρο. Και δυστυχώς ο αγγελιοφόρος έχει ένα σοβαρά ευάλωτο χαρακτήρα.

Αλλά αυτή είναι η κοινωνική και ψυχολογική αλήθεια. Ότι μόνο ένας χαοτικός χαρακτήρας σαν τον Τραμπ, συνηθισμένος σε μεγάλα κέρδη και σε μεγάλες απώλειες, ένας αμφιλεγόμενος «παίκτης» του καπιταλιστικού συστήματος, θα είχε το σθένος, αλλά και την χαοτική αντίληψη και συμπεριφορά, να χτυπήσει το φρούριο της παγκοσμιοποιημένης χειραγώγησης των λαών του Δυτικού Κόσμου. Αυτό που κάνει ο Τραμπ είναι μία απεγνωσμένη κραυγή, με ελάχιστες πιθανότητες να στεφθεί με επιτυχία.

Το γεγονός ότι ο Τραμπ επέλεξε να βασίσει την προεδρική του εκστρατεία εστιάζοντας σε αυτές τις αλήθειες, γιατί πόνταρε στην χειραγώγηση πολλών Αμερικανών να τον ψηφίσουν για πρόεδρο, ακόμα και εάν ψεύδεται, και δεν επιχειρήσει τίποτα από ότι υπόσχεται, ακόμα και τότε, ο Τραμπ έχει ήδη προσφέρει ένα τεράστιο δώρο στην ανθρωπότητα, και ιδιαίτερα στον Αμερικανικό λαό. Μόνο και μόνο για το γεγονός ότι αυτές οι αλήθειες πρέπει να έρθουν στο προσκήνιο της αμερικανικής πολιτικής και της πολιτικής του Δυτικού Κόσμου, θα έχει ο Τραμπ την ψήφο μου, αλλά όχι τα λεφτά μου. Είναι αρκετά πλούσιος…