Αυτό που βλέπουμε είναι ένα θεσμικό σύστημα χρηματοπιστωτικής διάσωσης που μοιάζει πιο πολύ με τρελοκομείο. Μία κυβέρνηση που χρειάζεται ζουρλομανδύα για να σταματήσει τις αυτοκαταστροφικές της τάσεις και ενέργειες, και της οποίας κυβέρνησης, όπως και στις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, το τρελοκομείο των θεσμών, της έχει επιβάλει ένα ζουρλομανδύα, όχι τόσο πολύ για να την προφυλάξει από τον εαυτό της παρά για να την εκμεταλλευτεί και να την υποδουλώσει εσαεί. Και έχουμε ένα λαό υπό κατοχή, ο οποίος, αντίθετα με την ιστορική γερμανική κατοχή του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, είναι ανήμπορος να αντισταθεί επαναστατικά και αποτελεσματικά, διότι η γερμανική κατοχή, αυτή την φορά, είναι οικονομική, και πολύ πιο διφορούμενη από την στρατιωτική.
Κατ' αρχάς έχουμε τους θεσμούς, οι οποιοί οφθαλμοφανώς πλέον αποτελούν ένα Τρελοκομείο, και συμπεριφέρονται σαν ένα τρελοκομείο, σε όλα τα επίπεδα της ιστορικής λειτουργίας των τρτρελοκομείων.
Πρώτο, και κυριότερο, είναι εργαλεία επιβολής και διατήρησης κοινωνικού και πολιτικού ελέγχου, όπως ο Φουκό επεσήμανε πριν πολλά χρόνια. Στην περίπτωση της χώρας μας ο έλεγχος είναι οικονομικός και χρηματοπιστωτικός, αλλά εξ ίσου απόλυτος και ισοπεδοτικός.
Κατά δεύτερο, οι επίστατες του τρελοκομείου όπως συμβαίνει όχι σπανίως, είναι συνήθως πιο τρελοί από τους “τρελλούς”, διοχετεύοντας την ιδιαίτερη τρέλα τους, υπό την μορφή ψυχιατρικής θεραπείας, στους άμοιρους εσώκλειστους επίσημους τρελούς.
Στην περίπτωση των θεσμών μιλάμε για χρηματοπιστωτική θεραπεία, επιβεβλημένη με άκρως αντιβοηθητικούς και αντιδιασωστικούς τρόπους και όρους, σε ένα χρεοκοπημένο οκονομικό και εξαθλιωμένο κοινωνικό σύστημα, ακριβώς όπως και στα “κανονικά” τρελοκομείο, οι τρελοί καταντούν ζόμπι από την επίδραση της ψυχοφαρμακευτικής θεραπείας.
Ετσι και η θεσμική χρηματοπιστωτική θεραπεία στην οποία επιβάλλεται η Ελλάδα, θα την μετατρέψει από μία ανεξάρτητη χρεοκοπημένη οικονομία σε μία απόλυτα εξαρτημένη αποικία χρέους.
Όσον αφορά την κυβέρνηση της χώρας, βρίσκεται υπό την άκρως περίεργη θέση, αφενός να της χρειάζεται ένας απόλυτος ζουρλομανδύας για να την αποτρέψει από τις πολυάριθμες καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές της τάσεις, τάσεις ενδημικές στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, που έπλητταν και τις προκάτοχές της.
Αφετέρου, και πάντα παρόμοια με το ψυχιατρικό τρελοκομείο, το χρηματοπιστωτικό τρελοκομείο των θεσμών, έχει δέσει όλες τις κυβερνήσεις της Ελλάδας, από της εποχής του Καστελόριζου, σε ένα ασφυκτικό ζουρλομανδύα.
Και πάλι αυτός ο ζουρλομανδύας, σαν το ψυχιατρικό του πρότυπο, συνθλίβει την ψυχή και την ζωή του ασθενούς, αντί να τον προφυλάττει από τον χειρότερο εαυτό του. Και ο χρηματοπιστωτικός ασθενής σε ζουρλομανδύα, όπως και ο ψυχιατρικός, χάνει κάθε ελπίδα και δυνατότητα δημιουργικής βελτίωσης και ανάρρωσης.
Και ο ελληνικός λαός βλέπει τον εαυτό του, αν και κατά επανάληψη χρεοκοπημένο στην νεότερη ιστορία του, υπό κατοχή σε ένα οικονομικό πόλεμο, ανεπανάληπτο στην ιστορία της Ευρώπης, εκτός αν εξαιρέσει κανείς την προχιτλερική Γερμανία, μέσω των θεσμικών πλαισϊων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ακόμα χειρότερα, της Ευρωζώνης.
Ιστορικά, αλλά και υπαρξιακά, αυτό το καθεστώς οικονομικού πολέμου, και οικονομικής κατοχής, είναι πρωτόγνωρο. Έως τώρα κατοχή μίας χώρας από μία άλλη, επιβαλλόταν μόνο μέσω στρατιωτικής επέμβασης.
Η έλλειψη στρατιωτικής επέμβασης θολώνει την υπάρχουσα κατάσταση και το επερχόμενο καθεστώς υποδούλωσης, και δεν επιτρέπει την δημιουργία αποτελεσματικών αντανακλαστικών και αντιδράσεων.
Χρειάζεται πολύς χρόνος για να μπορέσουν οι κοινωνίες να κατανοήσουν τις νέες κυριαρχικές επεμβάσεις κάτω από τις οποίες βρίσκονται και αγκομαχούν, και οι οποίες εξωτερικές επεμβάσεις εκφράζονται και υλοποιούνται αποκλειστικά μέσω χρηματοπιστωτικών θεσμικών εργαλείων και παρεμβάσεων.
Πόσος καιρός χρειάζεται, μόνο το μέλλον θα δείξει….