ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Το κατεστημένο πολεμά το ειδύλλιο Πούτιν – Τραμπ

14:28 - 15 Απρ 2017
Ντίνος Κουτσολιούτσος

Γράφει ο Ντίνος Κουτσολιούτσος

Σαν μία μεταμοντέρνα παραλλαγή της αιώνιας και τραγικής ιστορίας του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, το αμερικανικό κατεστημένο πολεμά, μέχρι εσχάτων η στήλη πιστεύει, το πρωτοφανές ειδύλλιο ανάμεσα σε ένα νεόφυτο Αμερικανό πρόεδρο και σε ένα έμπειρο, μερικοί θα λέγανε σεσημασμένο, Ρώσο πρόεδρο. Ο έρωτας ανάμεσα στους δύο ηγέτες είναι δυνατός όσο και λίαν αναπάντεχος, αλλά και το κατεστημένο, ειδικά η “οικογένεια” του Τραμπ, είναι άλλο τόσο και πολύ περισσότερο, αναφανδόν εναντίον του ειδυλλίου. Και ο λόγος αυτής της αντιπαράθεσης, η οποία αντιγράφει πάντα τον Σαίξπηρ, είναι ότι δηλαδή το ειδύλλιο καταστρέφει την υπαρξιακή ανάγκη που έχει το αμερικανικό καταστημένο, της οικογένειας του ατυχώς γεωπολιτικά αλλά και εμπορικά ερωτευμένου Ντόναλντ, στην αιώνια δαιμονοποίηση της αντίπαλης οικογένειας, δηλαδή του ρωσσικού κράτους. Και το μέλλον αυτού του γεωπολιτικού ειδυλλίου δεν διαγράφεται πολύ πιο ελπιδοφόρο από το τέλος της πασίγνωστης σαιηκσπηρικής τραγωδίας.

Κατ' αρχάς είναι αξιοπερίεργο, και αρκετά αστείο, εάν δεν ήταν τόσο σημαντικό, η παγκόσμια αρνητική αντίδραση της κοινής γνώμης, στην προεκλογική θέση του υποψηφίου Τραμπ, στην ιδέα ότι συμπαθούσε τον Πούτιν και ήθελε να συνεργαστεί μαζί του από την προεδρεία των ΗΠΑ. Αυτή η παγκόσμια ανησυχία που επακολούθησε είναι ένα καλό δείγμα, εάν όχι απόδειξη, της αποτελεσματικότητας που έχει η χειραγώγηση των λαών μέσω κυρίως των εμπεδωμένων μέσων μαζικής ενημέρωσης, (βλέπε χειραγώγησης).

 

Η Ρωσία, σαν άμεση κληρονόμος της Σοβιετικής Ένωσης, διατηρεί σχετικά αμείωτο τον χαρακτηρισμό του γεωπολιτικού διαβόλου, πάντα σύμφωνα με την κοινή γνώμη του Δυτικού Κόσμου, ιδίως από την εποχή που πήρε τα ηνία ο Πούτιν και έσωσε την χώρα του από την οικονομική καταστροφή στην οποία την είχε σπρώξει ο προκάτοχός του, και ο αγαπημένος του αμερικανικού κατεστημένου, ο Γιέλτσιν, υπό την επίδραση της καθημερινής του μέθης.

 

Αυτή η επιμελημένα τηλεκατευθυνόμενη αντίδραση εναντίον του Αμερικανορωσσικού ειδυλλίου είναι κωμικοτραγική εάν σκεφτεί κανείς πόσο δραστικά θα άλλαζε το παγκόσμιο γεωπολιτικό σκηνικό, εάν οι δυο πιό άσπονδες δυνάμεις και οι δύο πιό ισχυρές στρατιωτικές και πυρηνικές δυνάμεις αποφάσιζαν ξαφνικά να κάνουν χωριό και να συνεργαστούν στην επίλυση των παγκόσμιων προβλημάτων.

Αλλά ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα προκαλούσε τεράστιο κίνδυνο και οικονομικό πλήγμα, στις δύο μάστιγες της ανθρωπότητας, την παγκόσμια βιομηχανία πολέμου και την εξίσου σατανική παγκόσμια χρηματοπιστωτική κεφαλαιοκρατία.

 

Ενδείξεις αυτής της διαβολικής συνεργασίας ανάμεσα στην βιομηχανία πολέμου και στην χρηματοπιστωτική κεφαλαιοκρατια, για τους αθώα άπιστους θωμάδες υπάρχουν καθημερινά, σαν, π.χ. από το άμεσα πρόσφατο παρελθόν, η πρόταση του Τραμπ για τον φετινό κρατικό προϋπολογισμό να υψώσει τις πολεμικές δαπάνες κατά 54 δισεκατομμυρια δολάρια, αφαιρώντας ισόποσες χορηγήσεις από κοινωνικά προγράμματα των αμερικανών ψηφοφόρων που μόλις τον ψήφισαν πρόεδρο, και διατηρώντας φυσικά το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα της Αμερικής, όπως και το τεράστιο δημόσιο χρέος, για να μην πεινάσουμε και οι κεψαλαιοκράτες που κρατάνε τα αμερικανικά ομόλογα. Την ίδια στιγμή που η Γερμανία, (μαζί με την Κίνα, τα δύο πιο έξυπνα και λειτουργικά κράτη της τωρινής εποχής), δεν πληρώνει τις δαπάνες που τις αναλογούν στον πολεμικό εξοπλισμό του ΝΑΤΟ, γιατί φροντίζει, (ζωή να έχει ο Σόιμπλε και να του χαρίζει ο θεός πολλά χρόνια), να κατεβάζει το δημόσιο γερμανικό χρέος και να παράγει εξωφρενικά πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών εδώ και αρκετά χρόνια.

 

Το πρώτο μέτωπο που έκτισε το αμερικανικό κατεστημένο εναντίον του αθέμιτου ειδυλλίου είναι οι διάφορες κρατικές έρευνες που ξεκίνησαν εδώ και καιρό, κατά πόσον ο Πούτιν προσπάθησε να βοηθήσει τον Τραμπ εναντίον της Κλίντον, και κατά πόσον οι άνθρωποι του Τραμπ συζητάγανε γεωπολιτικές στρατηγικές πριν εκλεγεί πρόεδρος και πριν ξεκινήσει την θητεία του.

 

Και εδώ η υποκρισία του πολιτικού κατεστημένου είναι τραγελαφική. Εάν ο Πούτιν υπέκλεψε τους υπολογιστές του δημοκρατικού κόμματος, οι πληροφορίες που έβγαλαν στην επιφάνεια οι WikiLeaks στην πραγματικότητα ανέδειξαν την διαστροφή του δημοκρατικού κόμματος που φρόντιζε αποτελεσματικά καθόλη την εκλογική περίοδο να κλέψει την νίκη του δημοκρατικού υποψηφίου Σάντερς προς χάριν της εκλεκτής του κατεστημένου, της Χίλαρι.

 

Είναι δηλαδή θεότρελλο να κατηγορείς οποιονδήποτε ακόμα και μία ξένη χώρα γιατί βόηθησε να ξεσκεπαστεί η βαθειά διαφθορά του αμερικανικού εκλογικού συστήματος. Ενώ θα έπρεπε το αμερικανικό έθνος να ήταν και ευγνώμων σε όποιον πραγματοποίησε αυτό ξεσκέπασμα.

 

Το άλλο επίπεδο απίθανης υποκρισίας του πολιτικού κατεστημένου είναι η κατηγορία εναντίον της Ρωσίας για την υποτιθέμενη αθέμιτη ανάμειξη της στις αμερικανικές εκλογές, την στιγμή κατά την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας μέσω της απόφασής του στην υπόθεση Citizens United πριν δέκα χρόνια νομοθέτησε την άδεια σε οποιοδήποτε οργανισμό να χρηματοδοτεί διάφορους πολιτικούς με παντελώς ανεξέλεγκτα και απεριόριστα ποσά και μάλιστα επιτρέποντας πλήρη έλλειψη διαφάνειας, δηλαδή εντελώς κρυφά.

 

Δηλαδή το αμερικανικό νομικό σύστημα δίνει την απόλυτη νομική δυνατότητα σε οποιαδήποτε ξένη χώρα, και σε οποιονδήποτε πλουτοκράτη, Αμερικανό ή ξένο, να χρηματοδοτεί με απόλυτη μυστικότητα οιονδήποτε Αμερικανό πολιτικό σε οποιαδήποτε αμερικανική εκλογή. Και μετά θέλουν να τα βάλουν με τον κακόμοιρο τον Βλαδιμίρ γιατί ξεσκέπασε την Κλίντον.

 

Το δεύτερο και πολύ πιο άμεσα αποτελεσματικό μέτωπο εναντίον του ειδυλλίου Πούτιν και Τράμπ ήταν η πρόσφατη χρήση βιολογικών δηλητηρίων εναντίον άμαχου πληθυσμού σε πόλη της Συρίας. Ο Ασάντ πρέπει να είναι ο πιο ηλίθιος στρατιωτικός ηγέτης της υφηλίου για να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα εναντίον άμαχων γυναικών και μωρών, την στιγμή που κυριαρχεί εδώ και ένα χρόνο με την βοήθεια των Ρώσων εναντίον του ισλαμικού κράτους και των λοιπών συρίων επαναστάτων. Αλλά οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν ένα λαμπρό παρελθόν αξιόπιστων πληροφοριών, ειδικά όσον αφορά διαβολικά πολεμικά μέσα που κρύβονται σε εξίσου διαβολικά κράτη της Μέσης Ανατολής, (που απλά τυγχάνουν να εχθρέυονται το Ισραήλ), οπότε πρέπει να πάρει κανείς τις αμερικανικές κατηγορίες πολύ σοβαρά….

 

Και έτσι, ο άρτι στεφθείς στρατηλάτης Ντόναλντ, άρχισε να μοιράζει βομβαρδισμούς σε ξένες χώρες, αντιγράφοντας όλους τους προκατόχους του, προς μεγίστη ανακούφιση του αμερικανικού, και όχι μόνου, πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, και υπό τις ζητωκραυγές τους αμερικανικού λαού, που συμπαθεί ιδιάίτερα τηλεοπτικές διαδόσεις πολεμικών βεγγαλικών, ιδίως όταν πέφτουν πάνω σε ξένους λαούς και σε ξένες χώρες.

 

Και το σπάνιο, το πρωτάκουστο, το μοναδικό ειδύλλιο του Ντόναλντ και του Βλάδιμιρ άρχισε να ψυχοραγεί πριν ακόμα υλοποιηθεί το πρώτο τους φιλί!

 

Ο Σαίξπηρ το ήξερε αυτό και μας είχε προειδοποιήσει πριν μερικούς αιώνες…

 

 

Τελευταία τροποποίηση στις 14:31 - 15 Απρ 2017
Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.