Οι προφήτες των μεγάλων προβλημάτων και μεγάλων γεωπολιτικών εγκλημάτων και λοιπών ανεπαρκειών του υπάρχοντος γερμανοκρατούμενου ευρωπαϊκού καθεστώτος έχασαν και απέτυχαν στην χθεσινή πρώτη γαλλική προεδρική εκλογή, διότι δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν σε ένα καίριο σημείο διχασμού. Την σχέση του Γάλλου πολίτη με τους “άλλους”. Και έτσι οι λοιπές προφητείες και συνταγές των Λε Πεν και Μελανσόν για την Γαλλία έπεσαν στο κενό του διχασμού της ψήφου στα δύο.
Αντιθέτως, το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο της Γαλλίας αλλά και της Ευρώπης, θριάμβευσε, τουλάχιστον προς στιγμήν, διότι πραγματοποίησαν με ταχυδακτυλουργική δεξιοτεχνία ένα δύσκολο και αρκετά πρωτότυπο μαγικό τρικ, να παρουσιάσουν και να προωθήσουν έναν υποψήφιο, τον Εμανουέλ Μακρόν, με την φορεσιά, το εξωτερικό και λίαν επιφανειακό δέρμα του αντισυστημικού πολιτικού, πάνω από την απόλυτη συστημική αφοσίωση στο καθεστωτικό κατεστημένο της πολιτικής της γαλλικής και ευρωπαϊκής ελίτ.
Είδωμεν πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση εάν και όταν, όπως είναι το πιο πιθανόν ανακηρυχθεί πρόεδρος της Γαλλίας σε δύο εβδομάδες.
Η Ευρώπη δεν έχει μέλλον με το υπάρχον καθεστώς της υποδούλωσης των ευρωπαϊκών και αναγκών στην εθνικιστικότατη κυριαρχία της Γερμανίας και στην συνδεδεμένη αντιευρωπαική και εκμεταλλευτική της στρατηγική.
Ίσως να γίνει ένα θαύμα, και τον Σεπτέμβριο η Γερμανία να εκλέξει αρχικαγκελάριο τον Σουλτς, και ίσως να γίνει ένα δεύτερο θαύμα και αποφασίσει ο Σουλτς να πείσει τους Γερμανούς ψηφοφόρους, ότι για το καλό της Γερμανίας και της Ευρώπης συνάμα, πρέπει το γερμανικό κράτος να αρχίσει να μοιράζεται με την υπόλοιπη Ευρώπη τα υπερβολικά κέρδη που αποκομίζει από τη Ευρώπη και διά μέσου της Ευρώπης, και λόγω της ενοποίησης της Ευρώπης. Και ίσως να γίνει και τρίτο θαύμα και ο Μακρόν να υλοποιήσει την προεκλογική του υπόσχεση και να συνεργαστεί με τον Σουλτάνο για μία ριζικά πιο ενωμένη Ευρώπη.
Αυτά τα τρία αλληλένδετα θαύματα είναι αναγκαία και επαρκή για να σταματήσει ο κατήφορος της Ευρώπης προς την καταστροφική διάλυση, και να στραφεί προς ένα πρόσφορο, δίκαιο και υγιές μέλλον πραγματικής ενοποίησης.
Η ενοποίηση της Ευρώπης δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο εάν όλα τα κράτη ευδοκιμούν σε λίγο πολύ ίσους όρους. Μόνο έτσι οι ευρωπαϊκοί λαοί θα μπορέσουν να υπερβούν τους εθνικιστικούς και απόλυτα δίκαιους φόβους τους, και μόνο έτσι θα υποταγούν οι ευρωπαίοι ψηφοφόροι σε μία πανευρωπαϊκή εξουσία.
Αυτό το μοντέλο απαιτεί μοίρασμα των πανευρωπαϊκών πλεονασμάτων και ελλειμμάτων, την στοχευμένη διάχυση της οικονομικής ανάπτυξης σε όλη την Ευρωπαϊκή επικράτεια, και την πανευρωπαϊκή ισότιμη προσφορά των κοινωνικών ασφαλειών και υπηρεσιών σε όλα τα κράτη ανεξαρτήτως συνόρων.
Εάν αυτά τα τρία θαύματα δεν συμπέσουν μέσα στο 2017, η ανυπακοή και η επανάσταση εναντίον της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης θα συνεχιστεί στο επόμενο πεδίο πολέμου, στην Ιταλία το 2018 ή και νωρίτερα.
Όσον αφορά τον Μανωλάκη τον Μακρόν, κέρδισε την πολυπόθητη προεδρική προεκλογική μάχη με μία αριστουργηματική αδιαφάνεια προεδρικής πολιτικής που θα την ζήλευε ακόμα και ένας Τραμπ. Δεν τίθεται θέμα ότι ο Μακρόν από μόνος του θα μποσει να βοηθήσει την Γαλλία να ορθοποδήσει εν μέσω Ευρωζώνης, και δεν τίθεται θέμα, ότι ό,τι και να κάνει ο Μακρόν, η Γαλλία δεν θα μπορέσει ποτέ να σταθεί ισότιμη και ισοδύναμη απέναντι στην Γερμανία, εκτός και εάν η Γερμανία αλλάξει την εκμεταλλευτικά εθνικιστική της στάση και προσφέρει μακροχρόνια ουσιαστική χείρα οικονομικής και χρηματοπιστωτικής βοήθειας προς την Γαλλία και προς τα άλλα κράτη της Ευρώπης.
Ειδάλλως, την Γαλλία την περιμένει η Λε Πεν και οι ψηφοφόροι της σε πέντε χρόνια ή και νωρίτερα με πιο άγριο τρόπο. Τη δε Ευρώπη, η ατυχής και καταστροφική διάλυση.
Η τρίτη λύση είναι αυτή στην οποία οδεύει ακόμα ανεξέλεγκτα το παρόν καθεστώς της ενοποίησης, μία ήπειρο χωρισμένη ανάμεσα σε πιστωτές και χρεώστες, και τελικά μία Ευρώπη με πάμπολλους χρεώστες και έναν μόνο πιστωτή, τη Γερμανία.