Στις προκείμενες πρόσφατες προσπάθειες εκτροχίασης της ενοποιητικής διαδικασίας είναι άκρως ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς ότι οι δυο αυτές δυνάμεις, η πλούσια Καταλονία της Ισπανίας και η ακροδεξιά κλίση της φτωχής, ή μάλλον φτωχότερης, πρώην Ανατολικής Γερμανίας, αφορούν εσωτερικά ιστορικά, πρόσφατα και παλαιά προβλήματα δύο διαφορετικών κρατών του ευρώ. Υπό την πίεση της προβληματικής ενοποίησης των ευρωκρατών μέσα στην Ευρωζώνη, σοβαρές διχόνοιες και αντιπαραθέσεις ξέσπασαν στο εσωτερικό ατομικών κρατών και όχι διχόνοιες ανάμεσα σε κράτη, όπως χαρακτηρίζονται οι προηγούμενες πολυάριθμες φυγόκεντρες δυνάμεις.
Και δίνει κάλυμμα στην ελίτ της γερμανοκρατούμενης ευρωπαϊκής ηγεσίας να απορρίψουν και να παραβλέψουν τις δύο αυτές δυνάμεις, ιδίως την επανάσταση της Καταλονίας , σαν μια απλή εσωτερική υπόθεση του μελλοντικά ίσως “πρώην ενωμένου” ισπανικού κράτους.
Στην Καταλονία η φαινομενική πλειοψηφία δεν θέλει να μοιραστεί την τύχη της, και τα λεφτά της, με την υπόλοιπη Ισπανία, βασιζόμενη στο επιχείρημα ότι τα παραπανήσια λεφτά που έχει, και που τα παράγει αυτή η ίδια, δεν θέλει να τα μοιράζεται με άλλους ανθρώπους με τους οποίους δε μοιράζεται την ίδια γλώσσα, την ίδια ιστορία η την ίδια κουλτούρα.
Με ποιον τρόπο είναι δηλαδή αυτή η στάση της κυβέρνησης της Καταλονίας μέσα στο ισπανικό σύμπλεγμα διαφορετικό από τις αλλεπάλληλες γερμανικές κυβερνήσεις της κυριας Μέρκελ, που αρνούνται να μοιραστούνε τα παραπανήσια τους λεφτά με άλλους λαούς που δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα , έχουν διαφορετική κουλτούρα και διαφορετική ιστορία, σαν τους Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα και είναι μέλη της ίδιας Ευρωζώνης όπως και ο γερμανικός λαός;
Γιατί έχουν οι Γερμανοί απόλυτο δίκιο και οι Καταλάνοι απόλυτο άδικο;
Γιατί είναι στην Ευρωζώνη κατοχυρωμένο ότι οι δεν επιτρέπεται οι Γερμανοί να μοιραστούν τα λεφτά τους με τους Έλληνες ενώ στην Ισπανία οι Καταλάνοι είναι υποχρεωμένοι να μοιράζονται τα λεφτά τους με τους φτωχότερους, και χαζότερους και πιο τεμπέληδες Ισπανούς, για να χρησιμοποιήσουμε τους συνηθισμένους χαρακτηρισμούς εναντίον των χρεοκοπημένων Ελλήνων;
Και πως περιμένουμε η γερμανοκρατούμενη Ευρωζώνη να προωθήσει μακροπρόθεσμα μια δίκαιη και ισότιμη Ευρωζώνη, όταν μετά τριάντα χρόνια Ένωσης οι ανατολικοί Γερμανοί βρίζουν τους δυτικούς ότι τους έχουν αφήσει στην μετακομμουνιστικη μοίρα τους, έχοντας παραμείνει οι πρώην κομμουνιστές, οι φτωχοί, οι κατά πολύ φτωχότεροι συγγενείς του γερμανικού κράτους, και να είναι αυτοί που πρέπει να μεταναστεύσουν στο δυτικό μέρος για να βρουν δουλειά σε ένα έθνος με βασικα την ίδια γλώσσα και την ίδια ιστορία;
Στην τραπεζική κρίση που ξέσπασε στην Ισπανία, πριν μερικά χρόνια, και η οποία προξένησε ένα τεράστιο, κοινωνικά καταστροφικό κύμα ανεργίας που δεν λέει ακόμα κοπάσει, οι ένοχοι ήταν πολλαπλοί.
Στην Ισπανία είχε δημιουργηθεί μια καταναλωτική και χρηματοπιστωτική φούσκα όπως και σε άλλες χώρες του ευρώ, την ίδια περίοδο της πρώτης δεκαετίας του ευρώ.
Η φούσκα υλοποιήθηκε σαν μια τεράστια στεγαστική/οικοδομική φούσκα ακινήτων που είχαν χρηματοδοτηθεί από δάνεια ισπανικών τραπεζών, και οι οποίες τελευταίες είχαν διοχετεύσει την χρηματοπιστωτική φούσκα της Γερμανίας, που συσσώρευε πλούτο από τα εμπορικά της πλεονάσματα και τον οποίο πλούτο τον διοχέτευε μέσω των γερμανικών τραπεζών της στις ισπανικές τράπεζες, που με την σειρά τους τα πρόσφεραν σαν οικοδομικά και στεγαστικά δάνεια σε Ισπανούς ιδιώτες και ισπανικές οικοδομικές επιχειρήσεις.
Όταν η κρίση του ευρώ ξέσπασε, αυτά τα χιλιάδες ακίνητα στην Ισπανία μείνανε και ατελείωτα και απούλητα.
Αυτό προξένησε χρεοκοπία στις ισπανικές τράπεζες που κρατούσαν τα μη συντηρίσιμα δάνεια, και σαν τελευταίος κρίκος της συγκεκριμένης χρεοκοπημένης αλυσίδας, έπρεπε οι γερμανικές τράπεζες, από τις οποίες είχε ξεκινήσει η χρηματοπιστωτική φούσκα, να χρεοκοπήσουν και αυτές.
Αλλά οι Γερμανοί είναι ένας λαός διαφορετικός από όλους τους άλλους, είναι ο καλύτερος, ο λευκότερος, ο ικανότερος, γενικά ο ανώτερος λαός, και δεν μπορούν να κάνουν ποτέ λάθη.
Έτσι, αυτή η ευρωζωνική αλυσίδα χρεοκοπίας αναγκάστηκε να σταματήσει και να εγκλωβιστεί εντός των συνόρων της Ισπανίας, με διαταγή, ποιανού άλλου, παρά του απαράμιλλου κυρίου Σόιμπλε.
Έτσι, όλοι όσοι ήταν εμπλεγμενοι στην αλυσίδα χρεοκοπίας μέσα στην Ισπανία, χάσανε. Και αυτοί που είχαν πάρει τα μη συντηρήσημα δάνεια και οι ισπανικές τράπεζες που είχαν προσφέρει τα δάνεια. Αλλά και πολλοί άλλοι μέσα στην Ισπανία την πατήσανε. Πολλοί καταθέτες των χρεοκοπημένων τραπεζών χάσανε τις καταθέσεις τους. Αλλά και όλοι οι πολίτες της Ισπανίας χάσανε τα πιο πολλά, διότι ο Σόιμπλε υποχρέωσε την Ισπανία, να πάρει τεράστια δάνεια από την Ευρωζώνη, για να τα δώσει στις χρεοκοπημένες ισπανικές τράπεζες οι οποίες με την σειρά τους έστειλαν όλα αυτά τα δάνεια στις γερμανικές τράπεζες που είχαν δώσει τα αρχικά δάνεια στις ισπανικές τράπεζες, διότι, όπως είπαμε πιο πάνω, οι Γερμανοί είναι ένας άσπιλος λαός, που δεν επιτρέπεται να βρωμιάς ταινία η φήμη του, ούτε καν το δέρμα του από τέτοιες αποτυχίες και χασουρες.
Αυτή είναι η Ευρωζώνη σας, κύριοι και κυρίες, αυτήν που δεν θέλετε να δείτε κατάματα, διότι εάν την βλέπατε θα ξερνάγατε….
(Και παρεπιπτώντως, μέσα στην διάρκεια αυτής ισπανικής κρίσης, ο Ραχόη αποφάσισε να παίρνει όλα τα κέρδη της επιτυχημένης οικονομίας της Καταλονίας, για να τα διοχετεύει στους υπόλοιπους, πολύ φτωχότερους Ισπανούς, όπερ και φούντωσε το κύμα ανεξαρτησίας της Ισπανίας, με τα σημερινά αποτελεσματα, όπου η Καταλονία χαρακτηρίζεται το ερίφιο της Ευρωπης).