Τρεις νόμοι, βασικότατοι θεσμοί πέρασε η τωρινή κυβέρνηση τα τελευταία δυο χρόνια, που χαροποίησαν την ομοφυλόφιλη μου υπόσταση τα μέγιστα, προσφέροντας σιγουριά, ασφάλεια και αξιοπρέπεια σε ανθρώπους σαν και μένα, Έλληνες και μή.
Ο πρώτος νόμος ήταν η ισότητα των ομόφυλων ζευγαριών στη σύναψη συμφωνητικού συμβίωσης. Ο δεύτερος νόμος ήταν η δυνατότητα σε ένα άτομο, από την εφηβική του ηλικία να προσδιορίσει χωρίς ανάμειξη του κράτους ή της κοινωνίας το γένος του. Και ο τρίτος και πιο πρόσφατος η δυνατότητα ομοφυλόφιλων ζευγαριών να γίνουν ανάδοχοι ανήλικων παιδιών και να υιοθετήσουν.
Το μέσο ετεροφυλόφιλο άτομο, άντρας ή γυναίκα, δεν δύναται πότε να διανοηθεί, ιδίως σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, με σχεδόν μεσαιωνική αντίληψη και έλλειψη αποδοχής ατόμων με διαφόρων σεξουαλικών προσανατολισμών, να καταλάβει το ψυχικό και κοινωνικό κόστος που βαραίνει ένα άτομο όταν είναι αναγκασμένο από την κουλτούρα του κοινωνικού περιβάλλοντος να ζει μια ζωή κρυφή, εσαεί ψευδόμενο και προς τους πάντες, και ακόμα πιο οδυνηρά προς τους πιο οικείους του και πιο αγαπημένους.
Η ελληνική οικογένεια, ακόμα και αυτό το σωτήριο έτος της τρίτης χιλιετηρίδας μ.Χ., αρνείται να αποδεχθεί την πραγματικότητα διαφοροποιημένων σεξουαλικών προσανατολισμών, αρνούμενη να υποψιαστεί, πόσο μάλλον να ενδιαφερθεί να μάθει, ότι σύζυγοι, παιδιά ή και γονείς σε μια οιαδήποτε οικογένεια, μπορεί να έχουν από την φύση “προικιστεί” με διαφοροποιημένο προσανατολισμό ως προς την σεξουαλικότητα τους ή ως προς το γένος τους.
Αυτή η σκιά του “μή ρωτάς και μην λες” πλανιέται πάνω από όλη την ελληνική κοινωνία, και ειδικά βαρύνει απάνθρωπα την τυπική ελληνική οικογένεια, και ακόμα περισσότερο τα κρυφά μέλη της. Και είναι μάλιστα τραγικά παράδοξο ότι είναι αυτή η ίδια ελληνική οικογένεια που καυχιέται δίκαια ότι ζει πάντα με μία βαθειά κουλτούρα αγάπης, συνοχής, και απεριόριστης αλληλεγγύης και υποστήριξης ανάμεσα σε όλα τα μέλη της. Μόνο που σε αυτήν την ζωτική και σημαντική οικογενειακή θαλπωρή, αναγκάζονται τα ομοφυλοφιλικά της μέλη να λένε ψέματα και να κρύβουν όλην τους την ζωή, την πραγματική τους κρυφή ζωή και τις πραγματικές τους ανάγκες και επιθυμίες.
Και τα ετεροφυλόφιλα μέλη κάθε ελληνικής οικογένειας, συμπράττουν ασυνείδητα ή και συνειδητά με τα ομοφυλόφιλα μέλη της ίδιας οικογένειας για την διατήρηση αυτής της θανατηφόρας κάλυψης. Θανατηφόρα διότι αργά ή γρήγορα θανατώνει τα όνειρα του κάθε ομοφυλόφιλου ή διεμφυλικού ατόμου.
Αύριο, Σάββατο, ολίγα τολμηρά και θαρραλέα άτομα θα παρελάσουν και θα γιορτάσουν το γεγονός ότι είναι διαφορετικοί, και όμως αρνούνται να κρυφτούν. Αρνούνται να πούνε ψέμματα στους οικείους τους. Αρνούνται να ζήσουν καλυμμένα και κρυφά. Και θέλουν με τον αυριανό εορτασμό, να πανηγυρίσουν και να χαρούν το γεγονός ότι επιλέγουν να είναι ελεύθεροι και όχι σκλάβοι, μιας κοινωνικής καταπίεσης που δεν έχει ανθρώπινα αίτα ύπαρξης ή δικαίωσης, και που, τουλάχιστον στην κοινωνία την τωρινή, υπό την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει πλέον ούτε και νομικά αιτία.
Και κάτι τελευταίο. Ο κ. Βρούτσης, αποφάσισε, διαβάζω στις εφημερίδες, να φωταγωγήσει αύριο την Βουλή με τα χρώματα του ουράνιου τόξου, τα χρώματα της σημαίας για την παγκόσμια απελευθέρωση των ατόμων με διάφορους προσανατολισμούς γένους και σεξουαλικότητας. Η Αθήνα και η πλατεία Συντάγματος , αυτό το ιστορικό επίκεντρο της ελληνικής κοινωνίας, θα λάμψουν αύριο πραγματικά, με τα χρώματα της ελευθερίας.
Τον ευχαριστώ προσωπικά, σαν ένα ομοφυλόφιλο άτομο, με σοβαρές διεμφυλικές τάσεις στην παιδική μου ηλικία.