Ένας από τους πολλαπλούς αυτοκαταστροφικούς τρόπους με τους οποίους οι απίστευτες ελληνικές κυβερνήσεις έχουν διαχειριστεί την ιστορική ελληνοευρωπαϊκή κρίση, από τον αδαέστατο Γιωργάκη έως τον μακιαβελικότατο Αλέξη, είναι η επιλογή τους να βαφτίσουν το ΔΝΤ σαν εχθρό τους, όταν το ΔΝΤ, από την πρώτη στιγμή, ήταν ο μόνος θεσμός που πραγματικά ήθελε να βοηθήσει την Ελλάδα να βγει από την κρίση όσο γίνεται γρήγορα. (Γιατί ακριβώς αυτή είναι η δουλειά του).

Με την απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να αποχωρήσουν οι ΗΠΑ από την πολυεθνική συμφωνία με τον Ιράν, επισημοποιείται πλέον το σχέδιο καταστροφής της Μέσης Ανατολής, άμεσα και έμμεσα από την εξωτερική πολιτική της Αμερικής, τηλεκατευθυνόμενη, από το Ισραήλ και το αμερικανικό του λόμπι, και έχοντας σαν σθεναρό σύμμαχο και συνένοχο, ίσως το πιο απολυταρχικό καθεστώς στην υφήλιο, την Σαουδική Αραβία.

Ο Ντόναλντ Τραμπ αποτελεί σταθμό στην ιστορία του αμερικανικού πολιτικού συστήματος για πολλούς και διάφορους λόγους, και σηματοδοτεί την επερχόμενη εξουθένωση, έως και ξεχαρβάλωμα, των δημοκρατικών θεσμών στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες του εκτενώς παγκοσμιοποιημένου Δυτικού Κόσμου.Και είναι χαρακτηριστικό αυτής της επερχόμενης απαξίωσης των δυτικών δημοκρατιών ότι επετεύχθη διαμέσου ενός σκηνικού, όπου ο παραδοσιακός γελωτοποιός Τραμπ, επετέθη εναντίον του Βασιλείου του αμερικανικού πολιτικού σκηνικού και εναντίον όλων των νομίμων πριγκηπών του Βασιλείου,, και αναπάντεχα, αντί να παραμείνει στο ρόλο του γελωτοποιού, κυρίευσε το ίδιο το βασίλειο, και εστέφθη ο ίδιος βασιλιάς.

Το ότι συντάγματα ενίοτε εμπεριέχουν παραγράφους που αποδεικνύονται με το καιρό καταστροφικές η και αυτοκαταστροφικές για την υγεία μιας κοινωνίας και μιας χώρας, εδώ στην Ελλάδα, το γνωρίζουμε εξ ιδίας πείρας. Στην ισχύουσα “έκδοση” του ελληνικού Συντάγματος, οι παράγραφοι που προσφέρουν ασυλία σε υπουργούς και αιωνιότητα στους δημόσιους υπαλλήλους, έχουν συνεργαστεί στην καλλιέργεια της τεράστιας διαφθοράς και δυσλειτουργικότητας του ελληνικού κράτους. Δεν θα πρέπει να μας ξενίζει λοιπόν εμάς, η παρατήρηση ότι μια απλή, και αόριστα διατυπωμένη, παράγραφος στο Σύνταγμα της Ισπανίας παρουσιάζεται ξαφνικά, μετά από μία γενεά, σαν εργαλείο καταπίεσης μέρους του πληθυσμού της χώρας, που νομικά υπόκειται σε αυτό. 

Όσο απίστευτο και να φαίνεται εκ πρώτης όψης ότι η ενοποίηση της Ευρώπης μέσω των δύο καθεστώτων της, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, μπορεί να έχει κοινά χαρακτηριστικά στοιχεία με την πλήρως αποτυχημένη και απαξιωμένη Σοβιετική Ένωση, τα συγγενικά σημάδια άμεσα στο ανατέλλον άστρο του Δυτικού Κόσμου και το προ πολλού εξαφανισμένο άστρο του Κομμουνισμού, ολοένα και πληθαίνουν. Το τελευταίο χαρακτηριστικό σημάδι συγγενικότητας ανάμεσα σε αυτά τα δύο, τόσο “αντίθετα”, καθεστώτα και ιδεολογικά συστήματα είναι η επερχόμενη τραγωδία στην Καταλονία. 

«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα», δηλωσε απο την ΔΕΘ στην ομιλία του, ο πρόεδρος την Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης.

Μετά τις απανωτές επιθέσεις της κυβέρνησης Τσίπρα εναντίον των θέσεων του ΔΝΤ, πολιτικές επιλογές μικροκομματικού κινήτρου και καταστροφικές για την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας, έρχεται τώρα και ο αρχιτραπεζίτης της Ελλάδας, ο κ. Στουρνάρας, ποιος ξέρει για ποιους ακριβώς άμεσους ή μεσοπρόθεσμους τραπεζιτικούς, η ίσως και μικροτραπεζιτικούς, λόγους, να παροτρύνει άμελα, όσο και απίστευτα, σε κυριακάτικη συνέντευξη στο ΒΗΜΑ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να πάει από εκεί που ήρθε και να εγκαταλείψει την Ελλάδα στην αδηφάγα δαγκάνα του κ. Σόιμπλε, της εθνικιστικής γερμανικής πολιτικής και της απληστίας των άλλων κρατών του Ευρώ.